Hoofdstuk 32 Belevenissen op een kustvaarder in 1960/in /door

       

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

 

Hoofdstuk  32  belevenissen op  de kustvaart 1960

Een bijdrage  van een onzer fans.

 

Willy vroeg voor de grap op z,n Engels, wat vraagt hij, wijzend op de man achter de bar.
Dirk had gelijk door dat ze een grap uit wilde halen en antwoordde ook in het Engels, hij vraagt waar ik je
vandaan heb gehaald.
O i am from Seendem antwoordde Willy en ze toonde haar liefste lachje.
Seendem waar ligt dat in de buurt vroeg de barman en tapte gelijk een paar biertjes.
Een paar vroegere vrienden van Dirk, kwamen om hen heen staan en boden hem en Willy wat te drinken aan
en probeerden een gesprek met haar aan te knopen.
Met hun beste steenkool Engels vroegen ze van alles.
Eentje vertelde aan Willy dat Dirk eens een Hollands meisje had, die was ook blond maar lang niet zo mooi
als jij beweerde hij.
Willy lachte in stilte om de mop en vroeg waarom is dat uitgeraakt, op een samenzweerderige manier, zodat
Dirk het zogenaamd niet kon horen.
Als ik je dat vertel dan staan we morgen hier nog beweerde de spreker
Uiteindelijk ver na twaalven, riep de bartender, we gaan sluiten, boven het geroezemoes uit.
Dirk, riep Willy, die omringd stond door de Engels proberende pratende jongens.
Hij draaide zich om en vroeg, vergetend dat hij een Engels sprekende vriendin had, wat is er meiske?
Wil je even betalen dan kunnen we naar boord ik heb slaap en morgen moeten we nog naar mijn ouders
Seendam.
Weet je wat we gaan doen vroeg ze aan de met stomheid geslagen jongens om haar heen en ze pakte de
jongen die haar verteld had dat Dirk een meisje had in Holland bij zijn oor, we gaan dat meisje van vroeger,
haar ouders bezoeken.
De overige jongens barsten in lachen uit en wilden allemaal nog een laatste biertje weggeven ze hadden
Willy zo als altijd en overal in hun hart gesloten en beloofden dat ze morgen naar boord zouden komen om
een bakkie te drinken.
Hou het maar op dronkemanspraat antwoordde Willy en gezamenlijk verlieten ze de stamkroeg van vroeger.
Ellen werd verschillende malen door andere jongens te dansen gevraagd ze had het best naar haar zin, Wim
was een beetje vergeten, ze kreeg al een beetje de hoogte en wilde eigenlijk wel naar boord.
Samen met Steef liepen ze weer richting centraal station om op de bus te stappen die ze in de buurt van hun
schip zou brengen.
In de bus kroop Ellen dicht tegen Steef aan en vertelde dat die enge kereltjes stiekem onder het dansen aan
haar kont hadden gezeten, zo iets zou jij nooit durven hé Steefie mompelde ze.
Steef had de pest in ze zag hem zeker voor een snotjonge aan, als ze wist wat hij al allemaal had uitgevreten,
dan zat ze zo bij de chauffeur voor in de bus.
Vlak bij de bushalte waar ze uitstapten was nog een kroegje waar geluid van piano muziek uit kwam, ze
keken half geïnteresseerd naar binnen en zagen tot hun verbazing Wim achter de piano zitten.
Ellen ging zonder na te denken en zonder iets aan Steef te vragen naar binnen en ging achter in de
gelagkamer aan een tafeltje zitten.
Dat Wim ladderzat was kon je duidelijk aan zijn schunnige liedjes horen en aan de noten die hij soms niet
meer haarzuiver speelde.
De bediende bracht hun een pilsje en zei als jullie het te erg vinden gooi ik hem er wel uit maar hij doet
niemand kwaad en in het begin was hij bijzonder goed dus laat hem nog maar even, het is zo sluitingstijd.
Wim zette een Iers lied in over een vrouw die haar man in de steek had gelaten, het klonk zo weemoedig dat
Ellen tranen in haar ogen kreeg, opeens zong hij in het Hollands verder van een meisje dat hij had kunnen
hebben maar dat hij dat nu ook kwijt was.
Ineens stond Wim op spreidde zijn armen hoog boven zich uit, brulde een enorme vloek en storten totaal
bezopen op de grond.
Ellen sprong van haar stoel en knielde bij Wim op de grond.
Sloeg hem met haar hand voorzichtig op zijn wang waar het lidteken dat de vissermannen zo kundig hadden
genaaid, nu schril af stak bij het schaarse lamplicht.
Wim, Wim riep ze zachtjes, zuiplap ik ben er nu toch, ze had gelijk begrepen dat hij haar had bedoeld in zijn
lied.
Steef was met de bartender dichterbij gekomen, die vroeg kent u die jongen?

287
Die vaart bij ons aan boord en hij is volkomen ongevaarlijk verdedigde Steef zijn maat en zei is onze
stuurman, vervolgde hij wijzend op Ellen.
Geen van beiden wisten ze dat Wim op de zelfde manier een paar dagen geleden onderzijl was gegaan in
Zaandam
Wim hoefde niets meer te vertellen, ze hadden een herhaling live mee gemaakt.
Hulpeloos keek Ellen met Wim in haar armen naar de bartender omhoog, hoe krijgen we hem aan boord
vroeg ze.
De bartender had zelf gevaren en zag wel dat er weinig kwaad in Wim stak, dat hij alleen maar zijn verdriet
had moeten verdrinken, wat dat ook voor verdriet mocht zijn geweest.
Achter het huis staat een busje, til hem daar maar in, voor een joet rij ik jullie naar boord zei hij zakelijk
blijvend.
Met vereende krachten tilden Steef en Ellen, Wim in het busje, het leek wel of het ding pas dooie konijnen
had vervoerd, gadverdamme wat stinkt die auto, schold Steef, hij kreeg braakneigingen maar kon zich nog
net goed houden.
Zo kwamen ze even later bij de Max aan, ze tilden Wim uit de auto, bedankten de helper en droegen de
slappe Wim naar de gangway.
Als zijn ouders nu maar zouden slapen, Steef zag het al voor zich zijn moeder zou een flauwte krijgen.
Maar ze hadden geluk, iedereen sliep, Wim bromde maar wat voor zich heen en liet gewillig met zich sollen.
Ongemerkt konden ze door hun eigen ingang naar beneden bij hun verblijven komen.
Ze moesten langs Ellen,s hut om bij die van Wim te komen, hij was wel erg dronken maar net niet dronken
genoeg om zich vast aan een deurpost te grijpen en met een dubbele tong te zeggen.
Stop Steef hier moet ik eerst even zijn.
Nee Wim fluisterde Steef , dit is de hut van Ellen jij moet nog ééntje verder, kom op man we zijn er zo.
Nee ging Wim zo goed en zo kwaad als we hem verstaan konden verder, ik heb met dat meisje nog iets te
regelen.
Sssssttttt, hij hield een vinger voor zijn mond, als ze tenminste nog naar me wil luisteren, ik heb het nou wel
erg bij haar verbruid hé.
Hij kon Ellen niet zien staan omdat ze in het smalle gangetje achter Steef verscholen stond.
Zal ik jou eens wat vertellen, brabbelde hij verder, ergens op de wereld is een meisje dat voor je bestemt is,
ik ben er net iets te laat achter gekomen wie dat was, ach daar ben jij te jong voor om dat te begrijpen.

Was ik maar de laatste reis aan boord van de Gruno geweest, daasde hij verder er is toch niemand die op mij
wacht.
Hij wankelde Ellens hut binnen en plofte op haar bed en bleef voor dood liggen.
Ze stonden nog even naar de gevelde dronkeman te kijken.
Ellen zei, ik slaap wel in Wim zijn bed, we zien morgen wel verder.
Ze wilden net verder gaan toen Wim zijn hand op beurde en zei, Steef gooi eens een patrijspoort open het
ruikt hier naar Ellen en mondje dicht hé als je haar ziet.
Hij pakte haar kussen als een knuffeltje en viel zo als hij lag in een diepe slaap.
Het was weer als vanouds gezellig in het kleine roefje, met Willy er bij was het nog krapper.
Pa Veenstra zat te genieten, met zijn kinderen om zich heen, een echte ouderwetse zondagmorgen.
Ma was druk doende in het keukentje een bakkie aan het zetten in een pruttelpot.
Willy voelde zich helemaal op haar gemak bij haar aanstaande schoonouders en zette de kopjes op de tafel.
Pa keek naar buiten en zag Wim aan de reling staan, zullen we hem ook maar voor een bakkie roepen vroeg
hij.
Die zien we heel de dag al antwoordde Dirk, hij zal zich wel vermaken met Ellen, hoe laat waren jullie aan
boord vannacht vroeg hij aan Steef.
O ik weet het niet meer, vrij vroeg geloof ik, loog hij.
Het zijn rare tijden, ging Dirk verder er is geen klasse verschil meer, de stuurman gaat stappen met een lid
van het zwarte koor.
En de stuurman vrijt met de kok mengde Willy zich in het gesprek.

Ja en het zal nog wel erger worden zei pa Veenstra, straks trouwt een kapitein eigenaar nog eens met een
koksmaat.
Dirk keek zijn vader aan en vroeg op welk schip is dat dan?

