Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

 

Hoofdstuk  29  belevenissen op  de kustvaart 1960

Een bijdrage  van een onzer fans.

 

Ze had hem op zijn nummer gezet door te zeggen, daar moet u niet mee spotten.
Gelijk had hij spijt van wat hij had geantwoord en beloofde dat ze mee naar Leixoes mocht reizen als hij
naar boord ging.
Hij verheugde zich er al op dat ze met z’n drieën naar Porto zouden vliegen, dan was het hele gedoe in ieder
geval achter de rug.
Groningen was een wassen neus bij het geen wat ze mee maakten op de begrafenissen.
Het meisje van Peter kwam na de ter aarde bestelling naar hem toe en bedankte hem dat hij was gekomen.
Peter, zo vertelde ze, was altijd met plezier naar boord gegaan van de Gruno, hij had een fijne kapitein had
hij altijd gezegd.
Ze kuste hem op zijn wang, een hele tijd later voelde hij nog haar steen koude lippen.
Hij vond het vreemd dat ze hem bedankte, hij die eigenlijk mede verantwoordelijk was voor de dood van
haar vriend.
Hij merkte dat hij het er te kwaad mee kreeg en pakte snel een bak koffie van een voorbij lopende bediende.
Doodmoe maar toch met een blij gevoel van binnen, was hij ‘savonds laat thuis gekomen.
Ze hadden nog één dag vrij om zakelijk wat te regelen en hun spullen te pakken en naar Leixoes te reizen.
Hij had nog even gebeld naar de Max, daar was de stemming opperbest, van hen hoefde hij niet meer terug
te komen.
Maar toen hij vertelde dat Willy mee zou komen, vroeg Dirk gelijk wanneer ze zouden vliegen.
Ze voeren in de Golf en moesten erg aan de lange deining wennen, maar je kon er goed op slapen
schreeuwde Wim er tussendoor.
Ze zouden morgen in de vroege ochtend aan komen en direct gaan lossen.
Dat ze daar maar een paar meter hoefden te verhalen om te laden wisten ze nog niet.
Dat zou de agent hen wel vertellen als ze ingeklaard zouden worden.
Met een tevreden gevoel legde de ouwe de telefoon op de haak en vertelde aan Leny het laatste nieuws van
de Max.
Dit wordt dan ons toekomstig leventje, antwoordde ze lachend, jij een beetje bedisselen en zij het werk doen,
ze gaf hem een glas whisky aan en nestelde zich als een poes op de bank.

 

 

Ze waren als kinderen zo opgewonden net of ze op een schoolreisje zouden gaan.
De ouwe keek het gedoe van een afstandje aan en dacht, straks zitten ze hem te knijpen en zoeken ze weer
troost bij elkaar.
Eindelijk na veel gezeul met tassen en koffers, de ouwe bromde het lijkt wel of jullie alle kasten leeg
gehaald hebben.
Regen plensde met bakken uit de hemel toen ze de startbaan op reden, om een paar minuten later boven de
wolken in een stralende zonnen schijn richting Leixoes te vliegen.
Toen ze boven de Stad Porto een rondje vlogen, gilde Willy die door het raampje keek, ik zie de Max liggen,
kijk dan daar ze trok Leny haast uit haar stoel.
Nadat ze veilig geland waren stond buiten de agent van de Max hun op te wachten en bracht ze met zijn auto
naar de haven.
Ze waren met slecht weer uit Nederland vertrokken en zaten nu met hun truien, te puffen in de auto.
Toen ze op de kade kwamen waar de Max lag te lossen zagen ze Wim en Dirk in hun blote bovenlijf aan dek
lopen.
Willy sprong uit de auto en wachtte tot Dirk aan de wal was gestapt, sloeg haar armen om zijn nek, sprong
omhoog en klemde haar benen om zijn middel.
Ze voelde en proefde Dirks zweet op zijn rug en zou hem het liefst gelijk mee naar zijn hut hebben
getrokken.
Gedver zei Dirk ik ben helemaal bezweet. Lekker fris je stinkt gelijk als een dragonder, maar ik vind je
heerlijk ruiken fluisterde ze in zijn oor.
Ellen riep, hebben jullie gebak mee genomen, ik heb koffie, ze stond het gezoen vanuit de stuurhutdeur
lachend gade te slaan.

