www.udonthanicityweblog.nl   lowy.cremers.senior@gmail.com

Ze kunnen niet meer om ons heen !!!!

3000 fans

Al ruim  9 jaar de beste.

ingezonden verhaal van  Sjef den Belg uit Geel Belgie.

Een kort verhaal over een man die  dood ging  tijdens  een happy end.

Het gebeurde ongeveer 2 jaar geleden.

De man een Belg met  de naam Walther  ging naar de masagesalon  schuin tegen over  Nuttypark.

Hij mocht daar echter van zijn Thaise vrouw  niet komen maar ja   soms  als het edele deel  omhoog gaat  wil je wel eens wat.

Hij  nestelde zich  op de grond  neer en de vrouw begon hem te masseren.Eerst de nek en schouders en armen.

Langzaam  ging ze naar beneden en in korte tijd  werd zijn edele deel goed beknepen.

En uit eindelijk voor een 1000 thb meer  werd het een happy end.

Het werd echter letterlijk een happy end want de man  bezweek  tijdens de laatste strelingen van de vrouw.

Hij stierf dus in het harnas.

Dokters werden gewaarschuwd en ook de politie kwam kijken.

Zijn vrouw werd  gewaarschuwd dat haar man was overleden in de masagesalon.

Dus een Happy end kan ook fataal zijn ha ha .

Al 9 jaar de beste.

3000 fans.

Eigen youtube kanaal.FB lowy Cremers  Udonthani

Ze kunnen er niet meer omheen

al 9 jaar de beste,met 3000 fans.

Ze kunnen niet meer om ons heen. !!!!!

Een bijdrage van grapjas  Henry Swinkels.

Johan belt naar de Thailandblog.nl helpdesk en vraagt   domweg: Kunt u mij helpen, mijn Pc die zegt telkens “Uw wachtwoord is incorrent’ (Waarop Gringo  van de  helpdesk zegt: Wat is dan het probleem exact? Johan: Nou dat mijn wachtwoord incorrect is maar als ik dat intyp dan zegt ie weer dat het wachtwoord incorrect is. En toch kom ik niet verder dan dat welkomsscherm met deze melding??

En dan heb ik nog een klacht over Thailandblog helpdesk.

En wat is die klacht zegt Gringo.

 Ik kan  ook geen email verzenden.”
Helpdesk: “Wat is het probleem. Krijgt u een foutmelding?”
klant: “Ja, ik krijg: Can’t send your email. Make contact with your system administrator.”

Helpdesk tb: “Aha, mooi. Kunt u deze foutmelding naar ons toemailen? Dan kunnen wij kijken wat er aan de hand is.”
klant: “Ja, dat zeg ik. Ik kan dus niet mailen, want het mailtje wordt niet doorgestuurd.”

Helpdesk Thailandblog : “Oké, maar als we uw foutmelding niet krijgen, kunnen we verder niets doen. Kunt u dit berichtje dan versturen via mail?”
klant: “Voor de 3e keer. Ik kan NIET mailen, want mijn mail wordt niet doorgestuurd.”

Helpdesk van Thailandblog :dan zal u wel een hoofdletter verkeerd hebben staan,of een comma te veel.

Net dank aan onze  sponsors die ons  steunen.

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

Hoofdstuk  23  belevenissen op  de kustvaart 1960

Een bijdrage  van een onzer fans.

De maan scheen helder door het zolderraampje wolken joegen aan de hemel achter elkaar aan, Dirk schatte
dat het wel windkracht negen tot tien waaide, hij keek naast zich, het blonde haar van Willy lag als een
waaier om haar hoofd.
Hij kuste haar tevreden op haar voorhoofd, maar haar haren bleven aan zijn lippen kleven.
Het lukte niet met zijn tong, de haren uit zijn mond te duwen.
Willy werd wakker, kan je niet slapen vroeg ze loom?
Ga nou maar slapen jongen, murmelde ze, het is nog veel te vroeg.
Dirk kon niet meer in slaap komen, hij dacht er aan waar de Gruno nu zou varen.
Van Astrid had hij gehoord, dat ze al weer door het Kiellerkanaal waren.
Noordwest was nou niet bepaald een lekker windje voor hen.

