Fantasie ligt soms dicht bij de realiteit.
Vaarwel Baltic, is het  boek in de serie over een
niet bestaande generatie, Feenstra.
Ook dit boek is een fantasie verhaal, doorspekt met waar
gebeurde episodes.
De schrijver heeft geschreven zonder van te voren te
bedenken welke wending hij het verhaal op de volgende
bladzijde zou geven.
Gelukkig diegene die fantasieën om kunnen toveren in
werkelijkheden.

Hoofdstuk Nr 6 van 3e boek over kustvaart 1960

Door een van onze fans.

 

Bij de woning van Anne`s ouders aangekomen, belde hij
toch wel een beetje zenuwachtig aan.
Maar hij had helemaal niet zenuwachtig hoeven te zijn,
de ouders van Anne waren heel vriendelijk en probeerden
zo veel mogelijk van zijn steenkool Engels te begrijpen.
Pa sprak heel goed Engels en als ma er niet uit kwam,
dan vertaalde hij het voor haar.
Hij vond het heel geschikt van hem dat hij na de winter
weer contact met zijn dochter had gezocht.
Dirk schaamde zich wel een beetje dat hij zo dacht, het
was dat ze toevallig weer in Solvesborg waren gekomen
anders was hij nooit op de gedachte gekomen langs te
komen, maar hij liet het maar zo.
Na dat ze nog een biertje hadden gedronken troonde
Anne, Dirk mee naar haar kamer.
Dirk vond het maar vreemd dat haar ouders daar niets
van zeiden.
Waren ze nou zo naïef of vonden ze het normaal dat hun
dochter zo maar een kennis mee naar boven nam.
Vreselijk opgelaten en met een rood hoofd verliet hij dan
ook de woonkamer.
Anne scheen het helemaal niet vreemd te vinden en trok
hem aan zijn hand mee in haar kamertje.
Het was de eerste keer dan hij in een meisjes kamer
kwam,
Thuis kwam hij ook wel eens bij Willy binnen, maar dit
was heel anders, heel de kamer ademde een erotische
geur uit die er misschien niet was, maar zo beleefde Dirk
het wel.
Wat hem gelijk opviel was een enorme jukebox die in
een hoek stond.

77

Anne deed alle lampen uit en deed alleen de speeldoos
aan, een cadeautje van haar vader vertelde ze.
Ze wenkte hem dichterbij en drukte een paar knoppen in.
Ze sloeg een arm om hem heen en zo keken ze samen
naar het mechanisme dat een plaat oppakte en op de
schijf legde.
De veel belovende knipperende lichtjes verlichte het
kamertje op een spookachtige romantische manier.
Uitnodigend in haar heerlijke zangerige Engels Zweeds,
vroeg ze of hij een favoriet nummer had.
Dirk zei dat hij niet veel van muziek wist en dat hij het
lot maar liet bepalen.
Hij drukte spontaan een paar knoppen in.
Inmiddels speelde, het door haar gekozen nummer.
Ze zocht even met haar vingers de titels nalopend, tot ze
een bepaald singeltje had gevonden drukte weer op een
paar knoppen om vervolgens haar armen om zijn nek te
slaan en op de maat van de muziek begon te dansen.
Ze danste zo dicht tegen hem aan dat hij al haar
vrouwelijk kenmerken kon voelen.
De wetenschap dat haar ouders beneden waren en hun
zouden kunnen horen weerhield hem er van om haar op
het bed te gooien.
Dat hij inmiddels ook opgewonden was, was haar niet
ontgaan want ze keek hem met een blik aan die
boekdelen sprak.
Het liedje liep teneinde, Dirk bleef haar vast houden en
wachtte zachtjes nadeinend op het liedje op het volgende
plaatje.
Schuin over haar schouder kijkend zag hij dat de arm in
het toestel het plaatje op de schijf legde.

