Hoofdstuk Nr 4 uit het 3e boek over kustvaart 1960 door een onzer fans

        Fantasie ligt soms dicht bij de realiteit.
Vaarwel Baltic, is het  boek in de serie over een
niet bestaande generatie, Feenstra.
Ook dit boek is een fantasie verhaal, doorspekt met waar
gebeurde episodes.
De schrijver heeft geschreven zonder van te voren te
bedenken welke wending hij het verhaal op de volgende
bladzijde zou geven.
Gelukkig diegene die fantasieën om kunnen toveren in
werkelijkheden.

Hoofdstuk Nr 4 van 3e boek over kustvaart 1960

Door een van onze fans.

Dirk had met de stuurman de eerste wacht.
Hij wist wel wat er zou gebeuren als ze eenmaal op koers
lagen, de stuur zou in de kaartenkamer verdwijnen tot de
motor gesmeerd moest worden.
Pas dan zou hij het nog een half uurtje overnemen en was
hun wacht voorbij.
Maar hij zou hem wel krijgen, een uur voor dat ze naar
beneden konden, zou hij hem wekken en hem zeggen dat
het tijd was om te smeren.
Voor hij zich zou realiseren dat het nog een uur zou
duren voor ze afgelost zouden worden, lag hij al op een
baal poetskatoen naar de draaiende kar te kijken.
Net zo als hij verwachtte kwam de stuurman met een
slaperige kop uit de kaartenkamer, keek eens op het
kompas en zei, ja ga maar, ik was net klaar, de
komediant.
Dirk liep naar het kombuis, pakte een appel en daalde in
de machinekamer af.
Hij ging op zijn gemak op een baal poetslappen zitten en
keek naar de stoer draaiende kar.
Hier en daar lekte er wel wat, maar op dat ouwe lijk
kunnen we vertrouwen, zei Gijs altijd.
Zijn gedachten dwaalden af naar Paula, hoe ze de laatste
avond door hadden gebracht.
Hij kreeg in eens zin om haar even in zijn armen te
houden, al was het desnoods hier op de zachtjes
bewegende vloerplaten.
Morgen zouden ze in Yarmouth komen en dan gingen ze
zeker richting Oostzee.
Nog een paar reizen dan was het gedaan met zijn vrije
leventje.

47

Ergens had hij er wel zin in, hij had het er met Harry over
gehad en samen hadden ze besloten om Hare majesteit
maar te gaan dienen.
In ieder geval kregen ze zo vaker de kans om naar huis
te gaan.
Alleen het loon dat ze kregen, zou dat wel toerijkend
zijn, hier aan boord was alles een stuk goedkoper.
Dirk keek eens op zijn horloge en zag dat het al een paar
minuten over zijn tijd was, als hij niet zo had zitten
dromen had hij allang in zijn kooi gelegen.
Voor hij naar zijn hut ging liep hij nog even naar het
stuurhuis.
Harry begroete hem lachend en zei, de stuur was aardig
pissig dat je eerder naar je nest was gegaan.
Hij zal wel raar opgekeken hebben toen je niet beneden
was.
Maar hij heeft niet gemeld dat je er niet was, voor het
zelfde geld was je overboord gelazerd.
De ouwe stond tegen het kompas geleund en vroeg, heb
je de stuurman niet meer gezien nadat je uit het stuurhuis
bent gegaan?
Ik heb de motor gesmeerd even een rondje om de kar
gelopen en ben toen hier naar toe gekomen.
Wat een lul mompelde de ouwe, daar zal ik hem morgen
eens over aan spreken, je had inderdaad over de muur
kunnen liggen.
En het ergste is dat we dat pas over een uur of vier
hadden gemerkt, nou dan had je het wel kunnen
schudden.
Ach, bracht Dirk naar voren om de stuurman een beetje
te beschermen, ik loop niet in zeven sloten te gelijk hoor.

48

Daar heb ik geen donder mee te maken brulde de ouwe.
Ik ben verantwoordelijk voor jullie.
Soms had de ouwe uitvallen dat ze hem niet konden
volgen, maar ze merkten wel uit zijn woorden dat hij
bezorgd was voor zijn bemanning.
Great Yarmouth city was een eind van hun losplaats
vandaan.
Harry en Dirk hadden afgesproken dat ze nog een keer
goed uit de band zouden springen voor ze onder de
wapenen moesten.
Maar dat zou niet in Yarmouth plaats vinden .
Hier waren ze gewend om vierentwintig uur per dag te
werken.
Niet dat het snel ging, maar ze werden aan één stuk bezig
gehouden.
Middernacht zaten ze aan de messtafel snel een stukje te
eten, toen de ouwe binnen stapte en vertelde dat hij er
ook een poosje bij kwam.
Het ruim moest voor de volgende reis goed schoon
gemaakt worden.
In ballast naar Par, Chinaklei laden voor Solvesborg in
Zweden.
Toen ze Chinaklei, hoorden sloeg de schrik om hun hart,
alles was goed maar niet die rommel.
Alles zou onder de troep komen te zitten, tot in de
broodtrommel beweerde de kok.
En als ze moesten lossen kregen ze nog een keer die
verrassing te zien.

49

De stomme Leymie`s hadden nog spatsies over de
properheid van hun ruim.
Ze zouden eens moeten kijken als de lading er uit was,
dan hadden ze nog meer werk om hem schoon te krijgen.
Maar Solvesborg, daar hadden ze niets op tegen.
Dirk en Harry waren de afgelopen winter nog niet
vergeten, als ze de kans kregen zochten ze die meiden
weer op.
Zo lang was het nou ook niet geleden dat ze daar
ingevroren lagen.
Weet jij nog hoe die blonde slettebak van jou hete, vroeg
Harry.
Zeker lachte Dirk, verleden week kwam het nog
tersprake toen ik aan het wandelen was met Paula.
Ga jij een beetje over je avonturen praten met je
aankomende vriendin, vroeg Harry ongelovig, nou dat
zou ik maar goed doen, dat hebben de meiden graag en
schudde met zijn hoofd.
Dirk keek schuin omhoog en dacht na, ik geloof dat die
van mij Anne hete, en die van jou daar komen we nog
wel op.
Voor de zekerheid schrijf ik het maar op, dan maken we
tenminste een goede indruk, antwoordde Harry.
Gewapend met bezems, de kapitein voorop, liepen ze
weer naar het ruim.
Middernacht in de ruimen vegen, mopperde Harry, ik kan
me wat leukers voorstellen.
Ze waren net leeg toen ze de eerste regenbui over zich
heen kregen.
Het had eigenlijk om deze tijd al dag moeten zijn.
Het zou wel eens een rumoerige overtocht kunnen
worden, voorspelde de ouwe.