Hij zag het al voor zich, Wim stond zich schoorhoudend te sturen, Joost zou wel in de kaartenkamer zitten te
dutten.
Maar hij had er voorlopig niets meer mee te doen, hem kon niets gebeuren, hij lag lekker in bed.
Toch wilde hij wel even aan boord stappen, wat zou Wim schrikken als hij ineens de stuurhut deur open trok
en zou vragen, zal ik even sturen, maatje.
Inwendig moest hij een beetje lachen.
Waar lig je aan te denken, vroeg Willy?
Ach laat maar zitten antwoordde hij, een binnen pretje.
Morgen zaterdag, zou het gebeuren, dan ging hij samen met Willy naar Delfzijl.
Maandag gingen de lessen op school beginnen, hij was al samen met haar een paar dagen eerder naar zijn
kosthuis geweest om zijn spullen te brengen en nog even kennis te maken met de ouwe luitjes.

De caravan was netjes opgeruimd alsof hij al op Dirk stond te wachten, stiekem had hij met de ouwe (zoals
hij hem moest noemen) zijn eerste borreltje al gedronken.
Willy bleef gelijk het eerste weekend over, dat was gemakkelijker om de rest van zijn spullen mee te nemen
in de auto, dan alles in de trein te sjouwen.
Hij probeerde nog maar een beetje te slapen, het was een drukke dag voor hem geweest, het werk in een
bakkerij was wel iets anders dan aan boord.
Maar met Willy in de buurt zou hij nog wel putje schepper willen worden.
Eindelijk sliep hij weer in, dromend van de Gruno, die als een hobbel paard over de golven danste.
Veel te vroeg werd hij weer wakker en begon te friemelen aan een nog slapende Willy, die genietend van de
warmte, in het eigenlijk te kleine bedje nog steviger tegen Dirk aan kroop.
Hij hoorde hij de pendule beneden, zeven uur beieren, met een sprong was hij uit bed en schoof het gordijn
helemaal open.
Het was nog pikke donker, maar hij kon het niet langer uithouden, de storm zat hem op de hielen, zo als
Nico het gezegd had.
Hij klede zich aan en ging naar buiten, om naar de haven te gaan welk schip er zou liggen te lossen, stom hij
was gisteren nog een bestelling wezen brengen bij Wiliam Pont toen had hij zo kunnen kijken wie er
onderweg waren om te lossen.

De Maasborg kon er nog niet wezen, die had in Velsen gelost en zal nu wel weer onderweg zijn naar de
Oostzee
Er lag wel een ander schip van Wagenborg aan de kade, Dirk maakte een praatje met de stuurman, terloops
kwam het gesprek op de Maasborg.
De stuurman had gehoord dat, toen de Maasborg lag te schutten, in de sluis van IJmuiden aan boord een
baby was geboren.
Het jongetje wilde zeker persé in Holland geboren worden, nou dat was op het nippertje, de in allerijl op
getrommelde vroedvrouw moest noodgedwongen mee varen naar Velsen.