78

De ontgoocheling kon niet groter zijn en de plaat kon ook
helemaal niet in haar collectie thuis horen.
Plotseling klonk er vrolijke marsmuziek door de kamer
die alle romantische gevoelens bij Dirk als sneeuw voor
de zon zijn broek uit deden vliegen.
Glimlachend keek Anne hem, nog steeds onder invloed
van de muziek aan en zei, dat is het enigste plaatje van
mijn vader, dat mocht er niet uit van hem.
Er bleef hen niets anders over dan te wachten tot het
liedje uit was.
Het volgende nummer was weer iets voor verliefde
paartjes en het duurde dan ook niet lang of ze gingen
helemaal weer op in de dijenkletser, zo als ze het aan
boord zouden noemen.
Aan de “Sprinter” en hun kok dacht Dirk op dit moment
helemaal niet.
Plotseling lagen ze op het bed en gebeurde waar zijn
moeder zo bang voor was.
Maar als ze geweten had met wie en hoe het gekomen
was, zou ze er zeker vrede mee gehad hebben, anders zou
zijn vader het wel uit haar hoofd hebben gepraat.
Anne`s moeder riep wat van beneden wat Dirk niet
verstond.
Bang dat ze binnen zou komen trok Dirk snel zijn kleren
aan.
Maar Anne scheen helemaal niet te schrikken, naakt als
een madonna lag ze zonder schaamte op het bed en keek
hem glimlachend aan.
Of we nog wat komen drinken vertaalde ze de vraag van
haar moeder.

79

Verbaast keek Dirk naar de zich traag aankledende Anne
en bedacht hoe hij zich moest gedragen als ze beneden
kwamen, iedereen zou het zeker van hun gezichten
kunnen lezen wat zich net in het kamertje had afgespeeld.
Met lood in zijn schoenen daalde hij dan ook de trap af,
maar niets wees er op dat haar ouders wat gemerkt
hadden.
Dirk durfde amper aan het door moeder`s aangeboden
biertje te nippen, bang dat ze zou vragen wat hij boven
uitgespookt had.
De ouwe zat geïnteresseerd naar een tv programma te
kijken en beduide dat hij maar ergens moest gaan zitten.
Moeders kwam naast hem zitten en vroeg wanneer hij
weer eens in Solvesborg zou komen.
Een stomme vraag, hoe kon hij nou weten waar heen ze
zouden varen, echt een vraag van een walmens.
Opeens schoot het hem te binnen dat hij over een maand
helemaal niet meer zou varen.
Hij verteld Anne dat hij in militaire dienst moest en dat
hij voorlopig niet meer in Zweden zou komen.
Maar dan schrijf je me toch wel hé, vroeg ze smekend,
gelijk pakte ze een briefje en krabbelde haar adres er op.
Voor hij naar boord vertrok haalde ze van boven een
trommeltje met foto`s waar ze de leukste van haar
uitzocht en in een lijstje schoof.
Ze keek hem met haar mooie ogen aan en smeekte haast,
of hij haar niet wilde vergeten.
Dirk kreeg een brok in zijn keel en beloofde dat hij haar
ieder dag zou schrijven en dat ze maar gauw eens naar
Beverwijk moest komen.
Als je belt, ben ik al onderweg antwoordde ze.

80

Haar moeder had begrepen wat ze antwoordde en knikte
heftig met haar hoofd en zei iets in het Zweeds wat hij
niet verstond maar er wel uit opmaakte dat haar dochter
het meende.
Dirk zag het al voor zich, Anne alleen in de trein naar
Nederland. Wat zou hij pronken met die mooie blonde
Zweedse.
Verdomme vloekte hij zachtjes, omdat hij ineens het
beeld voor zich zag, hij wandelend met Anne door
Beverwijk en dat ze Paula tegen zouden komen.
Het koude zweet brak hem uit.
Anne merkte dat hij aan iets dacht en vroeg, of zijn
ouders het niet goed zouden vinden, omdat ze elkaar nog
maar zo kort kenden.
Haastig verontschuldigde Dirk zich met te vertellen dat
zijn ouders zelf gevaren hadden en het juist leuk zouden
vinden.
En zijn moeder verstond en praatte zelfs een beetje
Zweeds, nee dat zat wel goed, dat hij over Paula inzat
hield hij maar voor zich.
En Anne in Nederland, zou nog wel even duren.
Sneller dan hij verwachte, zou hij zich daar in vergissen.
De andere dag hadden ze handen vol werk om het schip
een beetje toonbaar en begaanbaar te maken.
Nu was de ouwe hen maar aan het opjutten, want hij
wilde varen, er moest nog wat verdiend worden bromde
hij maar steeds.
Ze waren nog lang niet klaar toen hij bevel gaf om de
trossen los te smijten.