50

Nu op hogerwal en later, op zee de wind het grootste
gedeelte dwars in, dat kon wat lekkers worden.
Toen de luiken gesloten waren en ze haast klaar waren
met de kleden, kwam de stuurman vragen of hij soms kon
helpen.
Harry en Dirk waren al aan de techniek van hem gewend,
zo dat ze er maar niet op reageerden.
Het was maar goed dat er iemand op de kade stond die
hun trossen los gooiden anders hadden ze een tros
moeten laten slippen, zo snel waaiden ze van de kade
naar het midden.
De kapitein stond zelf aan het roer en had moeite om de
“Sprinter” in het midden van het vaarwater te houden.
De kop was nog niet buiten de pieren of Dirk kreeg al
een klets buiswater over zich heen.
Snel werkte hij samen met zijn maat de trossen onder
dek, knevelde de bak en wachtte op een gunstig moment
om naar achteren te rennen.
De eerste uren botsten ze tegen de golven in om op een
veilige afstand van de kust te komen.
Zich schoor houdend zaten ze aan de messtafel hun
bruine bonen met spekvet te eten.
Een goede maaltijd voor slecht weer, wist de kok te
vertellen, daar was nog nooit iemand zeeziek van
geworden.
De bonen liggen lekker stevig onder in je buik zei hij,
een beetje pap er overheen dan kan er niets gebeuren.
Dirk verdacht hem er van dat hij de bonen extra dik
maakte, maar hij gaf er niets om als hij maar niet in de
machinekamer hoefde.

51

Aan dek was nu niets meer te doen, het was veel te
gevaarlijk, grote brekers sloegen tegen de steven kapot en
het buiswater vloog tot tegen de ramen van het stuurhuis.
Hij waste zich zo goed mogelijk als hij kon met dat
stampen, hij moest steeds één hand aan de wasbak
houden anders ging hij onderuit.
Toen hij in bed lag probeerde hij te slapen, maar de
schroef kwam steeds half uit het water om even later
weer met luid gebrom diep onder de golven de “Sprinter”
voort te stuwen.
Als het nog lang duurde moest hij al op wacht, zonder dat
hij een oog dicht had gedaan.
Hij merkte, nadat hij zich met een extra kussen en zijn
weekeindtas met moeite schoor had gezet, dat ze een
andere koers voor gingen liggen.
De schroef bleef nu onder water en maakt niet meer van
die angstaanjagende geluiden.
Wat met stampen begon, ontaarde al snel toen ze goed en
wel op koers lagen, in een onaangename dwarsscheepse
slingering, die Dirk van haast staande in zijn bed het
volgende moment met zijn kop naar de bovenkant van
het schot schoof.
Hij lag aan Paula te denken, als hij het zou vertellen hoe
erg het was.
Hij maakte zijn bed een stuk korter, door zijn kussen en
zijn tas aan het voeteneinde te zetten.
Het was vermoeidheid in combinatie met zijn leeftijd die
hem uiteindelijk in slaap deed vallen.
Roetdonker was het toen hij, nadat Harry hem knorrig
had gepord, op de brug verscheen.

52

Harry was woest, op het weer en op alles waar hij maar
kwaad om kon worden.
Hij wilde alleen maar zo vlug mogelijk naar zijn nest.
Heel zijn lichaam schreeuwde om slaap, beweerde hij.
Hij had maar vier uur om uit te rusten, heel zijn wacht
had hij als een acrobaat aan het haspel gehangen,
verwoede pogingen gedaan om de schuit op koers te
houden.
Om het uur was hij afgelost door de ouwe, en die ouwe
rot, stond op zijn gemak een beetje stuurboord, een beetje
bakboord te draaien.
Toen Harry op het kompas keek zag hij dat de “Sprinter”
niet noemenswaardig uit de koers raakte.
Als het zijn beurt was ging de ouwe op zijn gemak in een
hoekje zitten en liet hem maar aan modderen.
Harry had hem gevraagd, hoe hij de schuit nou eens stil
kon krijgen.
De ouwe had schamper gelachen en geantwoord, op het
juiste moment draaien mijn jongen, op het juiste moment,
zo heb ik het ook geleerd.
Ja maar dat probeer ik toch, had hij terug gezegd.
Hij had niet gescholden of zo, maar hem gewoon maar
een beetje aan laten modderen.
Toen Dirk in het stuurhuis kwam pakte hij het roer van
de ouwe over.
Hij keek door de ramen, maar kon niet anders ontdekken
dan het toplicht dat als een vallende ster langs de hemel
zwaaide.
Goeje genade, wat slingerde de schuit, zoals hij nu tekeer
ging had hij het nog nooit mee gemaakt.

53

Het leek of de “Sprinter” soms plat op zijn zij ging
liggen, maar gek genoeg kwam er hoegenaamd geen
water in het gangboord.
Wel vloog het stuifwater over het hele schip, op de een of
andere manier was het wel een mooi gezicht, als je maar
niet zo veel aan dat rot wiel hoefde te draaien.
Ze hadden nog een ouderwetse stuurautomaat met een
ontvangertje boven het kompas, maar dat ding werkte
voor geen meter als het een beetje slecht weer werd.
De stuurman had voor de verandering nu eens niets te
schrijven in de kaarten kamer, en stond zich schoor
houdend, tussen het schot en de radar.
Het deed hem op een gegeven moment zeker zeer, want
hij pakte een kussen van de bank en stopte dat tussen zijn
zij en de scherpe rand van het toestel.
Hij had wel door, dat je na een uurtje doodop moest zijn
en hij ook eens moest sturen, want hij gooide het kussen
terug en vroeg vriendelijk, zal ik het eens proberen zeun?
Toen hij het rad los liet, merkte Dirk pas hoe lam zijn
armen waren.
Hij maakte rek en trek bewegingen met zijn tengels en
stapte aan de lijzijde het stuurhuis uit.
Toen hij zich goed vast houdend, over de brugrand keek,
leek het net of de enorme golven onder het schip door
liepen.
Opeens besefte hij hoe nietig ze waren op hun hulkje in
deze woest opgezweepte zee.
In een visioen zag hij Paula met wapperende haren op
een duintop staan, met haar hand boven haar ogen
uitkijkend over de golven.