237
Schepen van Wagenborg moeten varen, merkte de stuurman schamper op, kinderen maken doe je maar
in je vrije tijd, maar voor de gevolgen daar kan je toch geen schip voor stil leggen.
Met het nieuwtje van de geboorte kwam Dirk thuis, hij deed de deur open en vroeg aan Willy, weet je wie er
een baby heeft gekregen?
Je bedoelt dat vrouwtje van de Maasborg, antwoordde ze lachend, ze hield een geboortekaartje omhoog,
Berend jr zes pond, geboren in de middensluis van IJmuiden a/b van de Maasborg, las ze voor, het kaartje is
net gekomen, Astrid zal er ook wel eentje hebben.
Na onnodig rommelen en rond treuzelen, stapten ze in de auto naar Delfzijl, uitgezwaaid door Pa en ma
Zwart.
In Delfzijl aan gekomen moesten ze eerst bij zijn kostjuffrouw een bakje koffie drinken, daar kwamen ze
niet onderuit. Het oude mensje dribbelde bedrijvig heen en weer, de ouwe was naar de haven, iedere morgen
moest hij kijken welke schepen er binnen waren gekomen.
Soms kwam hij met een maaltje vis terug die hij van en visserman had gebietst. Nu was hij wel erg laat
terug.
Hij zal wel ergens aan boord zitten, zei ze, hij kent iedere coaster die hier binnen komt.
Dirk en Willy gingen maar eens naar Dirk zijn voorlopige woonverblijf.
Ze pakte zijn spullen in de kastjes, keek eens om zich heen en zei, hier zal jij het best naar je zin hebben, als
je kostjuffrouw je maar niet teveel bemoedert.
Er werd op de deur gebonsd, toen ze open deden stond de ouwe voor de deur.
Mag ik binnen komen vroeg hij weg gedoken in zijn duffelse jas.
Waarom niet antwoordde Willy. Nou ja, jullie konden wel eens ergens mee bezig zijn waar je geen
pottenkijkers bij nodig hebt antwoordde hij knipogend naar Dirk.
Dirk dacht er aan dat hij best een schuinsmarcheerder kon zijn geweest, vroeg of laat zou hij er wel achter
komen, de ouwe praatte graag en dan komt een gesprek onder mannen steevast over vrouwen.
Wat dacht je Dik, is het al tijd voor een pierenverslikkertje, zonder zijn antwoord af te wachten pakte hij de
fles uit het verborgen kastje en schonk drie borreltjes in.
Willy dronk nooit jenever, maar wilde de ouwe niet voor zijn hoofd stoten en leegde in één keer haar glaasje,
ze was bang dat de ouwe een tweede glaasje in zou schenken maar hij deed de dop op de fles en stapte weer
naar buiten.

Willy maakte het bed klaar voor de nacht, spreide haar nachtpon op de dekens en bekeek het resultaat.
Ik denk niet dat je vannacht dat ponnetje nodig hebt zei Dirk, maar eerst wil ik nog een wandeling maken,
langs de haven.
Het waaide altijd nog erg hard, een vieze fijne stofsneeuw maakte het extra koud.
Stevig gearmd in hun jassen weggedoken, liepen ze over de havendam. Vandaar konden ze een eind over de
Dollard kijken, in een vlaag konden ze een paar lichten onderscheiden van een inkomend schip, als we daar
op wachten tot hij binnen is dan zijn we stijf bevroren, zei Dirk, kom we gaan lekker onder de dekens, gaan
we knuffelen vroeg hij en kneep haar arm stevig tegen zich aan.
Willy tuitte haar lippen en zei, geef me eerst maar eens een kus, pervers mannetje.
Na de ouwetjes goeden nacht gewenst te hebben, vertrokken ze naar hun knusse privé nestje.
He was behaaglijk in de caravan, dat warm werd gehouden door een paar elektrische kacheltjes.
Ze moesten zich wassen in een primitief gootsteentje, een douche was niet aanwezig, daarvoor moesten ze
bij de oudjes zijn, als die hem ooit gebruikten, Dirk kon het zich niet voorstellen.
Hij kroop onder de dekens en lag naar Willy te kijken, die zich stond te poedelen in het fonteintje.
Zeg Wil begon hij, heeft Astrid wel eens gevraagd over ons liefdes leven?
Dat zou je wel willen weten hé, antwoordde ze, maar dat is iets onder vriendinnen en dat blijft geheim.
Ze heeft mij ook wel eens gevraagd, toen heb ik alles verteld wat wij deden, zei Dirk grijnzend.
Poedelnaakt huppelde ze door het caravannetje, sprong met een boogje in bed en begon een stoei partij, die
het bedje vervaarlijk deed kraken.
Een belletje deed Dirk wakker worden, hij keek om zich heen en moest zich eerst oriënteren waar hij zich
bevond.
O ja, hij wist het weer, hij voelde het warme slapende lichaam van Willy naast zich, hij herinnerde zich weer
hoe onstuimig ze was geweest, wetende dat ze door niemand gestoord en gehoord konden worden hadden
ze tot de ochtend, van elkaar genoten.