81

Gelukkig had Dirk `savonds al afscheid van Anne
genomen, want hij had het al helemaal aan zien komen,
op de kustvaart was maar weinig tijd.
Hij stond samen met Harry nog een tijd lang op het
achterdek naar de verdwijnende havenhoofden te staren,
tot de stuurman hen riep of er verdomme nog eens
iemand aan dacht te komen sturen en dat hij niet voor
niets had geleerd, waren ze nou helemaal besodemieterd.
De Oostzee liet zich van zijn goede kant zien, de
“Sprinter” slingerde dan ook nauwelijks, Aaldert stond
tevreden in zijn kombuis te rommelen.
Soms hing hij met zijn enorme lijf over het halve deurtje
over de zee te staren.
Dat de jongens uit de band waren gesprongen wist hij
wel zeker, maar hij had niet gemerkt dat ze dronken aan
boord gekomen waren .
Dat hij Dirk in de bak had betrapt, nou ja, eigenlijk was
er niets gebeurd.
Dat rot jong had natuurlijk willen scharrelen en was met
zijn stomme kop in een emmer troep gestapt, moesten ze
die rommel maar beter op ruimen.
Glimlachend dacht hij aan zijn eigen jeugd.
Op zijn donder had hij gehad, van iedereen die maar
dacht iets over hem te zeggen te hebben.
Maar hij was gehard geworden van die slagen en had zijn
eigen getraind zich te verdedigen.
Een stoker, hij voer toen op een ouderwetse
kolenstokertje, liet geen kans voorbij gaan om hem te
pesten.
In de machinekamer was het uitgelopen op een ordinaire
vechtparty, waar hij als winnaar uit de bus was gekomen.

82

De oudere stoker loerde sindsdien op een kans om hem te
pakken te nemen.
Op een keer tijdens het stappen in een Engels plaatsje, al
weer op weg naar boord waren ze elkaar tegen gekomen.
De jenner was stom dronken en wilde gelijk op de vuist.
Aaldert zou hem maar een zetje hoeven te geven en hij
zou omgevallen zijn.
Maar de zottekop hield hem net voor de schuit tegen en
trok een mes.
Voor hij weg kon lopen haalde hij een paar maal naar
hem uit.
Dat vond Aaldert te ver gaan en verkocht hem een
enorme dreun voor zijn kop.
Zich nergens meer van bewust viel de vechtersbaas
achterover tegen een meerpaal en bleef voor pampus
liggen. Aaldert tilde zijn hoofd op en vroeg of hij nog
zo`n poeier wilde.
De kerel keek hem vals aan en zei, voor we van de kade
vertrekken ben je een lijk.
Aaldert liet hem liggen en liep stom genoeg terug naar de
kroeg, hij was immers al op weg naar boord.
Die avond was hij zo dronken geworden dat zijn maten
hem naar boord moesten begeleiden.
Toen ze dicht bij de schuit kwamen had hij gebruld dat
hij de stoker een lesje had geleerd, maar de kerel was
nergens meer te bekennen.
De andere dag, hadden ze hem uit de haven gevist.
En een paar uur later zat Aaldert in de gevangenis.
Een half jaar heeft hij daar gezeten voor ze hem weer los
lieten.