54

Hij moest nou niet dramatisch worden, schoot het door
zijn kop, de “Sprinter” was een goed schip met een goede
kapitein.
Toch bleef hij gefascineerd naar het natuurgeweld kijken,
verwachtend dat hij elk moment de grond kon zien.
Maar het was hier diep genoeg had de stuurman hem
verteld, als de kar maar blijft draaien is er niets in de
weg, had hij geruststellend opgemerkt.
Gek genoeg was de machinist in de mess toen Dirk snel
even wat te eten had gepakt.
Koffie dorst hij niet te drinken, want hij merkte dat hij
een beetje misselijkheid voelde opkomen.
Gijs had met zijn pijnlijke voet in een hoekje gezeten en
gebromd, met dit weer blijven jullie met je poten van
mijn kar af.
Dirk merkte ook wel dat het bijzonder slecht weer was,
maar dat iedereen zich daardoor opgefokt voelde, was
toch niet nodig?
Hij kreeg het koud en strompelde zich overal aan vast
grijpend weer naar het beschutte stuurhuis.
Hij keek in de radar en zag ondanks dat het beeld
verstoort werd door het slechte weer, een oplichtende stip
recht vooruit en melde het aan de stuurman.
In het schijnsel van het voor hem staande kompas zag
Dirk een grijns op zijn gezicht komen, hij antwoordde,
dat moet de boei zijn waar na we een beetje voor de wind
uit kunnen draaien, hoe krijgt die ouwe van ons het toch
steeds weer voor elkaar om uit te komen waar hij wil,
daar kunnen wij nog wat van leren snotaap, en liet
onderwijl de spaken door zijn handen tollen.
De dag kwam net een beetje aan de horizon toen ze de
boei voorbij voeren.

55

Schuins over zijn schouder kijkend zag hij dat ze er ver
genoeg voorbij waren om vrij te draaien.
Nu kregen ze het iets gemakkelijker, het zeetje kwam nu
bakboord half van achteren in.
Ze maakten wel enorme halen, maar je kon nu iets
gemakkelijker lopen.
Toen hij om ook wat te doen, eens op de kaart keek en
vervolgens op de GPS, zag hij dat ze soms, nu ze voor de
wind weg liepen, wel dertien mijl liepen.
Als we zo door gaan dan zijn we vroeg in Par merkte hij
op.
Als er een plaats voor ons is mopperde de stuurman. Par
is een druk plaatsje.
En allemaal komen ze om die troep te laden.
Of er niet iets anders is dan die rotzooi te verschepen,
maar je komt er nog wel achter
Net of ze nog nooit Chinaklei hadden geladen.
De stuurman kreeg gelijk.
Toen ze voor de haven waren mochten ze niet naar
binnen.
Ze moeste wachten tot er een plaatsje vrij was.
Kort onder de kust kwamen ze ten anker.
Hier was het nagenoeg blakstil, iedereen was blij
eindelijk eens een rustig dek onder hun voeten te hebben.
Toen Dirk in het stuurhuis kwam om de ankerlichten aan
te steken, zag hij de kapitein over de kaartentafel
gebogen staan en iets op de opengeslagen kaart schrijven.
Hij dacht aan het geen dat de stuurman vannacht over de
ouwe had gezegd, dat hij altijd op de plaats van
bestemming kwam.

56

Toen hij zo naar de gebogen rug keek was hij trots op
zijn ouwe.
Zo moest zijn vader het vroeger ook gedaan hebben.
Die was ook al heel jong kapitein, hij had alles van zijn
ome Geert geleerd,
had zijn moeder wel eens verteld.
Ome Geert was eigenlijk geen familie van hun, maar het
was nou eenmaal ome Geert, en dat zou altijd wel zo
blijven.
Dirk wist niet dat zijn vader vaak dankbaar was, als hij
turend door de ramen eindelijk het licht zag waar hij naar
had gezocht.
Zich intussen steeds afvragend, of hij wel goed had
gerekend.
Gaandeweg had hij steeds bij geleerd en goed geluisterd
naar de raadgevingen van zijn collega`s.
Met vallen en opstaan had hij zijn vak geleerd maar hij
had natuurlijk een voorsprongetje met zijn binnenvaart
achtergrond.
Na een boerennacht, Dirk en Harry zaten in de mess een
boterham te eten toen de motor gestart werd.
Ze hadden gedacht dat Gijs nog op zijn nest lag maar op
de een of andere manier hadden ze orders gekregen om
naar binnen te stomen en was hij ongemerkt met zijn
manke poot naar beneden gestrompeld.
Als of het gesneeuwd had zo kwam er een collega van
hen naar buiten.
Van het topje van de mast tot aan de vlaggenstok op het
achterdek zat hij onder de Chinaklei.
Toen ze binnen voeren naar de hun aangewezen plaats,
zagen ze dat ze het rotste plekje hadden om te laden.

57

De wind waaide de stof van alle andere schepen naar hun
richting.
Ze begonnen direct te laden, maar na een uurtje kregen ze
de order om dicht te leggen, er was iets mis met het
product, morgen de rest, meer werd er niet verteld.
Dirk en Harry togen na het avondeten met een paar pond
in hun zak in hun beste kloffie de wal op.
In het eerste de beste kroegje, waar de kroegbaas gebood
hun schoenen uit te trekken, gingen ze aan de bar zitten.
Hij wilde die troep onder hun schoenen niet binnen
hebben.
Op de hoek van de toog zat hun kapitein, ze hadden hem
eerst nog geeneens opgemerkt.
Hij zwaaide onduidelijk met zijn hand naar hen en riep
tegen de bartender, zet maar op mijn rekening.
Harry bedankte de ouwe beleeft en nam een slok.
Nog een rondje beval de ouwe, en vlug een beetje, hij
sloeg daarbij met zijn vuist op het blad.
Ze zagen dat hij niet helemaal nuchter meer was, ze
herinnerden zich nu ook dat ze hem de gehele dag nog
niet gezien hadden.
Zo kenden ze de ouwe niet, hij was altijd beheerst, maar
nu had hij zijn pet schuin op zijn hoofd en nipte of beter
gezegd slurpte hij aan een glas whisky.
Ze keken het even aan en zagen dat als hij in dit tempo
door zou gaan, hij gewoon van zijn kruk af zou lazeren.
Hij zwaaide naar hun richting en brulde, Harry kom eens
hier.
Harry pakte zijn glas en liep naar de ouwe toe.
De kapt. sloeg een arm om zijn schouder en vroeg, zie je
dat licht van die gasboei nou nog niet?