271

Ze mocht Dirk wel, ze was een beetje jaloers op Willy dat zij zo geknuffeld werd.
Vaak had ze stilletjes naar Dirk gekeken als hij stond te manoeuvreren, zo beheerst als hij met de Max
omging, dan had zij nog wel het één en ander te leren.
‘Snachts als ze samen wacht liepen was ze eens te dicht bij hem gaan staan, op de slingering van de schuit
was ze toen tegen hem aan gekomen, de warmte van zijn arm had haar kriebels in haar buik bezorgd.
Het was ineens een drukte van jewelste aan boord van de Max.
De ouwe vroeg hoe ze het hadden gehad tijdens de reis.
Van ons mag U wel weer naar huis toe gaan grapte Wim, we hebben heel de reis in het zonnetje gezeten,
Steef heeft het zelfs gepresteerd om op wacht te slapen.
De ouwe liet ze maar zwammen, hij wist toch wel dat ze nog meer hun best hadden gedaan, dan als hij aan
boord was gebleven.
Er was eigenlijk niets aan vertelde Ellen, koers uitzetten en net zo lang stomen tot voor de haven van
Leixoes.
Toen de loods aan boord kwam hadden ze gevraagd hoe het hier hete en wisten ze eindelijk dat ze goed
zaten.
Ik geef vanavond als dank op de goede afloop een etentje aan de wal, beloofde de ouwe.
Toen ze leeg en verhaald waren naar hun laadplaats, doften ze zich op om de stad te gaan verkennen.
Vanmorgen regende het in Holland, klaagde Willy en nu kunnen we in ons blootje de straat op,
heeeeeeerlijk.
Wacht even voor je gaat, merkte Steef op dan haal ik mijn fototoestel, dat wil ik wel eens mee maken.
Met dat hij het zei, kreeg hij een hoofd als een pompoen.
Ellen greep zijn hoofd in een houdgreep en zei, het wordt tijd dat jij naar de wilde wieven gaat puber, je hebt
zeker heel de reis in de machinekamer vieze boekjes zitten lezen hé.
Steef nu een beetje brutaler geworden, greep haar om haar blote middel en begon een stoeiparty, wat hem
gelijk een explosie in zijn onderbuik bezorgde.
Ze waren allemaal een beetje uitgelaten, nu de reis ten einde en zonder ongelukken was verlopen.
Zonder het te beseffen hadden ze van af het moment dat ze Den Helder uit waren gevaren, allemaal onder
hoogspanning gestaan, nu de ouwe weer aan boord was, was de spanning van hun afgevallen.
Alleen in een broek en overhemd gekleed trokken ze de stad in, streken op een terrasje neer en lieten zich het
koele bier goed smaken.
Als Astrid er nou ook eens bij was dan kon deze reis niet meer stuk, klaagde Wim.
Moet je kijken wat een lekkere dingen hier lopen, hij gaf Steef een klap op zijn schouder.
Doe niet zo stom merkte Ellen op, ik ben er ook nog, maar mij zie je niet staan zei ze met een pruillip, alleen
als er wacht gelopen moet worden dan ben ik goed genoeg hé.
Ze lieten zich het Portugese eten goed smaken en maakten heel de avond melige grappen.

Zelfs de ober had er schik in en deed zijn best om het hun naar de zin te maken
Hij is best een lekker ding hé zei Ellen, eigenlijk net iets te luid en knikte met haar hoofd richting ober, ik
zou wel eens een avondje met hem willen stappen.
Op gebrekkig Nederlands antwoordde de ober; ik vragen aan baas of mij vrij krijgen nu,
Ellen verslikte zich in haar ijsje, zo erg dat de ouwe haar op haar rug moest kloppen om haar weer tot de
wereld terug te laten keren.
Toen ze eindelijk uitgegeten waren en ze wachten tot de ouwe de rekening betaald had, sloop Ellen stilletjes
tussen de stoeltjes door en verdween tussen de wandelaars.
Steef had nog geen zin om naar boord te gaan en wilde nog even in de stad kijken zei hij, met een kleur op
zijn wangen.
Hij dacht aan zijn vorige uitstapje maar nu zou hij wel beter oppassen, trouwens wat zouden ze moeten
pikken, hij had geen rooie cent meer.
Gezamenlijk liepen ze langs de nog warmte uitstralende huizen naar de haven.