288
Het schip heeft nog geen naam, maar jij kent al wel een paar bemanningsleden zei hij geheimzinnig.
Wie dan vroeg Willy?
Nou die Scheveninger, hoe heet hij nou ook al weer, liet hij ze nog even in spanning.
Scheveninger, je bedoelt toch Wim niet vroeg Steef, die heeft echt niks met Ellen hoor als u dat soms denkt
en hij gaat voorlopig toch niet weg bij ons.
Die bedoel ik nou juist antwoordde zijn vader.
Ze keken allemaal verbaast naar hun vader.
Kom pa, vertel wat bedoel je nou vroeg Steef nieuwsgierig.
Pa schoof recht voor de tafel en begon, we hebben het er gisteren over gehad met Geert, als we nou de
Gruno eens op lieten knappen.
Ik denk dat jij ook wel een paar centen hebt, wij een paar en Geert wat dan komen we al een heel eind om
de Gruno een andere naam te geven.
Bedoelt U dat U de Gruno gaan kopen vroeg Dirk verbaast.
Ik niet alleen antwoordde zijn vader, maar gezamenlijk en jij de kapitein met een aandeel er in zo dat je niet
van boord kunt lopen zei hij glunderend.
Ja maar ik heb echt niet zo veel op de bank staan als u denkt hoor antwoordde Dirk.
Als we nou eens trouwden en ik doe mijn spaarpotje er ook nog bij mengde Willy zich in het gesprek.
Ma Veenstra liet haast een kopje uit haar handen vallen. Wat hoor ik vroeg ze gaan jullie trouwen?
Ja waarom niet antwoordde Willy, alleen we hebben één probleem, Dirk moet me nog vragen.
Nu keken ze allemaal weer naar Dirk, alsof die gelijk op zijn knieën zou vallen en zou vragen Willy wil je
met mijn trouwen?
Maar die had wat anders in zijn hoofd, hij zag het al voor zich, hij als kapitein op de opgeknapte Gruno, in
gedachten was hij al aan het varen op de Noordzee.
Willy wekte hem ruw uit zijn gedachten en vroeg, komt er nog wat van, anders vraag ik Steef wel.
Ze kroop bij Steef op zijn schoot sloeg een arm om zij schouders en vroeg, zou jij wel met mij willen
trouwen Steeffie?
Wim was ondanks dat hij gisterenavond doorgezakt was, alweer vroeg aan dek.
Hij was bij de Gruno aan boord geklommen, hij had hij de klemmen van het bakdeksel open geschroefd en
stapte naar binnen, balanserend op rondrijven houd en dekkleden keek hij in het schemerdonker rond.
Het enigste wat hij aan bruikbaars zag, was de slagersfiets, hij sleurde hem naar buiten zich afvragend wie
er laatst op gereden had.
Zonde om hem te laten liggen dacht hij bij zich zelf, bij het naar buiten gaan zag hij in een houder aan een
touwtje, het mes dat Joost altijd bij zich droeg, aan het schot hangen.
Dat heb je ook niet meer nodig stuurman, mompelde hij, ik neem het maar mee als aandenken
Hij sleepte de fiets aan de wal, veegde het zadel schoon, sprong er op en reed een rondje.
Een schril fluitje klonk vanaf de Max, op het achterdek stond Ellen te kijken.
Ze liep over de gangway aan de wal en vroeg mag ik mee rijden?
Hij stopte naast haar en zei, spring maar voorop.
Ze poetste snel het rek schoon en wipte op het bagagerek.

Wim fietste langzaam over de verlaten scheepswerf naar de poort.
De portier stak zijn hand op en liet de slagboom een stukje omhoog gaan, Wim bukte zich en drukte speels
zijn neus in de haren van Ellen.
Zo, je ruikt lekker fris stuur, bromde hij.
Ik kom net onder de douche vandaan antwoordde ze, ik heb nog geeneens gegeten.
Dan gaan we ergens in de stad een broodje eten, besliste Wim, er zal best iets open zijn.
Ze voeren met de pont het IJ over, reden om het station heen en stopten op het Rokin bij een broodjes zaak.
Ze gingen zitten op een nog verlaten terrasje en bestelden een paar broodjes.
Zwijgend aten ze de vroege maaltijd en zagen hoe Amsterdam langzaam wakker werd.
Hippies dwaalden dromerig over het trottoir met heel hun hebben en houden in hun rugzak.
Ik zal het missen zei Ellen zonder Wim aan te kijken.
Wat zal je missen vroeg hij?
Nou dat we zo gezellig bij elkaar zitten, nog één reisje en dan ga ik naar mijn ouders antwoordde ze.

289
Wim schrok er van wat ze zei, hij had er nog niet bij stil gestaan dat ze aan het einde van de reis af zou
monsteren.
Als ik dan eens mee zou gaan lachte Wim, zou je dat gezellig vinden?
Ze keek hem enigszins treurig aan en antwoordde, wel gezellig maar zou je dat echt wel doen?
Ze stonden op en betaalden, Wim vroeg aan de verkoopster wil je even op mijn fiets passen we komen zo
weer terug.
Geen probleem maatje antwoordde ze op haar plat Amsterdams.
Samen slenterden ze over de wallen, waar de eerste meiden al op een klant aasden.
Wim had zijn arm om Ellen heen geslagen en voelde zich heel tevreden.
Langzaam begon hij te vertellen over wat er allemaal een paar dagen geleden in Zaandam gebeurd was.
Ellen viel hem niet één maal in de reden en liet hem maar praten.
Wat moest ze ook zeggen ze zou het verhaal alleen maar onderbreken, uiteindelijk was hij er zelf over
begonnen.
Bij het geval dat hij Astrids fiets door de ruit had gegooid, kneep ze zijn hand stevig vast.
Maar hij lachte zo luid dat de voorbij lopende mensen hen na keken en vervolgde, dat was het mooiste van
heel de avond.
Toen ze weer bij de broodjeszaak aan kwamen pakte Wim zijn fiets en wilde wegrijden.
Hé slijmerd, wil je wel eens van die fiets afblijven, riep het meisje vanuit de broodjeszaak.
Wim draaide zich om en lachte naar haar, het is mijn fiets hoor en nog bedankt riep hij.
Ellen ging weer voorop zitten of het de gewoonste zaak van de wereld was.
Hier in Amsterdam keek niemand ergens van op, dat was bij hun thuis
wel anders.
Toen ze bij de Max aan kwamen lag er een briefje in de mess, jullie moeten maar zien wat jullie eten, wij
zijn de stad in, groetjes Leny.
Ik zal wel wat te eten maken, opperde Ellen.
Wim ging in de kombuis op de bank zitten en trok een biertje open.
Hij keek naar het figuurtje van Ellen zo als zij daar stond te rommelen.
Hij dacht weer aan hun avontuurtje in Leixoes, stom van hem om zo van de gelegenheid gebruik te maken,
alhoewel ze was er zelf toch ook bij, trachtte hij zich schoon te praten.
Ellen voelde dat Wim naar haar zat te kijken, plotseling draaide ze zich om en stak haar tong uit.
Denk je nog wel eens aan die nacht in Leixoes vroeg hij.
Wat dacht je antwoordde ze, zoiets vergeet je toch niet, maar ik heb er geen spijt van hoor als je dat bedoelt.
Zou je het weer doen als het zo uit komt, vroeg Wim brutaal.
Hij wist wel dat je zo iets niets moest vragen, maar hij wilde weten hoe ze er over dacht.
Maar Ellen hielt zich op de vlakte, met, er komt voorlopig geen tweede keer, nog een paar dagen en dan ben
ik van boord.

Weer kreeg Wim een steek in zijn maag toen ze zei dat ze van boord ging.
Wie zou er dan voor haar in de plaats komen, één of andere leerling matroos.
Dirk had nou Willy aan boord en zou wel niet meer mee gaan om te stappen.
Hij kon het niet meer voorstellen dat hij vroeger in iedere stad wel een zwerfkat aan de haak sloeg om een
avondje te rollebollen zo als Joost het noemde.
Steef stapte binnen en vroeg, pa vraagt of jullie nog een borreltje voor het eten komen drinken.
Even later zaten ze gezellig in het kleine roefje achter een drankje en werden op de hoogte gebracht van het
plan om de Gruno gezamenlijk te kopen.
Wim was gelijk enthousiast en wilde gelijk wel naar school om zijn stuurmans diploma te halen.
Maar pa Veenstra temde hun vuur een beetje door te zeggen, laten we eerst maar eens wachten tot de Gruno
in het dok is geweest, wie weet wat er dan te voorschijn komt.
Na de borrel gingen Ellen en Wim onder protest naar de Max ze moesten persé mee eten, maar Ellen zei dat
ze al wat klaar had gemaakt en verdween naar boord.
Ze had een andere reden om op de Max te eten.
Het leek haar leuk om samen met Wim samen te eten in hun eigen messroom.
Zelden zou de gelegenheid zich nog voordoen om alleen met Wim te zijn.
Als ze aan haar vertrek moest denken had ze helemaal geen trek meer in eten.
Onwennig en een beetje opgefokt zaten ze naast elkaar op het bankje in de messroom even later te eten.