58

Hij wees daarbij met zijn vinger naar een hoek van de
kroeg.
Harry begreep dat de ouwe ladderzat was en vermoede
dat hij vannacht misschien toch niet zeker van zijn koers
was geweest en omdat nu hij dronken was, het nog een
keer mee maakte.
Hij begreep ook wel dat als hij de ouwe nu tegensprak,
hij gelijk een knal voor zijn kop zou krijgen.
Geen wonder dat we hem niet zien kapitein, antwoordde
hij gevat.
We zijn hem al voorbij, kijk daar licht die verrekte
knipper, en hij wees met zijn vinger naar een lamp aan
het plafond achter de ouwe zijn rug.
Gelijk brulde hij naar Dirk, Dirk stuur maar tien graden
stuurboord.
De ouwe wilde zich omdraaien maar donderde gelijk van
zijn kruk af.
Dirk snelde gelijk te hulp en samen hesen ze de ouwe
weer op zijn kruk.
Nog een rondje, kok, brulde de ouwe weer.
Maar Harry vond het welletjes hij geneerde zich om zijn
kapitein zo te zien afgaan en beduidde de kastelein dat
het genoeg was.
Hij was bang dat ze niet genoeg geld bij zich hadden en
voelde bij de ouwe in zijn kontzak, pakte zijn knip en
betaalde de kroegbaas.
Samen met Dirk grepen ze de ouwe onder zijn armen en
verlieten de kroeg.
Het was nog even zoeken naar zijn schoenen, maar de
ouwe wist ze ondanks zijn toestand haarscherp aan te
wijzen.

59

Toen ze buiten waren zei hij op zijn plat Gronings,
jongens zonder jullie waren we hier nooit gekomen.
Kom op we gaan de stad in en ik geef nog een rondje
pruim weg, dat hebben we wel verdiend.
Er werd wel eens een schuine mop aan boord verteld,
maar zulke platvloerse taal hadden ze de ouwe nog nooit
horen gebruiken.
Ze schoten dan ook in de lach en speelden het spel weer
mee en vertelden hem dat ze wel een leuk zaakje wisten,
waar snollen zaten.
Met de ouwe tussen hen in, die niets anders deed dan
onduidelijke liedjes zingen, kwamen ze bij de “Sprinter”.
Het was nog een hele toer om de ouwe naar zijn hut te
krijgen.
Maar toen hij zijn slaaphut binnen wankelde, maaide hij
ineens Dirk en Harry opzij en dook aangekleed zijn kooi
in.
Ze deden geen moeite om zijn broek uit te trekken maar
keken eens rond door zijn heiligdom, waar nog nooit
iemand van hen was geweest.
Aan de wand boven zijn bed hing een grote foto van een
beeldschoon meisje, er naast hing een foto met zo te zien
het zelfde meisje, maar nu met twee evenbeeldjes van
haar op schoot.
Dat moest bepaald zijn vrouw wezen, ze wisten niet eens
of hij kinderen had.
Maar het was een hele mooie meid, daar waren Dirk en
Harry het over eens.
De ouwe begon te snurken, dus zou hij wel niet hoeven te
kotsen, ze verlieten de hut en gingen terug naar het zelfde
kroegje.

60

Nu waren er meerdere klanten waaronder een paar
vrouwen, die zo te zien het oudste beroep van de wereld
uitoefenden.
Harry fluisterde onopvallend tegen Dirk, ik zou die
kleine daar wel eens willen tetteren.
Voor hij daar aan toe was zwaaide de deur open en stapte
de stuurman binnen hij zag hen en kwam naast ze zitten.
Hij bestelde een biertje en vroeg, hebben jullie al een
vrouwtje uitgezocht voor de nacht.
We zijn nog bezig stuur, antwoordde Harry brutaal,
misschien krijgen we reductie als we er ééntje voor ons
drieën nemen.
Brutaal ben je genoeg daar mankeert het niet aan, bromde
hij terug.
Als je hier in de koffer duikt dan heb je over een paar
dagen gegarandeerd bloemkolen aan je jonge heer
groeien, waarschuwde hij grinnikend.
Opeens waren de amoureuze plannen uit hun hoofd
verdwenen en hadden ze zelfs geen zin meer om nog
langer te blijven.
De meiden die een praatje wilden beginnen, keken
verbaast toen ze zeiden dat ze slaap hadden en naar boord
gingen.
Ze stelden nog voor om mee naar boord te gaan, het
koste niets extra beloofden ze.
Maar Dirk zag het al helemaal niet meer zitten na het
beeld wat de stuurman hun voorgeschoteld had.
Vroeger dan ze zelf gedacht hadden en zonder
vrouwenvlees gevoeld te hebben zaten ze even later weer
in de messroom.

Wordt vervolgd,elke dag een nieuw hoofdstuk geschreven door een fan van ons

Met dank aan onze sponsors.

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

Verhaal over opvoeding en leren luisteren van mijn hond Bico.

 

 

 

   

Udonthanicityweblog.nl  de weblog met voor elk wat wils.

3000 fans. Youtube/google lowy cremers 

Ze kunnen niet meer om ons heen.

Bico  de Mechelseherder kwam uit een nest van 2 en werd door mij afgericht

Van eenvoudige  spelregels zit/plaats/kom/ ga tot bewakings en speurhond.

Het verhaal begint hier morgen over ,blijf ons volgen via email en fb van www.udonthanicityweblog.nl

www.udonthanicityweblog.nl 3000 fans,altijd wat nieuws

Ze kunnen niet meer om ons heen.

 

Een bijdrage van de redactie.

Geachte fans naar aanleiding van  mijn artikelen over het opvoeden van honden

kan ik u mededelen dat het  een sucses is geworden.

Sinds gisteren heb ik meer dan 25  adviezen per email gegeven  aan mensen die een hond hebben met problemen.  

Dat betekend dat iedereen die  een hond heeft  en deze   wat gehoorzaamheid wil  bij brengen bij mij een persoonlijk advies kan krijgen per email hoe  je dat het beste kunt doen.

Heeft u een hond die bepaalde dingen wel en sommige niet wil doen  omschrijf  dan het probleem  ,vermeld het type hond  en leeftijd er bij.

Dan krijgt u van mij geheel gratis een goed advies hoe u de hond sommige dingen kunt aan en soms kunt afleren.

Wat soort problemen heeft uw hond?

Hij blaft te veel.

Hij springt tegen mensen op.

Hij rent achter fietsers aan.

Hij belaagd passerende voorbijgangers.

Hij waakt niet.

Hij vechtmet soortgenoten.

Hij bijt spullen kapot in huis.

Hij gaat achter kippen van de buren aan.

Hij komt niet als u hem roept. en  duizend andere  onhebbelijkheden  van uw hondkunnen we dan gezamelijk oplossen.

Stuur een email  met uw  vragen naar lowy.cremers.senior@gmail.com

ondervermelding  van Leer mijnhond luisteren.