238

Op die momenten had Dirk niet aan de Gruno gedacht, hij had toen voor geen geld willen ruilen.
Weer ging het belletje, hij keek op zijn horloge, zag dat het pas halfnegen was.
Hij sprong uit bed en ontdekte het voor de derde maal rinkelende belletje, met een drukknopje er naast, en
een met een punaise vastgeprikt papiertje, met het opschrift, terug bellen aub.
Dus dat was het gebel, als het etenstijd was, belden ze uit het huis en moest je terug bellen, het zou ook wel
verwacht worden dat je dan direct kwam.
Hij wekte Willy en zei kom er snel uit de ouwe heeft, gebeld en we moeten gelijk eten, kleed je maar snel
aan, wassen doen we later wel.
Ik wil helemaal niet eten stamelde ze nog slaapdronken en trok de dekens weer over haar hoofd heen.
Met een ruk trok Dirk de dekens van bed en dook naast haar, kom zei hij doe mij een plezier doe snel wat
aan en naar buiten, ik moet hier nog een half jaar vertoeven en wil geen gelazer met de ouwe luitjes.
Snel trokken ze een paar kleren aan, deden het deurtje open, waar ze door een winters landschap werden
begroet, het had de rest van de nacht gesneeuwd, alles lag onder een donzen witte deken.
Ze wipten met grote sprongen door de sneeuw, Willy in haar wapperende ochtendjas, waar ze al achter de
gordijntjes werden opgewacht door de ouwe.
Hij deed de deur open en riep kom maar snel binnen, het is veel te koud buiten.
Het eten was sober maar voldoende, daar moest de ouwe niets van hebben, geen liflafjes of vreemde dingen
zei hij, je moet je maag vol hebben en anders niks, vroeger hadden we het minder, wel waren er traditie
getrouw, gebakken eieren met spek
Zijn vrouwtje was een stuk milder ze vroeg steeds of Willy nog iets wilde en schoof haar iets extra’s toe, ze
deed haar best om haar gasten het naar de zin te maken.
Zo snel ze konden voor hun fatsoen, stonden ze van tafel op en verdwenen Dirk en Willy, naar het
caravannetje.
Dirk stond zich te scheren, keek in de spiegel, zag dat Willy haar ochtend jas uitdeed en ze er alleen blouse
onderaan had.
Ben je daar mee naar binnen geweest vroeg hij verbaasd, had je niets meer aan?
Dat ben ik zeker vergeten, jij zat ook zo te haasten antwoordde ze quasi verlegen, gooide haar jas uit en dook
weer onder de dekens.

Dirk nog met nog resten scheerzeep op zijn wangen zei, het is eigenlijk nog veel te vroeg om uit bed te gaan,
schuif eens op ik kom er ook nog in.
Zo lagen ze de zondagochtend te verdoen in elkaars armen, mijmerend over de dingen die morgen gingen
gebeuren, zijn eerste schooldag en kennismaking met mede leerlingen.
Het zouden allemaal vreemdelingen zijn, hij wilde maar dat Wim ook naar de school was gegaan.
Zeker lekker zuipen zei Willy en niet leren, het is beter zo dan heb je geen afleiding en trouwens, de ouwe
zal je wel in toon houden.
Eindelijk kleden ze zich aan, het werd ook wel tijd ook, het was al na de middag.
Met dat ze uit de caravan stapten, ging het belletje.
De ouwe zat aan tafel, voor zich een fles bokma en een fles advocaat.
Zondags wordt er voor het eten altijd een glaasje gedronken, zei de ouwe grijnzend.
Na het eten moest Willy naar huis, of ze nou wilde of niet, de ouwe stond er op, met dit weer kan je maar
beter voor donker over wezen, zei de bezorgde man, de volgende keer ga je maar maandag terug, opperde
hij.