290
Wim zat maar steeds te roemen dat ze zo lekker had gekookt, maar het was maar heel gewoon vond ze
zelf.
Wim likte overdreven als een hond zij bord schoon en zei, eindelijk eens lekker gegeten en trok Ellen tegen
zich aan, kuste haar zachtjes op haar voorhoofd.
Ze vond het heerlijk dat Wim haar tegen zich aan trok en kroop als een poes tegen hem aan.
Kus me eens vroeg ze en hield haar mond uitnodigend naar toe.
Hij kuste teder op haar lippen, maar liet haar plotseling los en ging aan dek.
Vroeg in de morgen werd de motor door Steef gestart, zijn vader verscheen nog ongewassen aan dek, het
hoofd van zijn moeder met warrig haar er omheen verscheen achter een raampje om hen uit te zwaaien.
Het waait weer hard genoeg hé mopperde zijn vader tegen Dirk, kijk je de keggen nog goed na voor je in zee
gaat vroeg hij.
Wim antwoordde, heeft u dan nog een paar keggen voor ons, hier aan boord is geen keg te vinden misschien
over een paar maanden dan hebben we ze weer nodig op dat scheepje daar en hij wees naar de Gruno.
Ik let wel een beetje op als hij in dok gaat beloofde pa Veenstra.
Langzaam achteruit varend verlieten ze hun beschutte ligplaats richting laadplaats.
Aangekomen begonnen ze direct met laden.
Via een brede transportband stortte de lading in het ruim, stofwolken opwaaiend, meteen verdwijnend door
de harde wind.
Nu ze uit hun beschutte ligplaats waren merkten ze pas hoe hard het waaide, ze konden lachen als ze buiten
waren, van de ene op de andere dag was het gaan waaien.
Maar ze hadden gemerkt dat de Max er goed tegen kon dus maakten ze zich voorlopig maar geen zorgen.
Dirk en Wim stonden in het gangboord en schrokken op toen er een politieboot en een haven dienst boot met
grote snelheid voorbij voeren die een golf water over hun voeten spoelde.
Moet dat nou zo nodig riep Wim en hij stak een vuist in de lucht, ze moeten zeker een bakkie bij hun baas
gaan drinken, mopperde hij en ging naar binnen om drogen sokken aan te trekken.
Ellen had achter de ramen staan kijken, glimlacht tegen Wim en zei, het is maar goed dat je nu eens andere
sokken aantrekt, het begon al een beetje te stinken.
Ze had heel de morgen al naar Wim staan kijken, ze begreep niet waarom hij gisterenavond zo ineens naar
dek was gegaan.
Maar ze vroeg niets, ze zouden nog wel een wachtje samen lopen en dan kwam het gesprek vanzelf op gang.
Twee sleepbootjes trokken de Gruno achteruit in het IJ om naar het dok te verslepen waar hij droog gezet
zou worden.
Van de Hembrug kwam een ferry, met hoge snelheid, noodzakelijk met deze harde wind, richting stad
gevaren.
Die hebben het ook niet gemakkelijk dacht Pa Veenstra bij zich zelf.
Hij had het nog niet gedacht of de voorste sleepboot, eigenlijk niet opgewassen tegen deze harde wind met
zo’n lege blaas op sleeptouw, stoof er als een haas vandoor,
Met schrik zag Veenstra dat zijn sleeptros was gebroken.

De Gruno waaide gelijk met de wind mee naar het midden van het vaarwater.
Het achterste bootje, nog zwakker dan de voorste, probeerde wanhopig om de Gruno naar de wal te trekken,
maar hij was veel te zwak met dit hondenweer.
Een aanvaring was niet meer te vermijden, met volle kracht voer de ferry onder luide waarschuwings
signalen recht op de Gruno af.
Op de brugvleugel verscheen een wild zwaaiende figuur in een wit overhemd, waarschijnlijk de loods, maar
hij kon er ook niets aan doen hij kon alleen maar kijken hoe ze met volle kracht in de Gruno voeren. Pa
Veenstra zag de Ferry om hoog steigeren toen hij het wrak, net voor de restanten van het stuurhuis, raakte.

Pa stond aan de benedenkant van de aanvaring en kon niet goed zien hoe ver de ferry in de Gruno voer.
Het moest een enorm gat zijn, want toen de schepen van elkaar los kwamen begon de Gruno langzaam te
zinken.
Achteraf had de Ferry de Gruno niet op een slechtere plaats kunnen raken.
Precies op het schot wat de machinekamer scheidde van het ruim.
Het water kon zodoende gelijktijdig in het ruim en in de machinekamer lopen.

 

Wordt vervolgd

Met dank aan onze sponsors.

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

 

Je maakt wat mee in Udonthani. Dure pasfoto,s laten maken/in /door

       

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

 

 

Ingezonden door Pascal  Blankers  Udonthani.

 

Op een dag moest ik naar Bangkok voor een nieuw oaspoort.

In Udonthani   liep ik een foto zaak in om de benodigde pasfoto,s te laten maken.

Ik gaf de winkelbediende  mijn oude paspoort en zei hem  ze moeten precies deze maat etc hebben.

 

Ik werd op een kruk gezet en  ze maakten  de pasfoto,s,6 voor 140 thb dus de prijs viel mee.

Na dat de man de foto,s had gemaakt  hij zat achter zijn pc vroeg hij me  wil u er op wachten of haald u ze later op?

Verbaasd zei ik hem ik ben nu hier dus neem ik ze het liefst mee.ging op een bankje in de winkel even wachten en na 10 minuten had hij ze afgedrukt  en netjes in een mapje gedaan.

Bij het betalen zei hij das   195 thb.

Ik zei verbaasd dat kan  niet  het zou maar 140 thb zijn.

De man zei ja dat is   als je ze later komt ophalen,maar als u ze meteen mee wil nemen  kost het meer.

  Ik betaalde verbaasd  195 thb  terwijl het normaal 140 thb kost.

Dit is Thailand ,je kunt ooit iets meemaken.

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

 

Je maakt wat mee in Udonthani.Hulp gezocht.Kromme voet./in /door

       

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

 

Ingekomen verhaal met verzoek van Joep uit Changmay.

In de rubriek je maakt wat mee in Udonthani kregen we  een raar verzoek .

Hallo ik   ben Nederlander woon al jaren in ChangMay  en heb een beschadigde voet.

Komt omdat ik  vroeger toen ik in NL woonde dikwijls  bezoek kreeg van een Jehova getuige.

En dikwijls als ik dan zei nee dank je  en ik mijn voet tussen de deur zette   smeet men die soms dicht.

Dus door de jaren heen  is mijn voet helemaal de andere kant op gegroeit.

 

Nu zoek ik een soort  schoenmaker  blijf  bij je leest geval die  misschien of mijn voet  recht kan zetten of eentje die  aparte schoenen kan maken.Ik geloof dat ze dat een Voetteloog of  zo iets noemen.

Vroeger zat er een  in Thailand maar die is er mee gestopt  en maakt nu gehaltballen en maaltijden.

Weet u de oplossing  stuur het dan effe per mail  naar de redactie.

bvb dank

   Joep van den Hurk   ChangMay.

Met dank aan onze sponsors.

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

Maak zelf ijskoffie of ijsthee. recept van Lowy Cremers/in /door

       

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

Een bijdrage van de redactie Lowy Cremers

 Jaren geleden  rond 1960  toen hij Kapiteins bediende was op de grote schepen van de Wilde vaart  maakte hij dit regelmatig.

Zin in een verfrissend drankje? Zó maak je de lekkerste ijskoffie

IJskoffie is het perfecte drankje voor op een zonnige zomerdag. Heerlijk verfrissend en ideaal voor de nodige energie. IJskoffie is heel eenvoudig om te maken en je kunt eindeloos variëren met smaken.

Makkelijker dan dit wordt het niet. Volg onderstaande instructies om een verfrissende koffie te maken!

Voor hier in Thailand  is het  een heerlijke drank  die je zelf goed en goedkoop kunt maken.

Benodigdheden

1 kopje espresso

100 ml melk

4 ijsklontjes

1 eetlepel suiker

Eventueel slagroom en roomijs

Een blender

Zó maak je ijskoffie

Zet een kopje espresso en laat ‘m een beetje afkoelen en zet de espresso daarna in de koelkast om hem helemaal af te laten koelen.

Wanneer de espresso afgekoeld is, giet je deze in de blender samen met de ijsklontjes, suiker en melk. Mocht je voor een luxe variant gaan, dan kun je er ook nog 1 bolletje roomijs aan toevoegen om de ijskoffie extra romig te maken.

Mix het mengsel 30 seconden in de blender.

Giet de ijskoffie in een hoog glas en spuit eventueel nog een toefje slagroom bovenop de koffie. Cheers!

tip van Lowy

Voor extra veel smaak, kun je ook ijsklontjes van koffie maken. Giet afgekoelde koffie in een ijsblokjesvorm voor een extra sterke ijskoffie. Of voeg een siroop naar keuze toe bij stap 2 voor een ijskoffie met hazelnoot-, karamel-, vanille-, of chocoladesmaak. Natuurlijk kun je er ook voor kiezen om cafeïnevrije koffie te gebruiken.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Ook  voor mensen die  lievert ijshee drinken  heb ik het juiste  recept samen gesteld zo  als wij dat  60 jaar geleden reeds  makten op de koopvaardij schepen  van de wilde  vaart. !!

 

Ijsthee makkelijk te maken

en goedkoop .

Benodigdheden:

6 theezakjes (smaak naar keuze)

1,5 liter water

1 citroen

eventueel verse blaadjes munt

Bereidingswijze:
Kook 500 ml water in een water. Als het water is gekookt, giet je het water in een kan en doe je de 6 theezakjes erbij. Laat dit circa 15 minuten staan. Verwijder na 15 minuten de theezakjes. Voeg 1 liter koud water toe en zet de ice tea (met verse blaadjes munt) in de koelkast om lekker koel te worden. Serveer de glaasjes ice tea met een schijfje citroen.

Beslist nooit suiker toevoegen.

Met dank aan onze sponsors.

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

 

 

 

Je maakt wat mee in Udonthani. Mooie verhalen kunt u insturen./in /door

       

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

Een bijdrage van Hr  Joop  Je WeetWel.

 

Op een dag in Januari  heb ik de hele avond in mijn stam cafe pool cafe  MeetingPoint aan

soi de SanPam zitten poolen drinken met de meiden.

Daar pakken ze je gratis bij je edele deel als je dat wil.

Maar die avond  had ik genoeg bier  opgedronken  dat ik om 2300 uur  naar huis wilde.

Ik liep naar buiten om een tuk tuk  aan te houden.

Stond er op eens in het half donker een vrouw voor me met  een stel koplampen daar zou de Campina  jaloers op worden.