De ouwe Dirk en Leny liepen voorop. Wim kwam gearmd met de meiden achter hen aan geslenterd.
We moeten maar eens orde op zaken stellen Dirk, begon de ouwe eigenlijk is het niets, steeds maar weer met
een man te weinig naar zee.
We hebben het er al over gehad als we Willy nou eens voor vast aan boord komt als matroos kok, dan
kunnen jullie dubbel sparen want het trouwen zal wel niet zo lang meer op zich laten wachten, of heb ik het
mis?

272
Dirk schrok er van, hadden ze al weer wat achter zijn rug wat geregeld, hij had het met Willy nog nooit
over trouwen gehad.
Eigenlijk wilde hij nog niet trouwen, niet dat hij van Willy af wilde maar het was nooit ter sprake gekomen.
Ze hadden wel eens zitten mijmeren, over later als ze getrouwd zouden zijn en er kinderen kwamen maar dat
waren nog maar toekomst beelden.
En nu begon de ouwe er over, hij keek schuins naar Leny maar die lachte maar wat en stak een arm door die
van Dirk en vroeg, of heb je ergens anders nog een vriendinnetje?
Overbodig schudde Dirk zijn hoofd, nee dat zit wel goed tussen ons, maar trouwen, wanneer moet dat dan
gebeuren.
Dat hoeft ook van de reis nog niet maar denk er maar eens over na, Geert vond het wel best dat jullie met de
schuit weg waren en als je de vrouw aan boord hebt dan heb je een zorg minder zei Leny.
Goede genade Dirk kreeg het er nog warmer van, hij zag het al voor zich de ouwe aan de wal en hij kapitein.
Het was de bedoeling al voor dat hij naar school ging dat ze omste beurten zouden gaan varen.
Maar dat het al zo snel zou gebeuren daar kreeg hij het benauwd van.
Wim gaat van de zomer maar naar school, ging de ouwe verder als hij dan stuurmanspapieren heeft dan heb
jij intussen je vaartijd er op zitten en kan ik aan de wal.
Achter hen hoorden ze ineens dat de meiden in een lachbui uitbarsten.
Dirk keek om en dacht die hebben zeker gehoord wat wij besproken hebben, maar Ellen zwaaide met haar
vrije had naar hem en luisterde verder naar Wim die zeker een schuine mop vertelde.
Toen ze aan boord kwamen dronken ze nog op het achterdek een paar biertjes voor ze naar bed gingen.
Willy nestelde zich ondanks dat het klef warm was in hun hut, in zijn armen en vroeg wat ben je stil, ben je
niet blij dat ik aan boord ben of ben je kwaad dat je geen kapiteintje meer kunt spelen.
Dirk was inderdaad kwaad, steeds was er al lang iets beslist voor dat het hem werd gevraagd.
Met een, er is niets, draaide hij zich op zijn zij en deed net of hij wilde slapen.
Willy dacht, wat zou er gebeurd zijn ze was zich van geen kwaad bewust, kuste Dirk in zijn nek en dacht,
morgen verteld hij wel wat er is en kroop stevig tegen hem aan.
Ellen en Wim zaten nog in de stuurhut een biertje te drinken tot Steef aan boord kwam.
Steef had de smoor in, nergens had hij de wilde wijven kunnen ontdekken en de meisjes die op straat liepen
waren giechelend door gelopen als hij naar hen had gefloten.
Wim dronk het ene biertje na het andere Ellen deed dapper met hem mee samen kregen ze al een beetje de
hoogte.
Wim keek in het donker naar Ellen en begon haar steeds leuker te vinden, Astrid was zo ver weg en Ellen zo
dichtbij hij dacht bij zich zelf, we zijn toch goede vrienden en een zoen kan toch geen kwaad.
Hij schoof steeds dichter naar Ellen toe, op de grond naast haar stond een doos bier.
Wil je nog wat van me drinken vroeg hij dicht bij haar oor, ik ben morgen jarig nog een uur en dan is het zo
ver.
Van jou drink ik altijd hoor antwoordde ze maar dit is de laatste, we moeten er zo weer uit en als ik dronken
ben geweest heb ik drie dagen nodig om weer bij te komen.
Wim boog zich over haar benen heen en pakte een paar flesjes uit het karton op de grond
In een speelse beweging, deels overmoedig door de drank gaf hij haar een kus op haar blote knieën.
Ellen ook al een beetje aangeschoten , pakte haar rokje dat halverwege haar dijen was gekropen beet en trok
het over zijn hoofd.
De geur van haar vrouwelijkheid bracht Wim helemaal van streek hij kuste Ellen aan de binnenkant van haar
dijen en dacht helemaal niet meer aan Astrid.
Ellen had geen vriend waar ze aan moest denken en vond het heerlijk dat Wim haar kuste Ze drukte Wims
hoofd stevig in haar schoot, de vlammen sloegen door haar lichaam.