Willy was nog maar één dag over de vloer en ze had de ouwetjes al om haar vingers gewonden.
Dirk vond het wel rot maar de ouwe had gelijk, dus kuste hij zijn vriendin voor de laatste keer en met de
nodige raadgevingen vertrok Willy naar Zaandam.
Na denkend over het heerlijke weekend, wilde Dirk niet heel de avond bij de ouwtjes aan tafel zitten. Hij
liep nog een keer langs de haven, waar de gisteren aan gekomen coaster lag.
In de stuurhut was iemand nog bezig een tweede man hing over het stuurrad, een sigaretje in zijn mond.
Hij keek eens naar buiten, zag Dirk staan, keek nog eens wat opmerkelijker naar Dirk, kwam naar buiten en
vroeg, jij bent toch van de Gruno?
Kom even aan boord joh.

Het bleek Hein, de stuurman van de Maasborg te zijn, die ze in Vaassa hadden ontmoet, hoe kom jij nou hier
aan boord vroeg Dirk.

239
Hij vertelde, in Holtenau ben ik op dit bootje overgestapt, ik ga morgen naar school dat kwam mooi uit
voor de firma, ze rekenen het goed uit, tot de laatste dag moet je werken, zei hij lachend.
Maar wat doe jij hier in Delfzijl voeg hij, je zit toch niet op die Engelsman, duidend op het schip wat voor
hen lag.
Wel nee man lachte Dirk, jij wordt voorlopig, de eerste tijd mijn maat op de zeevaartschool.
Ik ga namelijk maandag ook voor het eerst naar school, maar wat doe jij nou weer op school je bent toch al
stuurman.
Nee op de Maasborg was ik stuurman met dispensatie maar nu gaat het gebeuren, verleden jaar een beetje te
veel bijscholing in de kroeg gehad, eindigde hij lachend.
Zullen we nog een voorproefje nemen op de komende tijd, vroeg hij lachend?
Ik weet wel een leuk tentje antwoordde Dirk, onze machinist op de Gruno zijn moeder rund hier een kroegje,
misschien wordt dat wel onze stamkroeg.
Met z’n drieën liepen ze naar de kroeg van Bart zijn moeder, die Dirk direct herkende.
Hallo begroette ze Dirk bij het binnen komen, is Bart er niet bij?
Die zwerft ergens op de Oostzee, antwoordde Dirk, Ik kom hier in Delfzijl een poosje logeren vervolgde hij.
Ik ga proberen een papiertje te halen in de komende maanden en dit is mijn maat van een ander schip.
Hein groette haar en bestelde gelijk een paar biertjes.
Ze praten over de vaart tot het gesprek op de nieuwe burger kwam.
Hein vertelde dat Wieteke, ter hoogte van Den Helder weeën begon te krijgen.
Wieteke zei maar steeds dat het nog wel even zou duren voor dat de baby ging komen.
Maar toen we tussen IJmuiden en Den Helder voeren, kwamen de weeën steeds vaker, de ouwe had gezegd,
druk een keg tussen de regulateur haal alles uit de kar.
We stormden als een gek tussen de pieren, de loods dorst niet eens aan boord te stappen, zo’n gang hadden
we.
We peerden de midden sluis in, vol aan achteruit, met slechts één trosje vast, rukte de stuurman de
vroedvrouw, die al op de sluis stond te wachten, aan boord.
Ze was net op tijd om de ouwe te helpen het kindje op de wereld te helpen.
Wij wisten niet beter of het zou nog wel even duren en voeren toen we geschut waren de sluis weer uit, we
dachten bij ons zelf als we varen kan ze er niet meer afstappen.
De vroedvrouw nam het nog al laconiek op, haar man was stuurman op de grote vaart en ze wist zo ongeveer
hoe de scheepvaart in elkaar zat.
S avonds hadden ze op de nieuwe zoon een borreltje gedronken, toen was de vroedvrouw wel boos
geworden, we hebben ons wel een beetje schandelijk gedragen, de ouwe zei op een gegeven moment, als je
nog langer zo boos blijft help ik, hij wees met een zwaaiende beweging met zijn vinger naar de vroedvrouw,
ondanks dat je zwanger bent, niet aan de wal.