Ze sprak me  aan in het Engels.

Het bleek dus een straat hoer te zijn , haarwerk  deed ze dan ook meestal  op straat.

Ze zei  me  ik wil je pijpen en ze tilde haar t shirt op en daar staarden me 2  ferme borsten me aan.

 

Ik  vroeg  belangstellend en wat gaat me dat kosten.

Ze zei voor 300  thb  pijp ik je helemaal leeg.

Ik  had  daar helemaal geen  zin nog behoefte  aan maar was nieuwsgiering en ik vroeg: En waar doe je dat dan?

Ze  wees op een kleine bosage  daar had ze een krukje   staan ze zei   dat doe ik  hier.

Ik  wist genoeg en ik maakte dat ik daar weg kwam.

Thuis gekomen  vertelde ik het hele verhal aan mijn geliefde .Die moest er  hartelijk om lachen.

Ze zei kom  maar mee naar bed  ik doe het geheel gratis .

Met dank aan onze sponsors.

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

 

 

Hoofdstuk 31 belevenissen op de kustvaart in 1960/in /door

       

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

 

Hoofdstuk  31  belevenissen op  de kustvaart 1960

Een bijdrage  van een onzer fans.

 

Hij wilde Wim overeind trekken, maar had niet op Nico gerekend, die greep zijn arm en vroeg, zou je
eerst niet eens vertellen wat er gebeurd is, al dat geschreeuw is nergens voor nodig.
De deur zwaaide weer open de nieuwe vrijer van Astrid stond in de opening, zo goed en zo kwaad als het
ging vloekte hij met zijn dikke lippen en zijn tanden uit zijn mond.
Waar is die klootzak ik vermoord hem, hij had een mes in zijn hand en liep er mee naar de op de grond
liggende Wim toe.
Dat had hij nou net niet moeten doen met Nico in de buurt, die greep een barkruk en mepte de messen
trekker met één klap nok oud, het mes rolde over de grond voor de voeten van de kasteleinse , die raapte het
op en borg het achter de bar.
Astrids vader vertelde dat hij de nieuwe vrijer van zijn dochter in zijn huis in elkaar had gestompt en nadien
een fiets door zijn ruiten had gegooid.
Is dat nou alles vroeg Nico, wat had jij gedaan als je, je vrouw met een ander in bed zag liggen?
Niks mee te maken antwoordde hij, moet je kijken wat een rotzooi bij ons thuis, tierde hij. verder.
Willy riep wat basel je nou man, een nieuwe vriend, Wim was haar vriend en die kwam een paar dagen op
bezoek, hij had extra vrij gekregen van de ouwe.
De ouwe van Astrid keek schaapachtig naar Wim en zei, ik dacht dat, dat al lang af gelopen was, John hij
wees op de op de grond liggende messentrekker, komt al een paar maanden bij ons over de vloer.
Nu begreep Willy waarom dat Wim zo tekeer was gegaan, die had natuurlijk gedacht lekker een paar dagen
bij zijn meisje te zijn, maar had hen beiden zeker betrapt.
Ze moesten nu snel handelen want de agent zou ook wel weer naar huis komen om te rapporteren dat Wim
nergens te vinden was.
Nico ging dreigend naast Astrids vader staan en zei, als jij je bek opendoet Siem dan denk ik dat je rare
dingen mee gaat maken, hij hield de kruk op Siem’s hoofd hoogte.
Ze legden Wim in een kruiwagen en reden hem zo naar hun huis.
We brengen hem naar boven Wil zei hij, ik geloof dat de politie hier nog wel langs komt vanavond en dan is
Wim hier nooit geweest, heb je me begrepen, hij knipoogde naar zijn dochter.
Het was nog een heel karwei om het slappe lichaam van Wim het smalle trapje op te krijgen
Willy waste zijn handen een beetje en deed er zalf op, zachtjes mompelde ze, wat heb je nou aangesteld
knulletje.
Maar Wim zweefde door de sloten drank in een andere wereld.
Ze waren nog maar net beneden toen er op de deur werd geklopt.
De veldwachter stond buiten en vroeg, mag ik even binnen komen Nico?
Kom er in man deed Nico joviaal, wil je een borreltje je bent nog zo laat op pad.
Gezamenlijk dronken ze aan de keukentafel een neutje, de agent vroeg heb jij die Wim nergens gezien Nico?
Ik, vroeg Nico verbaast ja ik heb hem wel gezien, maar ik zou niet weten waar hij nu is.
Waar moet je hem voor hebben vroeg hij nieuwsgierig?
Dat weet jij best Nico antwoordde de agent, doe maar niet zo dom.
Ja ik heb wel gehoord dat er een fiets bij Siem door de ramen is gevallen, maar dan had hij hem maar niet zo
stom neer moeten zetten.
Wat kan jij een onschuldige smoel trekken Nico, je eigen moeder zou je nog geloven.
Dan vraag je toch even bij Siem hoe het is gebeurd en zou echt niet weten waar die Wim is.
De agent stond op bedankte voor het tweede borreltje liep naar de deur, pakte de deurkruk in zijn hand
draaide zich om en zei, als die wildeman langs komt vergeet niet hem zijn tas mee te geven, gelijktijdig
schopte hij met zijn voet tegen Wims tas, die op de grond stond.
Nico wetende dat de agent hem wel door had grinnikte maar wat dom kijkend en stak zijn hand op.
Willy trok haar jas aan en zei ik ga nog even bij Astrid kijken, ik wil weten wat er gebeurd is.
Bij Astrid aangekomen trof ze haar ouders druk aan het planken zagen en timmeren om het raam dicht te
krijgen
Als je Astrid zoekt die is boven op haar kamer, zei haar moeder die haar binnen zag komen.
Willy beklom de trap naar boven en hoorde Astrid huilen, zachtjes stapte naar binnen.
Ze pakte een stoel en ging tegenover Astrid zitten.
Ze was niet onder de indruk van haar tranen, ze kon wel raden wat er gebeurd was.
Nou vertel maar eens wat is er gebeurd, vroeg ze bars.

282

Astrid keek haar aan met rode ogen en zei, die hufter begon ineens op John in te slaan.
O ja Wim slaat zonder reden zo maar iemand in elkaar, draai er nou niet om heen je lult maar wat, jullie
zaten zeker te vrijen toen hij binnen kwam.
Astrid zei niets meer en bleef naar de vloer kijken.
Hij had jou ook zo moeten pakken ging Willy ongenadig voort.
Je hebt echt een flink pak op je donder verdiend
Had je hem geen brief kunnen schrijven dat je er geen zin meer in had
En dan over een poosje eens een ander vriend, dit pikt toch niemand?
Weet je wat, je zoekt het maar uit ik wil voorlopig niets meer met je te doen hebben, met deze woorden
verliet ze de zolderkamer van Astrid.

Thuis gekomen belde ondanks het late uur, nog naar de Max en vertelde het verhaal wat er gebeurd was en
in wat voor toestand Wim verkeerde.
Ze besloten om morgenvroeg met de auto naar Kampen te komen om Wim zo ver als mogelijk uit de buurt
van Zaandam te houden, stel dat hij morgen weer door het lint ging.
De Max lag net het laatste restje lading te lossen toen Nico met de auto voor de gangway stopte.
Met een dikke kop stapte Wim uit en glimlachte naar de ouwe die aan de wal stond te praten en zei, ik ben
maar wat eerder terug gekomen kap, ik kan de jongens toch niet in de steek laten?
De ouwe zei niets maar verdween met Nico in de salon, waar even later een hartelijk gelag klonk.
Ellen kwam met een bezem in haar handen uit de bak vandaan om in het ruim af te dalen en zag Wim aan
boord komen.
Ze zette de bezem tegen de den en liep Wim achterna.
Toen ze bij zijn hut aankwam was Wim in zijn onderbroek bezig om zijn werkgoed aan te trekken
Is er wat vroeg hij, als je wat weten wil, ik ben gewoon een avondje wezen stappen en ik
sterf van de honger, zou jij wat te eten willen maken?
Ellen wist niets beters te doen dan naar de matrozen mess te gaan en een paar eieren in de pan te gooien.
Wim schoof op het bankje en begon zonder wat te zeggen te eten. Ellen wist niet wat ze meer moest doen en
zei, ik ga maar eens in het ruim om te vegen.
Ik kom ook zo riep hij haar na, met zijn vingers sopte hij het restje van het ei van het bord, liet een boer en
trok zijn overal aan.
Toen ze leeg en de ruimen schoon waren verlieten ze met het schip van Dirk zijn ouders op zij gekoppeld, de
haven van Kampen.
Ze zouden vroeg in Amsterdam zijn om dan op de Gruno te wachten die morgenvroeg ook in de stad zou
komen.
Steef kon het niet laten om bij zijn ouders in de machinekamer te gaan kijken, wat is het hier allemaal klein
dacht hij bij zichzelf.
Ergens vond hij het wel rot nu hij weer aan boord was, zijn moeder was nou niet bepaald een ster in het
varen.
Eerst hadden ze Dirk aan boord, later was hij het manusje van alles geweest.
Hij stond met zijn rug tegen de trap geleund en stond in gedachten naar het draaiende motortje te kijken.
Hij kreeg het idee dat de motor ook naar hem stond te kijken en er trots op was dat hij zo stoer stond te
draaien.