Met dank aan onze sponsors.

ipv een fietser te belagen kan je de hond ook leren fietsen

www.udonthanicityweblog.nl

3000 fans.fb en eigen youtube kanaal.

Ze kunnen niet meer om ons heen.

Naar aanleiding van onze aankondiging  over  gratis advies hoe u  uw hond  leerd gehoorzamen hier een leuk filmpje.

Ons toe   gezonden door Henkie  de Fietsende Hond.

 

Ik kan u heel simpel leren  dat uw hond  niet meer achter  fietsers en joggers aan gaat.

Echter een hond leren fietsen  is wat moeilijker. Zie filmpje.

Indien u een probleem heeft met uw hond vraag  mij gratis advies .

even mailen  naar lowy.cremers.senior@gmail.com

 

 

Je kan wat mee maken in Udonthani. hond bijt hanen dood in Udon.

www.udonthanicityweblog.nl

3000 fans.

ze kunnen niet meer om ons heen.!!!!

Een bijdrage van onze lezer Hein de Hanenvechter uit Udonthani.

 

Een dag uit ons leven.: Een hond uit Udonthani  heeft in de buurt   6 hanen doodgebeten. De eigenaar van de hanen kwam verhaal en beter nog geld halen bij de eigenaar van de hond.

Normaal gesproken kun je dat wel met een paar bahtjes afdoen, maar dit waren jonge zeer speciale vechthanen en kosten
3.000 baht per stuk! Totaal 18.000 baht schade, een dubbel  maandloon in Thailand

Nu las ik dat uw redacteur een gratis

advies buro over opvoeden van honden is begonnen.Dus heb ik hem gemaild  en hij heeft me een goed advies gegeven hoe  ik dit de hond kan afleren.En het werkt geweldig.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Lees hier het verhaal  in Inglish

A day in our life .: A dog from Udonthani has bitten 6 roosters nearby. The owner of the roosters came to tell the story and better still get money from the owner of the dog.
Normally you can do that with a few bahs, but these were young very special fighting cocks and costs
3,000 baht each! Total 18,000 baht damage, double monthly wages in Thailand

Now I read that your editor has a free
advice agency on dog rearing has started so I emailed him and he gave me some good advice on how to unlearn this dog and it works great

Thanks to our sponsors

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

Adviesburo voor honden opvoeden nieuw inThailand door Lowy

www.udonthanicityweblog.nl 3000 fans,altijd wat nieuws

Ze kunnen niet meer om ons heen.

 

Een bijdrage van de redactie.

Geachte fans naar aanleiding van  mijn artikelen over het opvoeden van honden  heb ik meer dan 50  emails gekregen van mensen die in Thailand  wonen en een hond hebben die niet wil luisteren.

Ik heb  nu een gratis  soort advies buro opgericht.

Dat betekend dat iedereen die  een hond heeft  en deze   wat gehoorzaamheid wil  bij brengen bij mij een persoonlijk advies kan krijgen per email hoe  je dat het beste kunt doen.

Heeft u een hond die bepaalde dingen wel en sommige niet wil doen  omschrijf  dan het probleem  ,vermeld het type hond  en leeftijd er bij.

Dan krijgt u van mij geheel gratis een goed advies hoe u de hond sommige dingen kunt aan en soms kunt afleren.

Stuur een email  met uw  vragen naar lowy.cremers.senior@gmail.com

ondervermelding  van Leer mijnhond luisteren.

En indien u in de buurt van Udonthani woond  kan ik pesoonlijk u  helpen ,kom gerust met uw  hond naar me toe  dan bekijk ik even wat de mogelijkheden zijn.

U krijgt dan een persoonlijk advies van mij terug geheel gratis.

mvg Lowy Cremers

 

Hoofdstuk Nr 3 uit derde boek iover Kustvaart Nederland 1960

       

Hoofdstuk Nr 3 van 3e boek over kustvaart 1960

Door een van onze fans.

Ze babbelden wat af maar het werd zachtjesaan tijd dat
ze naar boord terug gingen en dan die rot brug nog op.
Toen ze weer achterop sprong zei ze, ik moet je nu wel
vast houden anders valt het pakket op de grond.
Nou daar had Harry geen bezwaar tegen, hij vond het wel
lekker haar hand om zijn middel.
Zwaar ademend kwam hij op het midden van de brug,
waar ze even stopten.
Ga jij maar over het fietspad ik loop de trap wel af dan
zijn we gelijk beneden zei ze.
Harry sprong op het zadel en scheurde als een wildeman
naar beneden om eerder onder aan de trap te zijn.
Had hij nou maar niet zo flink willen wezen, hoe het
kwam wist hij ook niet maar opeens raakte hij de macht
over het stuur kwijt en tuimelde de dijk af.
Het eerste wat hij dacht was, o jeetje Dirks broek, nee hé.
Maar het was juist ja hé, toen hij lopende bij Hilda kwam
die ook nog eens stond te lachen kreeg hij zwaar de
smoor in.
De geleende broek van Dirk was behoorlijk groen van het
gras en smerig van de ketting.
Niet dat Dirk hem zou vermoorden, maar wat moest hij
zeggen.
Hij zou morgen gelijk aan de kok vragen of hij hem
wilde wassen.
Het laatste stukje sprong ze weer achterop en reden ze
naar de “Sprinter” waar Harry de fiets tegen een paaltje
zette, het pak op de luiken gooide en met haar naar haar
schip liep.

34

Toen ze voor de schuit stonden zei ze, zo dat was het
weer, ik zie je morgen nog wel, gelijk stapte ze in het
gangboord, hem de kans ontnemend om haar een
nachtzoen te geven.
Wat kon Harry anders doen dan in zichzelf vloekend naar
de “Sprinter” te lopen, in de mess een bier open trekken
en gissen wat hij verkeerd had gedaan.
De andere dag was het een hectische dag, met kleden
opdoeken openleggen en ruimen vegen.
De stuurman had steeds een smoes dat hij wat in de
kaartenkamer had te doen.
Tijdens het middageten bracht de kapitein de post mee
die de agent had achtergelaten.
Harry keek er vreemd van op dat er ook iets voor hem bij
was.
Hij was toch niet jarig geweest en trouwens zijn ouders
schreven hem nooit.
Hij ritste de enveloppe open en las het zelfde als Dirk een
dag geleden had gelezen, of hij maar zo vriendelijk wilde
wezen, bla bla bla.
Hij reageerde net zo als Dirk, als Dirk niet hoeft ga ik
ook niet.
Denk nou niet dat je er zo maar onderuit komt deed Gijs
sarcastisch, ze komen je wel halen als we ergens binnen
lopen.
Ze bespraken de mogelijkheden van het in dienst gaan.
Wilde je niet, dan moest je voor een paar jaar tekenen,
om buitengaats te varen.
Wilde je na een jaar niet meer varen, dan moest je alsnog
onder de wapenen.