Vuurrood van kwaadheid had ze geantwoord, ik ben helemaal niet zwanger.
Ja maar je bent ook nog niet van boord had de ouwe ladderzat geantwoord.
Het is dat Wieteke nog wat problemen had anders was ze zo van boord gelopen.
De andere dag, ben ik met de ouwe Velsen in gegaan, we hadden een bakfiets geleend, die halfvol bloemen
gekocht, daar is de ouwe in gaan zitten, zo zijn we naar boord gereden, daar heeft hij zijn verontschuldiging
aan geboden.
De vroedvrouw was aan dek gekomen, eerst had ze nog boos gekeken, maar was aan de wal gestapt op de
bakfiets gekropen en had gevraagd, rij maar een rondje door het dorp dan is alles vergeten.
De ouwe kon geen kwaad meer bij haar doen, maar ik moest mijn eigen te pletter trappen.
Bij z’on kapitein kan je best varen zei hij Ik heb bij hem aan boord een fijne tijd gehad. Het werd steeds
later, Dirk wilde eigenlijk wel naar huis, Willy zou als ze aangekomen was nog naar zijn kosthuis bellen, dus
draaiden ze er een eind aan.

Hij klopte aan de deur stapte binnen en hoorde de telefoon rinkelen, het was Willy die net thuis was
gekomen, een hele geruststelling met dit slechte weer.
Veel te vroeg was Dirk van huis gegaan, het leek wel of hij voor het eerst naar school ging, maar toch was
hij niet de eerste, er stonden al een paar andere jongens waarvan hij dacht dat ze ook wel voor hetzelfde
leerjaar kwamen.
Hij zag Hein op een muurtje zitten, zo te zien was hij gisteren niet vroeg naar bed gegaan.
Zullen we maar naar boord gaan, vroeg hij met een schorre stem ik heb er geen zin meer in.

240
Grijnzend kwam hij overeind, hij sloeg een arm om Dirk heen en zei, we zijn gisteren nog even na
gebleven, maar dat hadden we beter niet kunnen doen.
Het zal vandaag wel niet zo heftig worden dus let maar een beetje voor mij op dan zal ik je eeuwig dankbaar
zijn, hij beëindigde zijn betoog met een kallende boer.
De nieuwelingen dromden in het gebouw, met bordjes werd aangegeven wie en waar welk leslokaal hun
eerste les zou beginnen.
Gelukkig moesten Dirk en Hein in hetzelfde lokaal zijn, ze kozen twee tafeltjes naast elkaar.
Dirk vond het wel een raar gezicht voor een school, de oudste leerling was ongeveer veertig jaar of leek
althans zo oud.
De ochtend werd verdaan met kennis maken, een ieder moest iets over zich zelf vertellen waar en op welk
schip ze gevaren hadden.
Toen Dirk aan de beurt was, mompelde de leraar Gruno, Gruno, wat was daar ook al weer mee.
Ik zou het niet weten hield Dirk zich op de vlakte, wel vermoedend wat de man bedoelde, maar hij had geen
zin om voor de klas het verhaal van Wim te vertellen.
Hein vertelde dat hij van de Maasborg kwam, de rector haakte er gelijk op in, hoe is het met de baby vroeg
hij.
Je hoefde de rector niets wijs te maken merkten we, hij wist van ieder schip wel iets, wie weet wat hij nog
meer wist, we moesten maar een beetje oppassen.
Wat Dirk niet verwacht had was dat er twee meisjes tussen de leerlingen zaten.
Het bleken dochters van scheepseigenaren te zijn, waarvan natuurlijk verwacht werd dat ze in de voetsporen
van hun ouders zouden gaan lopen.