83

Dat alles wisten de rot jongens niet en hij wilde zo goed
en zo kwaad als het ging, ze er voor behoeden, dat ze dat
ook eens mee moesten maken.
Toen hij weer thuis was wilde hij nooit weer in een
machinekamer en had daarom een paar maanden in
Delfzijl op een kokschool gezeten, zo was hij op de
kustvaart terecht gekomen.
Ze hadden alleen gevraagd of hij goed kon koken.
Nadat hij weer een schip had, was hij nog in geen haven
de wal op geweest om een biertje te drinken.
Nu probeerde hij de jongens met zijn kokkerellen een
beetje gezelligheid bij te brengen.
Maar ze waren jong en hij begreep best dat ze soms wel
eens uit de band wilden springen.
Toen ze leeg van Solvesborg in Riga kwamen bracht de
agent zo als gebruikelijk, een stapeltje brieven en orders
aan boord, er tussen zat er één met een Zweedse
postzegel.
De ouwe had de brief boven de messroomtafel tussen een
elektra kabel geschoven.
De kok had er al een paar maal naar gekeken, stik
nieuwsgierig wat er in zou staan
Hij kon zich niet herinneren dat hij ooit zelf een brief
had ontvangen.
Hij dorst hem niet eens aan te raken, maar hij vermoedde
wel wie de afzender was.
Dirk en Harry stapten over de waterkering en ploften op
het bankje neer.
Aaldert zette en pot koffie neer en vroeg, is er jullie niets
opgevallen?

84

Ze keken rond en vroegen heb je de tafel soms schoon
gemaakt?
Toen Gijs binnen kwam, zijn handen schoonvegend aan
een dot poetskatoen en de brief zag zitten, bromde hij, is
dat een brief voor ons allemaal.
Dirk trok de enveloppe tussen de kabel vandaan en zag
zijn naam er op staan, met de in het oog vallende
Zweedse postzegel er op, hoefde hij niet te raden van wie
de brief kwam.
Opgewonden, ritste hij de brief open en begon te lezen.
Hij las wel de woorden maar begreep er niet veel van,
Engels en Zweeds door elkaar maakten het er dan ook
niet gemakkelijker op.
Maar alleen het idee al dat Anne het geschreven had
maakte hem vreselijk blij.
Harry wilde weten wat ze schreef en vroeg, lees eens
voor man.
De kok had natuurlijk aan het luikje zitten luisteren en
kwam nu de messroom binnen.
Niks er van bromde hij, als je wilt wil ik je wel helpen, ik
kan een beetje Zweeds en de anderen hoeven niet te
weten wat er in staat.
Wat een kinderachtige smoes brulde Harry, jij bent nog
het nieuwsgierigste, het valt me mee dat je hem nog niet
boven een ketel water los gestoomd hebt.
De goedzak had alleen maar willen helpen, en was zo
verbaast door de valse beschuldiging, dat hij met open
mond naar Harry keek.
Dirk zag zijn verbaasde gezicht en zijn enorme armen en
bedacht dat als Aaldert door had dat hij verkeerd
begrepen was, hij Harry met één klap, de hersens in zou
slaan.

85

Kalm antwoordde hij dan ook, oké kok, hier kom ik niet
uit, zou jij mij straks willen helpen met vertalen?
Hij stak de brief tot ongenoegen van Gijs en Harry in zijn
borstzak schonk zich nog een mok koffie in en deed net
of hij de brief niet interessant genoeg vond.
Maar ze waren nog niet aan dek of hij glipte de kombuis
binnen.
De kok pakte een stompje potloot en begon te schrijven.
Waar ze mee begint spreekt voor zich zei hij, en begon
aan de tweede regel.
Vrij vlot vertaalde hij de woorden tot hij bedenkelijk naar
het plafond staarde, weer wat op schreef en bromde, dat
komt het er het dichtste bij.
Ondertussen gebaarde hij met zijn hand naar het fornuis
dat Dirk in een pan moest roeren.
Letterlijk kan ik het niet vertalen maar dit is het wel zo`n
beetje dacht ik zo, zei hij en schoof het velletje papier
naar Dirk toe.
Dirk las het en vergeleek het gene wat in de originele
brief stond en bedankte de kok en prees hem dat hij dat
zo goed kon.
Die wimpelde het af met een, het is wel goed mijn jongen
en begon aardappelen te schillen.
Hij kende de inhoud nu en had natuurlijk gelezen dat er
niets bijzonders in stond. Het was een brief van een
meisje, dat hoopte dat hij snel weer bij haar in
Solvesborg zou komen.