Je kon zien dat zijn pa er niet veel aan deed, de vuilbak was nog niet geleegd sinds Steef van boord was en
een poetsdoek over de kar was ook niet overbodig.
Hij klom naar boven en ging bij zijn moeder in het kleine keukentje een bakkie drinken.
Steef voelde weer medelijden met zijn moeder, hij zag haar al staan achter het roer, als zijn vader geen
aanwijzingen gaf stuurde ze zo de wal in.
Nou niet meer aan denken en piekeren vermande hij zich zelf, eens moest hij toch van boord af.
Ze meerden in Amsterdam af en pakten nog gezellig in het kleine roefje een borrel.
De ouwe en Leny konden er niet genoeg van krijgen om zo gezellig bij elkaar te zitten.
Het was al na middernacht toen ze naar hun eigen schip gingen.
Vroeg werden ze al weer gewekt door schroefwater gerommel.
Hel verlicht door schijnwerpers werd de Gruno door twee slepers op een vrije plaats aan de kade gelegd.

 

283
Het was een triest gezicht, de eens zo stoere Gruno lag een halve meter scheef, de achtermast lag dwars
over de stuurhut, waarvan de helft verdwenen was.
Het was nog maar amper licht toen de ouwe met Dirk Steef en Wim bij het wrak aan boord klommen.
De luiken lagen gedeeltelijk aan dek en dreven in het ruim waar nog een plons water in stond.
Vanaf het dek keken ze naar de scheur in de huid, waar de bergers provisorisch een nood reparatie hadden
geplaatst.
Steef daalde in de hem zo bekende machinekamer af, het viel hem mee hij zag natuurlijk niet zo veel, het
enige licht kwam door de open geslagen lichtkappen en dat was niet veel.
De ouwe klom op de brug, bukte onder de geknakte mast door en stapte in de eens zo propere stuurhut, het
handel van de koppeling stond nog in zijn vooruit en de regulateur stond op volvermogen.
Hij ging achter de resten van het kompas staan en aanschouwde de ravage.
Vreemd genoeg waren de ramen nog heel, die Groningers hadden toen der tijd een goed stuk werk geleverd.
In de kaarten kamer hingen een paar laden half open, de kaarten staken er gedeeltelijk uit.
Dirk zag wat roods schemeren in de half geopende onderste lade, waar normaal wat rommeltjes in lagen.
Samen met de ouwe trokken ze de, door het water uitgezette lade met vereende kracht open en zagen een
paar rode schoentjes liggen.

Het souveniertje uit Lulea bromde de ouwe, gek dat we die nu pas tegen komen ik wist niet eens waar ze
gebleven waren.
In de salon was het helemaal een ravage, stoelen en tafels lagen door elkaar, de grond was bedekt met een
laagje zand en stukken zeewier.
De betimmering was gedeeltelijk los gebarsten, ook hier waren de ramen nog heel, daarom was er niet veel
naar buiten gespoeld.
Op de binnen deur hing de trui, waar ze Joost zo vaak in hadden gezien, één van zijn schoenen lag in een
hoek tussen allerlei andere rommel.
In de overige verblijven was het net zo’n zooitje.
Duidelijk konden ze aan de kledingstukken zien dat ze in de hut van Hendrik en Marga waren.
Ze werden er in en in triest van, de ouwe zei ik ga er uit Dirk ik kan het niet meer aan zien.
Zullen we eens kijken of de kluis nog dicht zit kap, vroeg Wim.
Met vereende krachten maakten ze de hoek vrij waar de kluis moest zitten.
Vreemd genoeg hadden de bergers niet naar de kluis gezocht of wisten ze niet waar ze moesten zoeken, want
hij was nog onbeschadigd.
De ouwe knielde en draaide het cijferslot in de juiste positie, hij draaide het deurtje zonder moeite open.
Een plasje water kwam naar buiten, een paar papieren meenemend.
Dirk had intussen een emmer tussen de rommel gevonden, schudde hem leeg en zette hem naast de ouwe op
de grond.
Maar de ouwe stond op, keek met een treurige blik in zijn ogen naar Wim en zei, pak jij de spullen er maar
uit ik kan het niet, ik heb net het gevoel of ik Joost aan het bestelen ben.

Meer als een paar stapeltjes diverse soorten geld en de monsterboekjes van de mensen die tijdens de ramp
aan boord waren, zat er niet in.
Ze verlieten de troosteloze verblijven en klommen weer aan dek.
De touwen aan de davits waar de reddingsloep in gehangen had, hingen nu zonder sloep als stille getuigen te
slingeren in de wind.
Als we nou eens de troep met onze dekwas eens over de muur spuiten ziet het er al weer een stuk beter uit
opperde Wim.
Ik zou maar even wachten tot de experts weer aan boord komen, als de Gruno voor de sloop is, dan hebben
we de moeite voor niets gedaan.
Kom we gaan eerst maar eens eten.
Ellen had de tafel in de matrozen mess al gedekt. Pa Veenstra zat al op het bankje toen Dirk binnen kwam,
keek hij verrast op, eet je wat mee Pa vroeg hij en schonk zonder een antwoord af te wachten een beker thee
voor hem in.
Waarom koopt U de Gruno niet vroeg Steef, knap hem een beetje op dan kunnen wij er met tweeën op gaan
varen.
Als wrak zal de Gruno wel niet veel kosten merkte Steef gekscherend op.
Goed gezien jongen, antwoordde zijn vader, maar hoe wil je de motor weer aan de praat krijgen?

 

284
Het gat in de huid valt wel mee zei Wim die net binnen kwam, een nieuwe plaat er in en dan kan hij weer
laden, zo als ik kan zien zit er maar één scheur in de zijkant.
Ellen keek steeds maar naar Wim, ze wilde hem wel door elkaar schudden en vragen wat er nou gebeurd was
in Zaandam.
Maar Wim deed net of hij niets merkte en prate over koetjes en kalfjes.
De ouwe kwam in de mess en zei, ik heb net afgesloten met het kantoor, dat we maandag hier in Amsterdam
gaan laden, dus als jullie het schip klaar maken dan kunnen jullie doen wat jullie willen, maak er maar een
lang weekend van.
Ik ga nu met de verzekering in de boxring, maandag vertel wel wat er gaat gebeuren met de Gruno.
O ja Ellen zou je nog graag één reisje aan boord houden, we moeten laden voor Stockholm aansluitend hout
in Vàstevick voor Zaandam.
Ellen kreeg geen tijd om te antwoorden, de ouwe was al weer naar dek verdwenen.
Ze wilde graag mee ze moest en zou te weten komen, wat Wim te vertellen had.
Ze zou vanavond eens bellen waar haar vader was, het laatste wat ze gehoord had was dat ze ook naar de
Oostzee moesten.
Zo lang ze niet wisten wat er met de Gruno ging gebeuren bleven ze op de Max om de ruimen klaart te
maken voor de volgende reis.
Gaan we vanavond naar de stad Wim vroeg Ellen toen ze samen in de ruimen aan het werk waren.
Ik denk het niet antwoordde Wim lachend, ik heb voorlopig genoeg van vrouwen, ga maar met Steef naar de
kroeg die kan je nog van alles wijsmaken, ik pas even.
Doe nou niet zo flauw Wim ik heb je toch niets gedaan, dan kan je toch wel gewoon tegen me doen.
Maar Wim deed net of hij de grootste lol had en ging gewoon door met zijn werk.
Ze ging naar de machinekamer en vroeg aan Steef heb jij nog zin om samen een biertje te happen?
Steef verslikte zich bijna, hij samen met Ellen een kroegentocht houden nou dat leek hem wel wat.
Toen hij gewassen en opgedoft was met een extra geurtje op zijn wangen ging hij nog even bij zijn ouders
langs.
Hij trof alleen zijn moeder en Leny die zaten gezellig te keuvelen in het hem zo vertrouwde roefje.
Is pa er niet vroeg hij, of zitten ze nog te beraadslagen over de Gruno?
Leny snoof luidruchtig met haar neus, wat ruik ik toch Steef, is dat muggenolie plaagde ze hem.
Ze vond het aandoenlijk zo als hij als aankomende zeeman daar stond, met zijn haar keurig in de scheiding.
Ik ga vanavond een pilsje drinken met onze stuurman en dan mag ik toch wel lekker ruiken, deed hij stoer.
Doe je voorzichtig vanavond jonge, zei zijn moeder.
Zijn moeder moest eens weten waar haar zoon zich ophield in zijn vrije tijd bedacht Steef zich.
Als zijn moeder alles wist, dan zou ze, ondanks dat ze maar klein van stuk was, hem zo het ziekenhuis in
slaan.
Gelukkig hoorden hij Ellen door het gangboord lopen, ze trok de deur open en riep, joehoe ben je hier
stokertje, ga je mee de stad onveilig maken?
Toen ze langs de patrijspoorten van de Max liepen zagen ze, omgeven door dikke sigarenrook de ouwe en
zijn vader met mensen van de werf en de verzekering om de tafel zitten.
Als ze nou de Gruno eens terug in de vaart brachten dan kunnen we met ons vijven er op gaan varen,
opperde Steef.
Met wie dan allemaal vroeg Ellen?
Nou Dirk met Willy jij en Wim aan dek en ik in de machinekamer.
Niet gek bedacht, mompelde Ellen maar ik ga weer naar mij ouders, dus moet je een andere stuurman
zoeken.
Met de bus reden ze naar het centrum van Amsterdam.
Knus zaten ze op de achterbank en keken naar de uitnodigende lichtjes van de stad.
Zou hij haar hand pakken, vroeg Steef zich af, maar Ellen prate honderd uit over waar ze allemaal heen
zouden gaan, hij zou zich maar even kalm houden.
Overigens was Ellen, met haar gedachten heel ergens anders, ze dacht aan Wim waar zou hij nu ergens
uithangen, ze verdacht hem er van dat hij zich extra snel uit de voeten had gemaakt om maar niet samen met
hen aan de wal te moeten gaan.
In de stad gekomen dronken ze hier en daar een biertje, tot ze op de zeedijk terecht kwamen.