Kreunend liet ze zich achterover op de bank zakken en trok Wim met zich mee.
Ze hielp hem haar ceintuur los maken zodat hij zijn hand onder haar jurk naar boven kon schuiven om haar
borstjes te pakken.
Beiden werden ze door hun harstocht mee gesleept en dachten er niet aan dat er iemand onverwacht in de
stuurhut kon komen.
Wild trok Wim het jurkje over haar hoofd heen hij hoefde helemaal geen moeite te doen want Ellen wilde
het zelfde als Wim en hielp hem zich uit te kleden.

Zo snel als het begonnen was zo snel was het ook weer voorbij, hijgend lagen ze naast elkaar op de
smalle bank tegengehouden door de aan de grond vastgeschroefde tafel.
Zachtjes ontwaakte Ellen uit haar roes, dit had ze nog nooit mee gemaakt, ze had wel eens gevreeën maar
nog nooit op zo,n snelle manier en zo heftig.
Is dit geen mooi verjaardags cadeau vroeg ze dromerig.
Wim nu tot bezinning gekomen begon fluisterend vreselijk te vloeken.
Wat hebben we nu gedaan El, ik heb een vriendin in Zaandam hoe moet ik dit nou verklaren?
Met een ruk ging Ellen overeind zitten, haar kleine blanke borstjes staken fel af tegen haar schouders, in die
paar dagen dat ze naar Leixoes waren gevaren was ze door de zon aardig bruin geworden.
Tranen sprongen in haar ogen, verdomme wat heb ik nou gedaan, met een getrouwde kerel liggen rotzooien.
Getrouwd ben ik nog niet, probeerde Wim haar te troosten, maar ik heb wel een vriendin en die zal dit wel
niet leuk vinden.

Ik ga morgen gelijk van boord begon Ellen weer, ik wil niet meer mee varen ik schaam me dood.
Wim nam haar in zijn armen en zei troostend, we gaan nu naar bed en morgen praten we er over wat we
ondernemen, ik zal het Astrid wel vertellen, het is nou eenmaal gebeurd en daar veranderen we niets meer
aan.
Ze klom van de bank achter de tafel vandaan en begon de jurk over haar hoofd aan te trekken.
In het donker zag hij haar profiel tegen het schaarse licht van de wal lantarens, ze had werkelijk niet veel,
opeens moest hij aan Steef denken, net een scholletje.
Met een rot gevoel in zijn lijf ging hij samen met Ellen naar beneden.

Lang lag hij nog te denken, hoe het zo ver had kunnen komen, hoe hij zo stom was geweest om het zo ver te
laten komen.