35

Voorlopig had hij nog een paar maanden de tijd en Dirk
zou over een paar dagen weer aan boord zijn, dan zou hij
het er wel met hem over hebben, vooreerst had hij
genoeg werk aan zijn kop om de ruimen schoon te
krijgen.
Toen hij de restjes aan het bijvegen was zag hij ineens
het kopje van Hilda over het luikhoofd steken.
Hij gebaarde dat hij geen tijd had, maar hoopte dat ze
nog even aan boord bleef voor ze vertrokken.
Hij wees dan ook naar achteren dat ze een bakkie kon
drinken bij de kok.
Ze zwaaide en liep naar achteren, klom de trap op en
verdween achter de opbouw.
Is dat je vriendin, vroeg de arbeider die bij hem in het
ruim stond, wel een lekker ding lachte hij.
Alles ging nu in een rap tempo, hij had geen eens tijd
voor een praatje.
Toen ze leeg waren, legden ze de luiken in ijltempo dicht
en was het tijd om los te gooien.
Op het laatste moment kwam Hilda uit het kombuis,
sprong aan de wal en gooide voor hen de trossen los.
Terwijl Harry de trossen woest naar binnen haalde, riep
ze, misschien zien we elkaar nog wel eens.
Onder het lopen naar haar eigen schip, zwaaide ze nog
een laatste groet voor ze bij haar eigen aan boord stapte.
Dirk maakte het beter, één van Paula,s vriendinnen was
jarig en daar waren ze uitgenodigd.
In een schuur, die ze met z,n allen hadden versiert, waren
al diverse jongens en meiden al aan het dansen.
Er was een flinke voorraad bier in een hoek opgestapeld.

36

Toen ze binnen stapten, kwamen gelijk een paar meiden
om hen heen staan. Eentje vroeg aan Paula, is dat nou je
geheimzinnige vriend?
Paula bloosde en antwoordde ad rem, een van de vele,
trok Dirk naar het midden en sloeg haar armen om zijn
hals om te dansen.
Heb je over mij geroddeld, fluisterde hij in haar oor.
Hij was verrast door haar optreden door dat ze hem zo
vlug uit de belangstelling haalde.
Ik laat mijn avond niet bederven, als die meiden de kans
krijgen, zie ik je heel de avond niet meer terug.
Dan zou ik maar oppassen jende Dirk, ik zie daar een
paar lekkere dingen rondlopen.
Maar toen hij in haar ogen keek zag hij dat ze dat
helemaal niet leuk vond.
Zou zijn zusje Willy dan toch gelijk hebben, dat ze wat in
hem zag?
Hij trok haar stevig tegen hem aan en legde zijn wang
tegen de hare.
Even zweefde Dirk weg, tot een kennis van school hem
op zijn schouder tikte en boven het lawaai van de muziek
uit riep, kom even een biertje drinken, die meiden komen
later wel en trok hem mee naar de stapel bier in de hoek.
Het was warm in de schuur en het bier liep als een trein
naar binnen.
Hoe ze het zo koel kregen was hem een raadsel.
Hij zag tussen de dansende paartjes door Paula met een
paar meiden praatten, dat ze het over hem hadden kon hij
wel zien aan hun gebaartjes.
Eentje met een lange paardenstaart die wat brutaler was
als de rest,
zwaaide naar hem en maakte dansgebaartjes.

37

Door Paula,s reactie van daarnet leek het hem niet zo
verstandig om dat te doen.
Hij hief dan ook zijn flesje bier omhoog en schudde zijn
hoofd maar eens.
Het duurde niet lang toen Paula terug kwam en weer met
hem wilde dansen.
Als ik je nu niet vast hou dan verslinden ze je merkte ze
op, en vlijde zich dichter tegen hem aan dan nodig was.
Dirk vond het heerlijk, dit maakte hij niet vaak mee, haar
dunne jurkje liet niets te raden over.
Hij danste naar een donker hoekje en kuste haar
voorzichtig op haar lippen, het leek wel of ze er
opgewacht had want ze kuste hem terug, zo als hij van
haar eigenkijk niet verwacht had.
Wat zou die rakker eigenlijk van hem willen, zou ze
smoor op hem zijn, zonder dat hij het merkte.
Ze waren vroeger kameraadjes en waren toen vaak bij
elkaar, maar door dat hij voer, was hij haar een beetje uit
het oog verloren
Hij moest even snel een biertje pakken anders gebeurden
er rare dingen, Verdomme nu hij over nadacht was Paula
best een lekker ding en ze wist goed hoe ze zijn hoofd op
hol moest brengen.
Zou ze zo met iedere jongen doen?
Dat ze dat niet deed, daar kwam hij snel achter, tijdens
een pauze trok één van zijn maten hem terzijde en vroeg
of hij wat met haar had.
Hoe dat, vroeg Dirk verwonderd.
Nou, zo hebben we haar nog nooit gezien en als we wat
met haar wilden rommelen, dan wimpelde ze het meestal
af door te zeggen dat ze een vaste vriend had.

38

We hadden nooit gedacht dat jij dat was, maar geluk er
mee, het is best een lekker ding, ik ben jaloers op je en
knipoogde vertrouwelijk.
De “Sprinter” sukkelde met een matig gangetje door het
kanaal.
Ze hadden alle tijd, morgen moesten ze pas in Zaandam
laden, een volle bak scrab naar Engeland.
Dat komt mooi uit had de ouwe gebromd, kan Dirk nog
een beetje uitrazen voor we naar zee gaan.
Ze maakten vast op het terrein van de oudijzerboer.
Verdomme wat is het hier een troep, schold Harry die al
een haal van een scherp stuk staal had.
De stuurman stond voorop en hij liep over de wal om de
trossen vast te maken. Hij lachte om zijn gekanker, op de
een of andere manier had hij altijd lol als een ander pech
had, maar pas op als het andersom was.
Na het werken dofte Harry zich op, pakte de
gezamenlijke fiets en peddelde naar de stad.
Hij zocht naar het kroegje waar hij Dirk vaker over
gehoord had, daar waar zijn vader vroeger vaak kwam.
In het café waar hij dacht dat het wel eens kon wezen,
zaten een paar oudere mannen.
Een van de gasten maakte een praatje met hem en vroeg
of hij soms voer.
Harry vertelde dat hij op het oudste coastertje van
Nederland voer.
De ouwe baas keek hem aan en antwoordde, mijn
kleinzoon vaart ook op zo`n oud ding, zo eentje met nog
van die houten plankjes.
Vroeger kwamen die dingen om de haverklap hier aan de
steigers of op de boeien.