285
Flarden van muziek klonk uit de kroegen naar buiten, tot ze aan een dancing kwamen waar een zilveren
bol aan het plafond hing die door een spotlicht beschenen werd, waardoor het net leek of er allemaal lichtjes
door het lokaal dwarrelden.
Heel de jeugd van Amsterdam scheen hier over de vloer te zijn.
Ellen trok Steef aan een arm naar binnen en begon op het enge dansvloertje te dansen.
Het was maar goed dat het zo druk was, want dansen had Steef niet bij zijn ouders aan boord geleerd, in een
flits zag hij het bezorgde gezicht van zijn moeder voor zich.
Na een poosje begon de live band een slowfox te spelen, op stel en sprong sloegen de paartjes de armen om
elkaars nek.
Ellen deed of het de gewoonste zaak van de wereld was en sloeg haar armen bij Steef om zijn nek en
neuriede de populaire melodie zachtjes in zijn oor.
Steef dacht dat iedereen naar hem keek en dat ze dachten, kijk die zeeman eens lekker dansen met zijn
stuurman, maar dat was natuurlijk onzin, niemand kende hen hier.
Hij rook Ellen,s parfum die vermengd werd door een vleugje machinekamer en een beetje verf lucht, typisch
een geurtje van een zeeman bedacht Steef zich.

Haar gezicht was dicht bij het zijne en hij kon het niet laten om haar een kus op haar wang te geven.
Ze keek verbaast naar hem op en zei, het is dat je dronken bent anders deed ik dit en gaf hem pardoes een
kus op zijn mond, maar dat moet je maar niet meer doen hoor charmeur.
In de salon van de Max zaten de grote mannen om de tafel, iedereen deed zijn zegje.
Uiteindelijk werd besloten dat de Gruno eerst in het dok zou gaan om te kijken of er veel schade aan het
casco onder de waterlijn tevoorschijn zou komen.
Zou dat mee vallen dan werd er een bestek gemaakt voor een nieuwe motor en een nieuwe betimmering.
Het totaal zou dan beslissend worden voor een opbouw of, een totaal verlies.
Maar de vertegenwoordiger van de verzekering met de werfbaas waren het er al over eens dat die
noorderlingen de Gruno degelijk gebouwd hadden en zagen het helemaal zitten om te repareren.
Zou ik ook zeggen als ik werfbaas was, bromde de ouwe toen de gasten na een laatste borrel verdwenen
waren en hij alleen met pa Veenstra in de salon achterbleef.

Ik zal de vrouwen eens ophalen voor een bakkie koffie opperde Pa Veenstra, ik heb genoeg drank op voor
een hele maand.
Toen ze met z’n vieren in de salon zaten begon Veenstra, ik zou zeggen het is eigelijk nog zo gek niet om de
Gruno op te kalefateren hé, t is altijd goedkoper dan een nieuwe er bij.
Zou het niet iets voor onze Dirk zijn om te beginnen?

De ouwe keek verrast op en vroeg, je hebt er al over na gedacht hé, vooruit man kom met je plan op tafel.
Als je maar niet het gras onder mijn voeten weg maait.
Als we nou eens hutje bij mutje leggen, ik heb nog een paar spaarcenten liggen en we worden er ook niet
jonger op, verontschuldigde hij zich, dan hebben die jongelui een mooie start en we zijn gelijk verzekerd van
een goede bemanning.
De ouwe begon onbedaarlijk te lachen, hij liet per ongeluk een scheet van jewelste, die ma Veenstra van
kleur deed verschieten.
Dat had ik nou net willen vertellen, begon de ouwe toen hij een beetje bedaard was.
Maar weet je wel dat we dan gelijk ons personeel kwijt zijn bracht Leny in het midden.
We zoeken nieuwe sprak de ouwe, we zoeken nieuwe en hij keek bedenkelijk naar het plafon.
We moeten het wel een beetje subtiel ter sprake brengen vervolgde de ouwe, Dirk is er niet zo gelukkig mee
dat we weer iets achter zijn rug bekokstoven.
Laat mij maar beloofde pa Veenstra, het stel zal zondag wel bij ons eten en dan komt het wel ter sprake.
Als een paar samenzweerders namen de oudjes in de late uurtjes met een handdruk afscheid.
Lang lagen ze nog ieder op hun eigen schip over de zaak na te praten.
Willy was met Dirk naar de stad en naar de film geweest, na afloop hadden ze nog een café bezocht waar
Dirk vroeger nog wel eens kwam, met zijn vrienden van de binnenvaart.

Toen ze binnen kwamen werden ze begroet door een paar oude bekenden.
Kijk nou daar hebben we de zeeman met een mooie blonde aan zij arm, begon de barman die Dirk direct
herkende, heb je dat prachtstuk overgehouden van een reisje naar Zweden vroeg hij.

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

zomaar iets van www.udonthanicityweblog.nl/in /door
Hoofdstuk 30 belevenissen op een kustvaarder in 1960/in /door

       

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

 

Hoofdstuk  30  belevenissen op  de kustvaart 1960

Een bijdrage  van een onzer fans.

.

276
Toen Wim en Ellen door de gang naar hun hut liepen en Wim bij zijn hut aan gekomen was kneep Ellen
in Wim’s arm en zei, welterusten maatje en knipoogde naar hem.
Verdomme Wim kreeg het er warm van, ze was echt een maatje van hem, hij wilde dat hij maar nooit dat
laatste biertje genomen had, tevreden lag hij een paar minuten later te slapen
Het begon al een beetje helder te worden, de ouwe had de positie gecontroleerd, verders was er niet veel te
doen voorlopig hadden ze nog zo’n slordige 380 mijl voor de boeg voor ze in de buurt van het kanaal
kwamen en ze de koers zouden moeten verleggen.
Willy kwam boven met thee en boterhammen, zijn we er nog niet vroeg ze met een klagelijk stemmetje?
Vind je dit niet heerlijk vroeg de ouwe.
De Max maakte weer een schuiver van jewelste, ze zette de thee klemvast en keek door het achterraam naar
buiten waar de ochtend schemer de zee verlichte.
Een enorme golf kwam van achteren in lopen, met een gilletje riep ze Pa moet je nou eens kijken en wees
naar achteren.
De ouwe kwam zich vasthoudend aan de tafel naast haar staan.
Hij bromde zachtjes; zo dat is een slokje!
Hij schrok van de waterbult die op hen af kwam, de watermassa krulde niet om maar tilde de Max op en liep
onder hen door, om daarna het achterschip weer in een dal te laten glijden.
De ouwe keek stiekem naar Willy, ze noemde hem voor de tweede maal Pa dat vond hij wel leuk, zou het
doen om hem te plagen, hij zei er maar niets van.
Steef kwam uit de machinekamerdeur en keek naar de enorme water massa’s die op hen af kwamen en
begon alles wat weg kon spoelen achter de waterdichte deur te stuwen.
Hij zag hen staan kijken en zwaaide met zijn hand langs zijn oor, hij gebaarde van nou, nou.
Toen hij naar binnen kwam om zijn eerste bakje te drinken, vroeg hij, komt er nog meer wind kapitein?
Dan kunnen we lachen ik ga alles straks maar stevig dicht knevelen.
De Max werd weer ingehaald door een golf, de top kwam net zo hoog als het sloependek, een heel klein
beetje water spoelde over het dek.
Ze hadden nog nooit slecht weer gehad met dit schip en in de Golf waren ze nog nooit geweest.
Dirk rukte van buiten de deur open en riep, hou je vast, zo als wel vaker liep er tussen de meeste golven een
extra grote boosdoener.
Hij kon nog net de deur sluiten toen de golf zeker een have meter op het achterdek spoelde. Het water
ranselde rond het stuurhuis en stortte voor de brug op de luiken.
De golven waren iets langer dan de Max, als het niet erger wordt dan totnogtoe is er niets aan de hand,
trachtte de ouwe hen gerust te stellen.
Hij had dit ook nog nooit mee gemaakt, maar als hij liet blijken dat hij bang was zou iedereen misschien in
paniek raken.
Leny kwam, nu ook wakker geworden door het watergeweld boven haar en vroeg, wie is er zo vroeg al aan
het schoon schip maken.
Dat ze maar met moeite een grapje maakte was aan haar gezicht te zien, ze was lijkbleek.
Ik ben zo ziek als een hond ging ze verder, hier kan ik niet tegen laat mij maar met storm op de Noordzee
varen.
Ze rende naar beneden even later hoorden we haar met rare geluiden overgeven, een deur klepperde open en

dicht.

Ik kijk wel even bood Willy zich aan en stommelde de trap af.
Het duurde maar even of we hoorden haar roepen, weg, weg ik moet ook kotsen.
Ga jij eens kijken Steef vroeg de ouwe, misschien hebben ze je hulp nodig.
Ik kijk wel uit stamelde hij niet wetend of hij de order wel kon weigeren.

De ouwe keek naar Dirk en Dirk keek naar de ouwe, maar geen van beiden maakten aanstalten om te gaan
kijken wat er gebeurde beneden.
Heel hun wacht bleef het ongeveer het zelfde, het werd niet beter en niet slechter.

Al gauw waren ze aan de enorme golven gewend er liep wel eens een kwade rakker over het achterdek die
probeerde alles wat niet vast zat overboord te spoelen maar het merendeel van de golftoppen kwam niet
hoger dan net op het dek of net er onder.
Ellen was net voor het aflossen van de wacht uit haar bed gekomen en dacht dat ze zo zouden kunnen eten,
maar de twee andere vrouwen waren zo ziek, dat ze weigerden uit hun warme hutje te komen.