274

Amper geslapen werden ze gewekt door het lawaai van de haven arbeiders.
Toen Wim aan dek kwam zat Ellen al met een bakje thee voor zich. In de stuurhut.
Hij ging naast haar zitten en vroeg, heb jij nog een beetje geslapen?
Ze antwoordde, helemaal niet maar ik heb er over na gedacht, het had niet mogen gebeuren maar ik heb er
geen spijt van, het was heerlijk en als jij een vrije jongen was geweest dan had er niets aan de hand geweest.
Ik wilde het zelf er graag, het valt me mee dat het niet eerder is gebeurt, ik vind je gewoon een hele aardige
knul, en als ik eerlijk ben hou ik zelfs van je, maar de warmte en de drank heeft het laten gebeuren.
Als het aan mij ligt dan praten we er niet meer over en zorgen dat het nooit meer gebeurt.
Ze stak hem haar hand toe keek hem aan en vroeg oké?
Wim was perplex van haar openlijke eerlijkheid en wist niet zo gauw wat hij moest zeggen.
Aanvankelijk had hij gedacht dat ze vandaag wel een vreselijke ruzie zoude krijgen en dat ze kwaad van
boord zou lopen.
Achteraf kon hij zich wel voor zijn kop slaan, ze zocht altijd wel een karweitje bij hem in de buurt als ze aan
het werk waren, hij de versierder had nooit gemerkt dat ze een beetje verliefd op hem was.
Maar stotterde Wim wat moeten we nu, als er wat van komt ik heb gisteren niets gebruikt straks zitten we
met een baby opgescheept.
Ze legde haar hand op zijn arm keek hem lachend aan en zei ik ben er niet voor niets zo vroeg uit, ik kreeg
vannacht vreselijk pijn in mijn buik en ik weet nu zeker dat er geen kindje op komst is als het wel zo was
dan had ik er voorlopig niet mee gezeten, een kindje van jou is nooit weg, grapte ze.
Maar heb vandaag maar een beetje medelijden met me ik ben de eerste dagen niet zo in vorm.
Lachend dronk ze het restje van haar thee op en ging naar buiten.
Ze draaide zich in de deur om en zei, beneden zijn genoeg vrouwen om het ontbijt klaar te maken en
uiteindelijk ben ik stuurman.
De rest van de dag deed Ellen of er niets was gebeurd, ze deed gewoon haar werk en maakte weer als
grapjes, uit niets liet ze merken wat haar toch ook dwars moest zitten.
Wim keek wel steels naar haar zo als ze de verf op de kale plekken smeerde, eigenlijk was het helemaal nog
niet zo.n lelijke meid, bedacht Wim zich.
Dat hij er nooit eerder zo had bekeken, oké ze had dan wel niet van die grote borsten, maar ze had best een
aardig snoetje en ze hield van varen.

Heel wat anders dan Astrid, voor hem voer ze wel eens mee, maar ze wilde er eigenlijk niets mee te maken
hebben, ze zou wel graag willen dat Wim aan de wal zou komen.
Ze had zich ook nog nooit zo laten gaan als Ellen.
Ik probeer de goede kanten van Ellen te zien nu ze zich zo had laten gaan en wil me niet schuldig voelen
tegenover Astrid.
Zijn gedachten vlogen heen en weer tussen Leixoes en Zaandam.
Wat heeft Astrid s voor op Ellen, bedacht hij zich steeds weer, hij voelde zich een lafaard.
Hij was goed fout geweest en wilde het niet toegeven moest hij voor zich zelf bekennen.
Ze waren siersteentjes aan het laden voor Kampen, grote grijpers storten de lading in de ruimen.
Het achterruim was snel vol, Ellen klom op de luikenwagen om het achterruim gedeeltelijk dicht te leggen.
Wim betrapte zich er op dat hij naar haar benen keek die onder een kort spijkerbroekje tevoorschijn
kwamen.
Ze voelde zeker dat hij naar haar keek, draaide haar hoofd naar hem om en stak haar tong uit.

Verdraaide meid schold hij in stilte voor zich heen, hij voelde zich betrapt, een paar dagen geleden zou hij
niet eens naar haar gekeken hebben om naar haar kontje te gluren.
Hij beschouwde haar toen nog als een collega, maar nu moest hij zich bekennen was ze niet alleen maar een
collega’tje .
Vroeg in de middag waren ze geladen en vertrokken ze naar een spiegel gladde zee.
De eerste wacht namen zo als gebruikelijk de ouwe en Dirk op zich.
Wim zou samen met Ellen de honden wacht lopen.
Onrustig lag Wim in zijn kooi en dacht wat zullen we gaan bespreken vannacht, dat Ellen er over wilde
praten verwachte hij wel.