Hein zocht gelijk contact met de beide meiden, als hij meer belangstelling voor de meiden zou tonen als zijn
lessen dan zat hij volgend jaar weer in de schoolbanken, ik zou hem maar eens onderhanden nemen.
De eerste dag leverde niets op, Dirk had gedacht dat hij gelijk koersen moest berekenen, maar het liep een
beetje anders dan hij gedacht had.
Hein wilde na schooltijd eerst een paar biertjes drinken, Dirk liet zich niet verleiden en zei, ik moet naar
huis, de ouwe zal wel willen weten wat er op school gebeurd is, met een tot morgen wandelde hij naar zijn
kosthuis.
Dirk keek nog eens om en zag Hein met de twee meiden weg wandelen.
De ouwe zat al op hem te wachten hij liep achter hem aan naar de caravan, vandaag is er niets te melden
begon hij, je zal wel een paar boeken hebben gehad en een gesprek met verschillende leraren.
Ik hoefde hem niets voor te liegen hij wist kennelijk precies water zich op school afspeelde.
De hele week leerden ze niet veel bijzonders, in ieder geval niet iets wat Dirk al niet wist.
Steevast kwam de ouwe ‘s avonds voor het eten zijn borreltje drinken, en vroeg dan wat heb je vandaag
geleerd.
Zo gingen een paar weken voorbij, Dirk vond het soms wel moeilijk, omdat de ouwe op de Gruno het heel
anders deed dan de leraar op school.
Maar de ouwe hier had hem gezegd, doe nou maar wat de leraar op school zegt als je later aan boord bent,
kun je het wel op je eigen manier doen.
Hein zag ook wel in dat hij zijn best moest doen, anders werd het weer een flop.
Ze waren wel eens met de meiden van de klas een biertje wezen drinken maar thad was all.
Het werd ook eens tijd dat Dirk naar de werf ging, kijken hoe de Max er voor stond.
Hij had afgesproken met Hein dat ze samen met Willy als ze het weekend naar Delfzijl kwam om dan naar
de werf te gaan.
Het vroor al aardig en op het Damsterdiep werd al druk geschaatst. Met de meiden van de school en Hein
hadden ze al afgesproken om naar Groningen te rijden.
Er was ook een brief van zijn ouders gekomen, hoe hij het maakte of hij het naar zijn zin had in Delfzijl.
Als hij een weekend vrij had moest hij maar eens naar boord komen, het varen werd door het ijs voor hen
ook steeds moeilijker, ze zouden wel snel ingevroren raken.
Ze moesten naar Alkmaar en zouden wel niet verder komen dan Amsterdam.
Dat kwam eigenlijk goed uit als ze eens voor de sluis van Zaandam konden komen, was het gemakkelijk.

241
Eindelijk was het weekend, Dirk was een beetje zat van de schoolbanken, ze jeukten onder zijn kont.
Er was een brief van Leny gekomen, ze hadden van Zweden een reisje naar Engeland gedaan en vandaar
waren ze onderweg naar Bari in Italië.
Uitgerekend nu hij niet aan boord was gingen ze naar het zuiden, het was een leuke brief.
Ze wilde weer eens een reisje mee en naar de zon liet ze zich niet ontgaan, hij moest maar goed zijn best
doen, de bemanning was best goed, maar ze misten hem wel.