277
Geen van tweeën hadden ze nog iets in hun maag om te kotsen, groen en geel hingen ze omste beurten in
de wc pot, dapper trachten ze naar elkaar te lachen en zeiden ze, dit is de laatste keer, maar even later liepen
ze elkaar weer klem in de badkamer.
De ouwe had het niet naar zijn zin, hij was bezorgd voor zijn schip.
De ondergang van de Gruno speelde steeds door zijn hoofd, zou de lading niet gaan schuiven als ze rond
zouden moeten om ter steken?
Hij liet zonder het zelf te merken af en toe een wind.

Dirk voelde zich ook niet helemaal happy door de rare bewegingen van de Max.
Hij vervloekte de ouwe met zijn geschijt, nog even en dan moest hij over zijn nek.
Steef kwam fluitend binnendoor naar boven en vroeg, wat eten we vandaag ik ruik zo’n vreemde lucht, hij
had niet het minste last van de deining.
Als je wilt eten dan zal je het zelf klaar moeten maken Steef zei de ouwe, ik verrot het om naar beneden te
gaan en eten hoef ik ook niet, kijk maar wat je doet.
Ligt Willy nog in bed vroeg hij verbaast.
Hij trok zijn overal uit en ging naar beneden.

Het duurde niet lang of de geur van gebraden vlees vulde het stuurhuis.
De ouwe zat op de stuurstoel maar sprong opeens op de grond rende naar de deur, kwakte hem open en
kotste op het dek de slierten hingen aan de deurpost.

Dirk kreeg ook braakneigingen en werd woest op de ouwe, sta dan ook niet zo te schijten riep hij kwaad
helemaal uit het oog verliezend dat hij het tegen de kapitein had.
De ouwe antwoordde niet maar pakte een lap uit de zak van Steefs overal en poetste de rotzooi weg en
verdween met een, welterusten, naar beneden.
Ellen ging Steef helpen om wat eten te maken, Wim kwam er ook bij en vroeg, ben jij niet misselijk Ellen?
Nou fit ben ik niet, het lijkt net of ik zwanger ben, antwoordde ze.
Meteen wilde ze haar tong wel afbijten om wat ze gezegd had.

Wim wilde wat terug zeggen maar stond met open mond en grote schrikogen naar haar te kijken.
Steef niet wetende wat er een paar dagen geleden gebeurd was keek niet op van zijn kokkerellen en zei, om
zwanger te worden moet je eerst wat doen, als jullie niet weten wat ik bedoel dan wil ik het wel vertellen
hoor.
Ellen herstelde zich het eerst en antwoordde, wat weet jij nou snottert heb je wel eens een blote vrouw
gezien?
Dat zal ik niet weten ketste Steef terug, dat in Cux, hij slikte de rest van de woorden haastig in.
Hij had willen zeggen, dat was zeker een kerel in die mercedes.
Bijna had hij zich versproken, maar de anderen hadden het te druk met hen eigen om op wat hij gezegd had
te reageren.
Dirk had gewacht in de stuurhut tot ze boven kwamen met de middagpot.
Wonder boven wonder zaten ze te schransen of ze met een vlak zeetje in het IJselmeer voeren.
Het was al weer thee tijd toen Leny en Willy boven kwamen, hun misselijkheid was over.
Ze hadden weer wat gegeten, ze zeiden zuur glimlachend we zijn nu gewend aan de glijbaan.

De ouwe zat aan de telefoon en had een heftige discussie met de verzekering, we hoorden soms de naam
Gruno vallen.Maar niemand durfde te vragen waar het over ging.
Eindelijk legde Geert de hoorn op de haak, draaide zich om en zei, dat was de verzekering die hebben
besloten dat de Gruno voorlopig als hij geborgen is, naar Amsterdam word gesleept. Om te bepalen om
eventueel de zaak weer op te bouwen, of dat ze gaan slopen.
Ze vroegen of we er bij wilden zijn dan konden we de zaak samen bespreken.
Wanneer is dat vroeg Wim.
Ze dachten volgende week, dan moeten we als we leeg zijn maar naar Amsterdam varen en de schuit een
paar dagen stil leggen.

Ze ratelden allen door elkaar, van hoe de Gruno er uit zou zien en wat er nog van te maken viel.
Misschien zit er in het ruim nog wel een zooitje vis opperde Steef.

De wind nam in de nacht geleidelijk af waardoor de Max niet meer van die rare schuivers maakte.
Wim en Ellen hadden zo als het hoorde, de honden wacht.

278
Als het goed ging zouden ze net voor dat ze de wacht over zouden geven aan Dirk en de ouwe, het eiland
Ouessant aan de uiterste west kust van Frankrijk op de radar krijgen en zouden ze de koes kunnen verleggen
naar het Engelse kanaal.
Ze verlangden er weer naar om in bekend vaarwater te komen.
Ellen zat in de stuurstoel, Dirk schonk een kop koffie voor haar in en bleef steun zoekend, om niet door de
slingering omver geworpen te worden, met zijn heup tegen de stoel leunen.

Ellen ging wat verzitten en kwam met haar been tegen Dirk’s been aan.
Die deed net of hij het niet merkte, maar Ellen begon met haar tenen tegen zijn been te strelen.
Aangenaam verrast legde Wim zijn hand op haar schouder trok haar hoofd naar zich toe en gaf een kus op
haar voorhoofd, gelijk liep hij naar de kaarten tafel knipte het lampje aan en begon hun positie in kaart te
brengen.
Ellen keek naar zijn schaars verlichte gezicht waar het lidteken van het ongeluk in de Noordzee nog
duidelijk zichtbaar was.
Ze vroeg doet het nog wel eens zeer?
Wim keek op niet wetende wat zij bedoelde.
Ze glipte van de stoel, kwam naast hem staan en streek met haar vingers over zijn lidteken.
Haar vingers voelden koud aan op zijn wang maar maakten dat hij een kriebelend gevoel in zijn maagstreek
kreeg.
Hij pakte haar pols vast en gaf een kus op de binnenzijde van haar hand.

Waar om doe je dit nou El, vroeg hij, je belemmert mij bij mijn navigatie, straks kan ik me niet meer
concentreren en standen we nog ergens.
Ik kan er niets aan doen Wim antwoordde ze, ik vind je gewoon een leuke jongen, toen je van de Gruno
overstapte was ik al een beetje gek op je.
Wat ga je nou straks aan Astrid vragen als je thuis bent?
Heb je al een plan bedacht als ze vreselijk kwaad wordt?
Van mij hoef je niets aan te trekken als jij terug komt dan ben ik toch van boord, dit is mijn laatste reis, mijn
vader heeft al gebeld of ik bij hem aan boord kom.

De ontspannen sfeer in het donker met alleen het geronk van de motor op de achtergrond maakte dat ze
vertrouwelijk tegen over elkaar werden.
Als het mis loopt met Astrid wil je me dan bellen, vroeg Ellen.
Ook gevangen door het mysterie van de nacht en hun gesprekken kreeg Wim een warm sympathiek gevoel
voor Ellen en beloofde dat zij het eerste zou horen hoe het afgelopen zou zijn.
Zo verstreken de wachten de één na de andere, tot de pieren van IJmuiden in het zicht kwamen.
De gewone dingen volgden zich ineens in razend snel tempo achter elkaar op.
De loods kwam aan boord, Nico stond al met zijn auto op de sluis op te wachten.
Wim en Willy hadden maar net genoeg tijd om afscheid van de achterblijvende bemanning te nemen.
Samen stonden ze de uit de sluis varende Max na te kijken.
Wim met een angstig gevoel in zijn maag, Ellen had hem op zijn wang gekust en had hem in zijn oor
gefluisterd, als het mis loopt bel me dan.

Ze liep naar achteren en riep, gooi maar los vakantieganger.
Nico vroeg tijdens de rit honderd uit het duurde dan ook niet lang of ze waren, veelste vroeg naar Wim’s zin,
in Zaandam, waar ze hem ergens afzetten.
Hij wandelde naar het huis van Astrid, zijn hart ging als een razende tekeer.
Hij dacht hoe hij Astrid straks in zijn armen zou houden en haar zou knuffelen.
Hij bedacht zich ineens, het zou wel leuk zijn om een grote bos rozen voor haar te kopen.
Met bloemen kwam hij even later weer voor de deur van Astrids woning.
Hij liep, zo als gebruikelijk bij de meeste Zaankanters door het steegje langs het huis en keek door het raam
naar binnen, gelijktijdig met zijn andere hand zijn schoenen uittrekkend.

Hij liet met een grote vloek de bloemen haast uit zijn handen vallen, op de bank zat Astrid met een vreemde
vent stevig omarmd te zoenen, haar bloes hing open en hij zag duidelijk haar witte bh ‘tje.
Hij stormde naar binnen en brulde, wat is hier aan de hand?
Als door een wesp gestoken vlogen de beide knuffelaars overeind.

279
Wim was door het dolle heen, hij greep de vreemde kerel bij zijn strot en stompte hem met zijn vrije
hand, midden in zijn verbaasde gezicht.
Hij hoorde de indringer zijn tanden breken.
Zo had hij zijn moeder ook eens betrapt, maar toen durfde hij niets te doen, alle woedde van toen kwam
ineens weer boven.
Luid gillend klemde Astrid zich aan zijn armen, hou op , hou op riep ze steeds weer .
Maar Wim ging helemaal door het lint, hij bleef op zijn concurrent in slaan, het bloed droop van zijn
beschadigde knokkels.
Vuile lafaard brulde Wim, kom op sla eens terug, en jij vuile slet waar ben je nou helemaal mee bezig
waarom doe je dit nou, ik hield toch van je.