86

Dirk was aan het werk, maar steeds moest hij aan de brief
in zijn borstzak denken en aan de lippenstift afdruk van
haar lippen er op die hij zich nog zo goed herinnerde.
Na het eten lag Dirk op zijn kooi en las de brief
herhaaldelijke malen.
Hij probeerde de Zweedse woorden te leren en wonder
boven wonder lukte het hem aardig.
Hij was vast besloten om Zweeds te leren, misschien
wilde Aaldert hem wel een beetje wegwijs maken, hij
zou het morgen eens vragen.
Hij vouwde de brief dicht, drukte hem tegen zijn neus en
rook haar geur die hem weemoedig maakte.
De stuurman keek vreemd op toen hij hem, net na
middernacht, kwam porren en hem gekleed op zijn bed
zag liggen met een opengevouwen brief over zijn gezicht.
Dirk we zijn geladen kom je er even bij om het schip
zeeklaar te maken.
Ik roep Harry en Gijs ook even want ik moet de papieren
in orde maken en heb geen tijd om te helpen.
Dirk snoof nog eens diep aan de brief maar hij rook
jammer genoeg alleen de geur van de inkt.
Hij liep nog even naar de kombuis waar hij wist dat er
altijd een pot koffie voor de nacht klaar stond.
Hij schonk ook maar vast een bakkie voor Gijs en Harry
in die zo wel boven zouden komen.
Turend over het halve deurtje in de donkere nacht, kon
hij maar moeilijk wakker worden.
Hij moest er niet aan denken, om weer al die houten
luiken dicht te leggen.
Hij nam zich voor als hij uit dienst kwam, dat hij op een
schip met modernere luiken zou monsteren.

87

Harry schoof met verwarde haren en een slaperige kop
naast hem op de bank en zei, heerlijk zo midden in de
nacht nog een paar uurtjes trimmen, en dan aan het roer
om uit te rusten.
Noem je dat lekker schimpte Gijs die er uitzag of hij een
hele nacht door gezopen had.
Eerst moet ik aan dek helpen en dan nog eens in de
machinekamer de kar aan de gang brengen, maar dan is
er niemand die even komt helpen.
Ouwe chagrijn schold Harry en klopten hem
vriendschappelijk op de schouder, je hoeft nog maar een
paar jaar en dan mag je in het bejaardenhuis.
Hij dronk de laatste restje uit zijn mok en stapte aan dek.
Na een uur stoeien met de houten planken, trokken ze de
kleden er over en waren net klaar toen de loods aan boord
stapte.
Een miezerig regentje kwam gelijk met het daglicht toen
ze de haven verlieten.
Dirk had met de ouwe het eerste de wacht toen de loods
van boord ging.
Je zal wel moe zijn bromde de ouwe, eerst al die luiken
er op en dan nog sturen, ik zet even een koers uit en dan
kan je een poosje op de bank, ik heb lang genoeg
geslapen.
Na een paar minuten kwam hij uit de kaartenkamer en
pakte het roer over.
Kruip maar op de bank als er wat is dan ben je tenminste
bij de hand bromde hij en zocht gelijktijdig met zijn vrije
hand op de kortegolf een muziekje.
Wat voor muziek er speelde kreeg Dirk niet meer mee.
Met zijn hoofd op een zwemvest onder een oude werkjas
sliep hij in.