275

Nog lang niet uitgeslapen, werd hij door Leny gepord.
Kom er uit luiaard sprak ze zachtjes, wij willen nu naar bed en schudde zachtjes aan zijn schouder.
Wim half dromend, dacht dat het Astrid was en schoot als door een wesp gestoken overeind.
Nou zo vlug hoef je ook weer niet te zijn ik ga nu Ellen wekken er is verse koffie gezet, ik wens jullie een
goede wacht. Hij hoorde dat ze door de gang naar Ellen’s hut liep.
Op de brug was alleen de ouwe aanwezig, Dirk was al naar beneden gegaan.
De maan scheen helder, maar er waren wel wolken slierten aan de hemel.
De ouwe hing over de kaartentafel en zei, zonder op te kijken, ik denk dat we morgen een poep wind
hebben we zullen wel zien, volgens de weesverwachtingen krijgen we de wind van achteren.
Komt goed uit ging de ouwe verder dan ben je des te sneller bij Astrid, van mij mag je wel in IJmuiden van
boord, als we leeg zijn dan kom je maar weer naar boord.
Hoe lang is het geleden dat je verlof hebt gehad, moet je ook niet weer eens naar Scheveningen?
Bij het horen dat hij spoedig naar Astrid kon maakte het dat hij zich misselijk voelde, hij was bang hoe hij
het aan haar zou vertellen.
Met een goede wacht, ging de ouwe naar beneden.
Ellen liet lang op zich wachten voor ze boven kwam, zou ze bang voor me zijn dacht Wim.
Eindelijk kwam ze met de koffie kan naar boven, een kort “morgen” mompelend liep ze naar de kaartentafel.
Ze stond nu achter de radar en deed net of ze het beeld aandachtig bestudeerde, maar er was in geen velden
of wegen een echo te zien.

Wim wist niet hoe hij een gesprek zou beginnen, maar Wim zou Wim niet wezen of hij verzon wel een
thema.Lui achterover hangend in de stuurstoel vroeg hij, is er wat te zien stuur? Ze keek naar hem en
vroeg, daar heb je toch geen belang bij hé.
Langzaam liep ze naar hem toe en bleef nonchalant met haar heup tegen zijn been aan leunen.
Wim begon ze, we zitten in hetzelfde schuitje en moeten nog een weekje met elkaar op trekken, zullen we
net doen als voor Leixoes.
Ze leunde zo natuurlijk, meer als het gebaar van zijn zuster tegen zijn been aan dat hij wel in haar ogen
moest kijken.
Maar het is toch niet niks wat er gebeurd is antwoordde Wim?
Het spookt al de hele dag door mijn hoofd, ik weet niet wat ik er mee aan moet.
Vroeger pakte ik wat er te pakken was maar sinds ik Astrid ken heb ik geen belang meer voor een ander
meisje en nou gebeurt me dit.
Ze pakte zijn arm en ging verder, kijk Wim ik kan je nu toch ook vast pakken zonder dat er wat gebeurt?
Laten we dat zo houden en gewoon doen tot je met Astrid hebt gepraat, dan maken we het elkaar niet
moeilijk, je hebt nog een paar dagen de tijd hoe je het gaat vertellen of dat je het verzwijgt, dat is jou keus
van mij zal niemand iets horen, het had niet moeten gebeuren, maar het is gebeurt en daar veranderen we
niets aan.
We kunnen nu wel steeds opgelaten om elkaar heen lopen maar dat lost ook niets op.

We beginnen opnieuw, als je er over wilt praten oké, anders einde discussie.
Eindelijk was haar woordenstroom opgehouden en stond ze hem nu met haar blauwe ogen onbevangen aan
te kijken.
Wim voelde zich enorm opgelucht, ze had het realistisch onder woorden gebracht, hij voelde een enorme
vriendschap voor haar, zou hij haar een zoen geven?
Maar dat hoefde niet meer ze liep naar de deur om hem dicht te doen ondanks dat ze nu een spijkerbroek aan
had waaide een koude wind door de stuurhut heen, een voorbode van het voorspelde slechte weer?
Wat de ouwe verwacht had, gebeurde in een paar uur, niet zo als op de Noordzee dat er eerst schuimkoppen
op de golven kwamen.
Maar het leek wel of de Max op een schommel werd gezet.
Eerst was het wel gezellig net of ze van een helling af gleden maar na het later werd leek het wel of ze van
de deining af surfden.
Dan lag de Max achterover en het volgende moment als de zee onder hen door gelopen was, werden ze door
de volgende zee opgetild en stonden ze op hun kop.

De ouwe kwam boven en zei, gaat goed hé, ik had het wel verwacht en het moet niet erger worden anders
moeten we nog bij draaien maar dan gaan we weer de ander kant op.

 

Met dank aan onze sponsors.

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com