Ik wil geen zeeman klaagde Astrid je bent altijd maar weg denk je dat ik geen pleziertje wil?
Ik had je wat te vertellen viel Wim haar in de reden, maar dat hoef ik nu gelukkig niet meer te doen en ik
wens je veel plezier met dat watje, hij wees op het hoopje ellende wat op de bank hing.
Hij greep zijn tas draaide zich om en stapte naar buiten, stootte zijn scheenbeen gemeen tegen Astrids fiets
die tegen het huis stond.
Dat deed de deur dicht hij greep de onschuldige fiets en smeet hem dwars door de ramen naar binnen.
Met dat hij het steegje uit kwam, kwam hij de vader en moeder van Astrid tegen.
Hallo begroette de vader hem, leuk jó dat je er bent is Astrid er niet.
Zonder antwoord te geven liep Wim de oudjes voorbij, hen verbaast achterlatend.
Waar moest hij nu naar toe, naar boord kon hij niet, de Max zou nu wel in het IJselmeer zitten.
Hij had ineens zin om zijn eigen te bedrinken, hij dwaalde door de straten van Zaandam tot hij ineens voor
de kroeg stond waar hij samen met Dirk eens piano had gespeeld.

Toen hij binnen kwam herkende de bardame hem meteen hallo Dirk riep ze speel je weer wat vanavond.
Ik ben Dirk niet antwoordde hij, maar Wim en geef me maar gelijk een grote whisky ik heb dorst.
Waar vaar je momenteel op begon ze een gesprek en zette een glas voor hem neer.
Wim pakte het glas met zijn bebloede hand bracht het naar zijn mond en leegde het in één keer.
De vrouw achter de bar voelde met haar jarenlange ervaring gelijk dat er wat aan scheelde.
Ze schonk hem voor de tweede maal een glas vol en wachtte met vraag ogen tot Wim uit zich zelf begon te
praten.
Maar Wim vertelde niets, maar dronk het ene glas na het andere of het water was.
Hij gleed uiteindelijk moeizaam van zijn kruk en sloeg het deksel van de piano open.
De bar juffrouw was blij dat hij van de bar ging, als hij zo door ging dacht ze bij zich zelf dan dondert hij zo
van zijn kruk.
Wim speelde in het begin gewone dagelijkse liedjes maar naarmate hij ingespeeld was, ging hij over op
Ierse liedjes.

De bardame verstond niet veel van die taal maar ze begreep dat het over verdriet ging.
Ze werd er zelfs een beetje weemoedig van, de overige gasten zaten geboeid te luisteren.
Opeens stopte zijn pianospel ze keken zijn richting op en zagen dat Wim voorover op de piano was gevallen
en het uit barste in een enorme huilbui zijn schouders schokten op de toetsen.
De vrouw achter de bar had al heel wat mee gemaakt, maar hier wist zij geen raad mee.
Zo’n grote vent aan het huilen daar moest wel het één en ander gebeurd zijn, ze kende Wim alleen als een
vrolijke flierefluiter.
Ze schonk snel nog een glas whisky in en liep naar Wim toe.
Ze sloeg vertrouwelijk een arm om hem heen en reikte de drank aan.
Wim slokte het verdovende medicijn in één teug naar binnen en keek met betraande ogen naar haar omhoog.
Vind U dat nou ook geen rot streek van haar, vroeg hij.
Voor ze wat wilde antwoordden gleed Wim opzij en bleef tegen haar enorme boezen hangen.
Het laatste wat ze van hem hoorden was een grote vloek, toen zakte hij van de pianokruk op de grond.
Een paar bootwerkers snelden te hulp en legden Wim op een bank onder het raam.
Wat moeten we nu met hem aan, vroeg ze in het algemeen.

Dat is toch die zeeman die met Willy vriend samen op een schip vaart, hoe heet dat ding ook weer, vroeg één
van de gasten.
Ga Nico eens halen vroeg ze die weet wel waar hij heen moet, ik zet hem niet buiten want er is iets meer aan
de hand.

280
De Max voer binnen de sluizen van IJmuiden door het Noordzee kanaal via de oranjesluizen het IJselmeer
op.
Dirk voelde zich in zijn nopjes, het was weer eens leuk om over het meer te varen.
Misschien kwamen ze zijn ouders wel tegen, die zouden volgens de laatste berichten onderweg zijn naar
Deventer als ze daar leeg waren konden ze misschien wel een avondje buurten, jammer dat Willy nu net van
boord was.

Leny stond te sturen, wat is het hier druk mopperde ze, binnenschepen haasten zich om voor donker nog in
Amsterdam te komen ze kwamen van alle kanten naar de geul van het buitenij en passeerden hen op een paar
meter afstand.
Dat komt omdat jij de hele geul voor je zelf wilt hebben lachte de ouwe, laat Dirk maar die is het gewend
tussen die kamikaze piloten.

Zo worstelden ze over de droogte naar de ingang van de IJsel.
Het viel Dirk tegen, met zijn vaders schip hadden ze overal genoeg water, maar de Max lag aardig wat
dieper, het was nog een hele toer om in de haven van Kampen te komen.
Steef stond vaak aan dek om te kijken of hij nog bekenden zag.
De enigste die hij zag was gisterenavond in de geul van het IJ, maar die waren niet zo blij met hun zwaar
afgeladen schip.
Toen Steef stond te zwaaien, stak de schipper van de tegemoet komer zijn vuist op en gebaarde dat ze meer
ruimte moesten geven.
Het duurde nog al even voor ze gingen lossen de lading moest eerst gekeurd worden en dat duurde tot na de
middag.

Ze vonden het maar matig dat ze niet direct gingen lossen, maar het kwam goed uit s’avonds kwamen zijn
ouders langszij, ze hadden gehoord van een kennis, dat de Max al in Kampen was.
In het kroegje was het een gedrang van jewelste, ze waren Nico gaan halen maar Willy had het gesprek
gehoord en ging ook mee , voor ze de deur uit gingen, liepen ze een agent tegen het lijf, die vroeg, is die
vechtersbaas bij jullie thuis?
Nico deed onschuldig en vroeg, welke bedoelt u, hij vermoedde gelijk dat ze Dirk zochten, maar wilde eerst
weten wat er precies was gebeurd.
Wim zo heet hij, een blonde zeeman hij heeft iemand behoorlijk afgetuigd en nog het één en ander vernield
antwoordde de agent.

O die zei Nico die liep hier langs en ramde bijna de ramen uit de sponningen, hij rende die kant uit maar we
gaan hem achterna is die gozer nou helemaal belazert mopperde hij, als u nou naar het station gaat, dan
kijken wij bij de haven, hij moet aan boord van de Gruno zitten en die kapitein ken ik goed, dat is niet één
van de gemakkelijkste.
De agent was een bekende, zo als iedereen op z’on dorp, en geloofde Nico dan ook direct, hij stapte op zijn
fiets en reed naar het station om de woesteling in zijn kraag te pakken.
Inwendig moest Willy lachen om de grap van haar vader, die had natuurlijk zoiets al vaker bij de hand
gehad, wie weet hoe vaak hij al op de loop voor de politie was geweest ze kende Wim te goed, hij had vast
niet iets ergs gedaan
Maar ze was nieuwsgierig wat er was gebeurd was en liep nu op een holletje achter haar vader aan naar het
café.
Aangekomen troffen ze een zielig hoopje mens aan, totaal buiten westen, zijn handen onder het bloed, zelfs
de witte toetsen op de piano zaten er onder.

Willy knielde bij hem neer pakte zijn hoofd in haar handen, maar meer als een enorme dranklucht kon ze
niet ontdekken.
Ze keek vragend naar haar vader die met de kasteleinse stond te praten.
Zij wist ook niet meer dan dat Wim had gezegd, dat hij het een rot streek van haar vond, wie hij met haar
bedoelde wist ze ook niet.
Willy begreep dat het Astrid betrof, daar zou hij een paar dagen heen, wat zou zich daar afgespeeld hebben.
Daar hoefden ze evenwel niet lang op te wachten, de deur zwaaide open en op de drempel stond de vader
van Astrid.
Briesend van woede stapte hij op hen af en riep, laat mij maar eens afrekenen met dat kereltje.

Wordt vervolgd

Met dank aan onze sponsors

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com

 

Je maakt wat mee in Udonthani. Dokter wilde man zijn penis verwijderen/in /door

       

Al 9 jaar de beste

3000 fans.FB lowy Cremers udonthani.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

Een bijdrage van Daantje Piemelmans  Udonthani.

 

Op een dag  dat Daantje Piemelmans  in Udonthani  smorgens gaat plassen  komt er bloed uit zijn edele deel mee.

Verontrust gaat Daantje naar het Bangkok hospitaal.

Na een eerste  onderzoek   komt hij

in gesprek met  de  piemel genezer  Dokter  Wha Wha.

Deze  verteld hem  de beste   oplossing is  om  Daantje zijn edele deel maar in zijn geheel te verwijderen en hem een fles aan zijn buik te hangen waar dan zijn urine  in gaat.

Geschrokken  verlaat  de man het ziekenhuis en vliegt direct naar Nederland.

Daar in het ziekenhuis  bekijken ze de zaak en zeggen hem  geen probleem.

We gaan je behandelen met behoud van je edele deel.

Het zal wel  lang gaan duren maar  je moet gewoon elke 3 maanden hier komen  voor een behandeling.

Na de eerste behandeling    vliegt  de man terug naar Thailand,om 3 maanden later weer   naar het Nederlandse hospitaal te gaan om verder behandeld  te worden.Het bloeden is dan al gestopt.

Precies 1 jaar na dat hij de eerste behandeling  had in Nederland is de man volkomen genezen verklaard.

Dus  wat was hij blij  dat  hij  snel naar een penis dokter in Nederland was gegaan ipv  zijn edele deel te laten verwijderen door de Thaise arts.

Op dit moment functioneerd alles weer normaal bij deze man ,optijd een wipje en hij plast weer  met plezier.

Met dank aan onze sponsors

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

udonthanicityweblog@gmail.com