39

De jongens kwamen toen steevast hier hun biertje
drinken.
Het kon natuurlijk niet uitblijven dat een van die knapen
er met mijn dochter vandoor ging.
Jammer genoeg is hij verongelukt, treurig staarde de
ouwe naar de tapkraan.
Heet uw kleinzoon toevallig Dirk, vroeg Harry?
Ja, je wilt toch niet zeggen dat je op het zelfde schip vaart
hé.
Harry vertelde verder dat hun Dirk wel eens verteld had,
dat zijn vader op een havensleper voer en dat zijn
moeder, Willy heette.
Mag ik me even voorstellen, ik ben de grootvader van dat
jong, bracht Nico er verrast uit, blij dat hij een bekende
van zijn kleinzoon ontmoet had.
De rest van de avond haalden ze oude herinneringen op.
Harry van zijn maat en Nico over Dirk’s vader die zo rot
aan zijn eind was gekomen.
Harry had Dirk er wel eens over horen praten, maar had
nooit het juiste verhaal gehoord.
Nico was zo blij dat hij een varensman had ontmoet en
nog wel een vriend van Dirkje, zo noemde hij hem nog
steeds, dat hij het enen verhaal na het andere vertelde
over wat ze vroeger op de Gruno hadden beleefd.
Harry vond het allemaal prachtig, de ouwe kon het zo
spannend vertellen dat je het gewoon beleefde.
Ook het verhaal dat ze in Lulea aan de rol waren
geweest, kwam ter sprake.
Harry vertelde op zijn manier van het varen, dat het zo
veranderd was, nergens hadden ze nog tijd, om eens uit
de band te springen.
Snel ergens een paar bieren en weer naar boord.

40

Nico beloofde dat hij morgen wel eens, zo rond koffietijd
bij hem aan boord kwam kijken.
Nico stond er op de rekening te betalen en samen
verlieten ze het café.
Toen ze buiten kwamen merkte Harry dat Nico niet vast
meer op zijn benen stond, hij schoof broederlijk zijn arm
door die van Nico en ondersteunde hem tot zijn huisje.
Het is allemaal niks meer met me jongen, vertrouwde hij
hem toe, ik word oud mijn benen willen niet meer, je zult
wel denken dat ik dronken ben, maar daar is nog heel wat
meer drank voor nodig, lachte hij schamper.
Voor hij naar binnen ging zei hij, ik krijg morgen toch
wel een bakkie hé.
Natuurlijk antwoordde Harry vriendelijk, maar Dirk is
niet aan boord hoor.
Ik weet het antwoordde hij, ze wonen tegenwoordig in
Beverwijk.
Vroege woonden ze daar en hij wees naar een huisje iets
verderop.
Toen Harry op zijn fiets stapte, keek de ouwe Nico hem
jaloers na.
Verdomme bromde hij, wat zou ik graag met je ruilen
kerel.
Het laden ging als van oud`s, met een poliepgrijper
stortte de kraan de stukken oudijzer in het ruim.
Je kon maar beter uit de buurt van de draaiende kraan
blijven en viel wel eens een brok staal uit de spinnenkop.
Harry had al een paar maal uitgekeken naar Nico die
beloofd had te komen.
Plots zag hij hem om de hoop schroot op zijn fiets aan
komen rijden.

41

Hij had zoals broodbezorgers vroeger, een mand voorop.
Harry wist niet dat hij vroeger een bakkerij had gehad,
dat was ook niet tersprake gekomen.
Hij liep naar de verschansing om hem te verwelkomen.
Maar Nico riep hem aan de wal, gelijktijdig het deksel
van de mand terugslaand.
Voor Harry bij hem was rook hij al wat er in de mand
zat.
Waar heb u dat verse brood vandaan gejat, vroeg hij
lachend?
Dat heb ik inderdaad gejat lachte hij terug en vertelde er
bij, dat de bakkerij nog altijd voor een deel van hem was.
De ouwe zat met de stuurman in de mess toen ze binnen
kwamen en de verse kadetjes en verschillende andere
lekkernijen op tafel legden.
Zulke vrienden mag je wel vaker mee nemen zei de
ouwe, Nico een hand gevend.
Nico stelde zich voor en vertelde er gelijk bij dat hij de
grootvader van Dirk was en een bakkie kwam drinken.
De ouwe tikte tegen het doorgeefluik
Maar de kok had al een kopje op het doorgeefluik gezet,
wat de ouwe voor Nico neer zette.
Goedkeurend keek Nico in het rond en gaf zijn
goedkeuring over de gezelligheid van het verblijf.
Hier ben ik op begonnen vertelde hij ongevraagd, in zo`n
zelfde kombuis heb ik mijn halve leven doorgebracht
Nou als u net zo rot kookt als onze kok zal u wel niet zo
geliefd geweest zijn bromde de stuurman.
Met een klap donderde de kok het luikje tussen de mess
en de kombuis dicht, hij had natuurlijk gehoord wat de
stuur zei.

42

Een kwalijke gewoonte van een kok om stiekem te
luisteren wat er aan de andere kant van het schot gezegd
werd.
Ik zou vandaag maar in de kantine aan de wal gaan eten
adviseerde de ouwe.
Nico genoot van het sfeertje in de mess dat was wat hij
zo miste aan de wal.
Hij zou zo weer willen beginnen, maar dat ging niet
meer, het ging met moeders niet meer zo best.
Toen ze de koffie op hadden liep hij buiten om en stapte
met zijn ene voet op de drempel van het kombuis.
Nooit is het goed genoeg, bromde de kok die bezig was
iets in een pan te roeren. Nico vertelde hem dat hij
vroeger een collega van hem was geweest en precies wist
wat hij bedoelde.
Ongevraagd pakte de kok een ammoniak fles uit een kast
en twee glaasjes.
Nico grinnikte en zei, nog steeds het zelfde als vroeger.
Mijn ouwe, overigens een goede vriend van me, heeft
nooit geweten wat er in die fles zat.
Onderwijl met één hand roerend in de pan, schonk de kok
twee glaasjes vol en zei, ze hoeven ook alles niet te
weten.
Schroefwater geruis verstoorde hun gesprek, een
havensleper schoot opzij en maakte vast.
Verbaast wat die nou van hen moest kwam de ouwe door
het gangboord gelopen.
Maar voor hij wat vragen kon zag hij dat zijn matroos
Dirk, aan dek van de sleper een trosje behendig bij hen
om de bolder gooide.
Hebben we jullie besteld, vroeg hij lachend?