88

Hij merkte dat ze behoorlijk slingerden en deed zijn ogen
langzaam open.
Mee wiegend op de slingering van zijn schip zag hij de
ouwe achter het stuurrad staan.
Hij vroeg zich af hoelang hij geslapen had, hij had geen
benul hoe laat het was.
Regenvlagen geselden de ramen aan de zijkant van het
stuurhuis.
Hoe de ouwe het merkte dat hij wakker was geworden
was een raadsel, maar hij vroeg zonder zich om te
draaien.
Dirk kijk eens beneden of de kok al wakker is, of maak
anders eens wat te eten voor me, liefst met een paar
gebakken eieren en spek natuurlijk.
In de kombuis zette hij een pan op het fornuis en kwakte
er een paar eieren in. Wachtend tot het water warm was
keek hij ondertussen naar de golven die voorbij raasden.
Verdomme dacht hij, over een week zat hij misschien in
een stomme kazerne en zou hij dit alles missen.
En als hij op een marineschip kwam, wat zou hij dan
voor een stomme vent krijgen als commandant, ouwe
zouden ze hem zeker niet mogen noemen.
Even later strompelde hij met de koffie en de eieren naar
boven.
Toen hij de kombuis verliet, kwam de kok net boven en
begroette hem op zijn Zweeds met een goede morgen.
Zo goed en zo kwaad als hij het kon antwoordde Dirk
hem in de zelfde taal.
De ouwe glimlachte naar hem toen hij binnen kwam en
zei, dit zal wel een van de laatste reizen wezen dat jullie
aan boord zijn.

89

Zeg het maar tegen niemand, maar ik zal jullie missen,
het zal me benieuwen wie ik nou aan boord krijg op dit
oude meisje.
Ze zullen wel niet staan te dringen om zich kapot te
gooien met de luiken.
Als je het mij vraagt denk ik dat de “Sprinter” wel zijn
langste tijd heeft gehad.
Hij streelde met zijn hand over het kompas en ging
verder, dit beestje heeft ons heel wat keertjes naar een
volgende haven gebracht.
Ik zou dit kompas best willen hebben als ze naar de sloop
gaat.
Ik hoorde dat het kantoor bezig was haar naar de Carib te
verkopen, maar voorlopig zijn het alleen maar geruchten,
maar daar hebben jullie geen boodschap meer aan lacht
hij weemoedig.
Dirk was verbaast dat de ouwe zo open en weemoedig
tegen hem deed.
Hij was wel eens vaker joviaal tegen hen, maar het
meeste deed hij zich voor als een echte kapitein, juist
zonder het te laten merken, net een treetje hoger dan het
klootjes volk.
Zo schommelden ze door een onstuimige Oostzee naar
het Kieler Kanaal.
Voor ze de sluis in voeren, meerden ze nog even aan de
Thyssenkaai voor het nodige vuurwater en de rokertjes,
die daar goedkoop waren.
Maar nu was het wel een aardig partijtje wat aan boord
kwam.

90

Wat zou die ouwe daar nou mee moeten, vroegen ze zich
af, als dat allemaal op moest hadden ze zeker tot de kerst
genoeg.
Nog vreemder was het, toen de ouwe beval om de spullen
op het sloepen dek te stuwen en af te dekken met een oud
stuk zijldoek
Ze vroegen niet verder en stuwden alles goed zeevast
want de weerberichten waren niet om naar huis te
schrijven.
Toen ze in Brunsbuttel buiten kwamen, waaide het nog
niet zo hard als Radio Norddeich voorspeld had.
De hele nacht wachten ze er op dat het tot een echte
storm zou komen.
De stuurman sprak er over met de ouwe, maar die lachte
maar eens en bromde, komt goed van pas, stuur, komt
goed van pas.
Boven Terschelling begon het door te trekken, wat de
ouwe alleen maar deed glimlachen.
Er was eigenlijk helemaal niets te lachen, de korte
golfslag deed de “Sprinter” ongemakkelijk slingeren.
En naar de Scheldemond was nog een heel eind.
Toen ze bij IJmuiden kwamen zei de ouwe die amper
beneden was geweest, we moesten maar eens naar binnen
gaan, stuurman.
Waarom vroeg die verbaast, we moeten toch naar Gent?
Ja, maar ik hoor steeds dat de motor niet goed draait.
Ik hoor niets, antwoordde de stuurman en anders was
Gijs het toch wel komen melden.
Als ik zeg dat de kar niet goed loopt, dan loopt hij niet
goed, antwoordde de ouwe lachend, hij pakte de
marifoon en melde zich aan de meldpost in IJmuiden.
Ze meerden af in de visserijhaven op een stille plaats.

Wordt vervolgd,elke dag een nieuw hoofdstuk.

Met dank aan  onze sponsors.

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

ludovicuswcremers80@gmail.com