Bart was gevallen in de machinekamer en liep te hinken.
Wim had last van liefdesverdriet en vond het helemaal niet leuk dat ze naar de Middellandse zee gingen, hij
had liever naar Zaandam gegaan, maar lieverdbroodjes worden niet gebakken.
Joost bromde maar wat, maar kon best opschieten met Hendrik, die het altijd maar over, zien lieverd, had.
Dirk kon zich het levendig voorstellen hoe het leven zich afspeelde aan boord, hij was jaloers dat zij de
warmte tegemoet gingen, hij zat hier maar op die duffe school.
Vrijdagavond was Willy al in Delfzijl gekomen, maandag morgen zou ze weer terug gaan, ze gingen een
heerlijk weekend tegemoet.
Zaterdagmorgen haalden ze Hein van huis en reden met de auto van Willy’s vader, naar de werf.
Dirk had verwacht dat er niemand op de werf zou zijn, maar daar had hij zich in vergist, aan boord waren ze
druk aan het werk.
Er stonden een paar grote hete lucht kachels in de verblijven die de Max al een beetje leefbaar leken te
maken.
Ze dwaalden door de hutten, het rook er sterk naar vernis en verse verf, overal lagen onderdelen die nog
ergens gemonteerd moesten worden.
Willy stond te praten met de elektriciens die in de kombuis aan het werk waren.
Ze vroeg of ze wel een rek op de kookplaat kon krijgen in de maten die zij graag wilde hebben.
Zoals ze bij iedereen alles klaar kreeg, zagen deze mensen het als een gunst dat ze dat voor haar mochten
doen.
Ik de stuurhut miste Dirk de kaartenkamer.
Ouderwets verklaarden de timmerlieden, als je naar voren kijkt moet je het vaarwater kunnen vergelijken
met de kaart, dat zul je wel merken stuurman, in de praktijk is het gemakkelijker.
Overal staken kabels uit het de betimmeringen, wat daar allemaal aan bevestigd moest worden vroeg hij
maar niet.
Hein ook van een oud bootje komend keek zijn ogen uit, hij vond alles mooi, het mooiste vond hij het ruim
met de stalen bodem, even spuiten en schoon is het zei hij, hij had het wel eens gezien maar zelf had hij nog
nooit op zoiets gelopen.

Je moet goed om je heen kijken had Dirk gevraagd, we moeten iets vinden, wat niet goed is anders heb ik
niets te melden aan de ouwe.
Door het grote verschil van de oude en nieuwe schuit konden ze geen aanmerkingen maken.
Ik draai wel een brief in elkaar dacht Dirk bij zich zelf, zittend in zijn hut aan een heus echt bureau, boven de
deuringang was een koperen bordje geschroefd met stuurman er op, dat vond hij wel stoer.
Hein stapte met Willy binnen, zo hier zit je dus zei Willy, we hadden het kunnen weten vervolgde ze. Hij zit
al vast te genieten van zijn nieuwe status als stuurman, hadden we eerst moeten kloppen plaagde ze verder?

Ze werden geroepen voor een bakkie in de kantine, samen met de voorman die ergens en overal scheen te
zijn, bespraken ze nog een paar dingen, voor ze weer in de auto stapten om naar Delfzijl terug te keren.
Op de singel en het Damsterdiep werd druk geschaatst.
Dirk en Hein moesten eerst een paar schaatsen kopen, aan boord zou ergens wel een oud stelletje liggen
bedacht Dirk zich, maar Hein zei, kom op een paar goede ijzers zijn nooit weg. Na hun aankoop dronken ze
eerst een paar borrels tegen de koude, van een paar werden het er nog een paar, er kwamen een paar andere
mede scholieren in hun stam kroegje en die kon je toch niet voor hun hoofd stoten zei Hein.
De twee meisjes hadden gelijk vriendschap gesloten met Willy en zeiden we gaan vast op de singel
schaatsen en vroegen ga je mee.

Wordt vervolgd

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

Gratis canonprinter  ip 2770 aftehalen bij  Redactie.

Zelf installeren. er zitten flesjes inkt gratis bij.

Tevens te koop aangeboden een epson scanner  zgan voor 300 thb bij Lowy.  op afspraak  de redactie.

lowy.cremers.senior@gmail.com