43

Ja om een bakkie te drinken antwoordde Hein vanaf de
brug, gevat.
De ouwe wist dat Dirk zijn vader in de sleepdienst zat en
begreep gelijk dat hij een praatje kwam maken.
Nico hoorde de stem van Dirk en keek nieuwsgierig om
de hoek van het kombuis.
Hallo kereltje begroette hij zijn kleinzoon, jij weet ook
precies wanneer je moet komen hé.
Hein sprong over en begroette de ouwe van de
“Sprinter”.
Zo ik kom eens kijken of mijn zoon de schuit nog een
beetje onderhoud, begon hij lachend.
Hij liep achter de ouwe aan naar het stuurhuis en Dirk
schoof bij Nico in de kombuis, hij was blij verrast zijn
opa weer eens te zien.
Hij vroeg dan ook hoe hij wist dat zijn schuit in de Zaan
was.
Je maat is een echte kroegloper, glimlachte Nico en ik
was toevallig ook eens een biertje pakken, zo ontmoet je
elkaar dan hé.
Een luide alarmbel klonk van de sleper een teken dat er
werk aan de winkel was.
Hein sprong over de boeiing, rende de trap op en pakte
de rinkelende telefoon.
Om even later op gelijke hoogte van het stuurhuis van de
“Sprinter” naar buiten te komen en naar de ouwe riep, die
borrel kom ik nog wel eens halen, die rot telefoon, je kan
niet eens een praatje maken.
De ouwe kon nog net tegen Dirk roepen dat hij nu lang
genoeg gepierewaaid had en of hij morgen aan boord
wilde komen.

44

Met donders geweld draaide Hein achteruit, om met een
sierlijke boog de haven te verlaten, op weg naar zijn
karwei.
De “Sprinter” was bijna geladen toen Dirk aan boord
stapte.
Harry was al met de stuurman bezig om de luiken op zijn
plaats te leggen.
Toen de stuurman hem aan zag komen stopte hij gelijk en
zei, verdraait ik moet nog wat regelen voor we
vertrekken en liep door het gangboord naar achteren.
Harry ging met Dirk naar zijn hut en vroeg gelijk wat er
al zo was voor gevallen.
Dirk ontweek een beetje zijn vragen.
Wat zou hij moeten vertellen over de laatste avond met
Paula na het feestje.
Dat zou te gek worden en Paula zou het zeker niet leuk
vinden als hij vertelde dat hij tijdens een hevige kusparty
voorzichtig met zijn hand onder haar rokje op onderzoek
uit was geweest.
Hij had verwacht dat ze hem tegen zou houden maar ze
had het zelf ook spannend gevonden, vertelde ze later op
de avond, maar dat hij toch niet verder had mogen gaan.
Ondanks de spanning had hij plots weer aan zijn hondje
moeten denken, net of hij over zijn kopje streek met zijn
zachte vacht en zijn natte neusje.
Ze wist dat hij naar boord moest komen, dat het een dag
eerder was geworden was jammer want ze hadden elkaar
niet meer gezien.

45

Heb jij ook een brief gehad vroeg Harry toen hij merkte
dat Dirk niet te veel los wilde laten.
Lachend keek hij Harry aan en antwoordde, ik zie ons al
staan in ons pakkie ergens onder de tropenzon.
De meiden zullen we als vliegen van ons af moeten slaan,
grapte hij terug.
Een brul boven aan de trap maakte een einde aan hun
voorspellingen over als ze eenmaal in dienst zouden
zitten.
Toen de luiken dicht waren voeren ze langzaam naar
IJmuiden, jammer genoeg was zijn vader met een sleep
onderweg naar Amsterdam, gek genoeg had hij niet eens
fatsoenlijk afscheid van hem kunnen nemen.
Zijn moeder had hem extra lang aangekeken en gevraagd
goed op zich zelf te passen en geen gekke dingen te doen.
Het was hem opgevallen dat ze zo bezorgd deed, dat deed
ze anders nooit.
Zijn zus Willy had hem verbaast over haar moeders
schouder aangekeken.
Zou er iets gebeurd zijn waar hij geen weet van had?
Dan had ze het beter kunnen vertellen.
Of zou ze over Paula in zitten en vermoeden dat hij een
beetje brutaal was geweest.
Hij moest er overigens niet aan denken, dat er een
vreemde vent aan zijn zusje zat te rotzooien.
Wat loop je te grinniken vroeg Harry.
Ach ik dacht ergens aan, kaatste hij terug.
Een straffe Noordwester begroette hen toen ze de kop
buiten de pieren staken.
Het eerste stuk moesten ze er dwars door en met dat ijzer
onder in hun buik, slingerden ze als een dolle hond.

wordt vervolgd,elke dag een nieuw hoofdstuk,blijf ons volgen en reageer via  email  lowy.cremers.senior@gmail.com

Met dank aan onze sponsors.

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

Lowy richt honden club Oud-Woensel op Eindhoven 1974

opgericht 1974 door Lowy Cremers.

Nootvan de redactie :sommige foto,s zijn  van het internet  daar het ruim 50 jaar geleden was dat dit alles speelde en die foto,s zijn helaas  niet meer  aanwezig..

Ik vertrok met 15 jaar naar de wilde vaart   en werkte daar    8 jaar en bezocht de hele wereld. 

Toen ik 24 jaar was   en net gehuwd was    kocht ik mijn eerste hond. Het was   een mooie   zwarte bouvier    die ik Ardan  noemde. 

 

Zo zag mijn jonge bouvier er destijds  uit.

Ik wilde   met deze hond   een soort africhting    cursus beginnen. 

Kocht een goed boek en    was elke dag in mijn vrije tijd bezig deze hond afterichten   en te leren gehoorzamen. 

Toe er mensen mij op straat en op een grasmat zagen oefenen met de hond    vroegen ze of ze mee mochten trainen.  Ik zei oke maar dan moeten jullie wel naar mij luisteren   ,  en ik doe het voor. 

Dit was wat ik trachte de honden  te leren 

Volgen aan de lijn

Zit en lig op commando naast de baas

Afliggen met de geleider op een bepaalde afstand en baas 5minuten uit zicht van de hond.

Apporteren

Voorkomen en aan voet gaan

Staan en betasten

Gedrag ten opzichte van andere honden

Gedrag baas hond

We   waren enkele weken bezig en er hadden zich reeds 40 mensen bij mij aangesloten die met hun hond   mijn opvoedkundig programma    leerden. 

Toen   hebben we besloten om er gezamenlijk een club van hondenliefhebbers    van te maken. 

Alles officieel kamer van Koophandel stichting statuten etc etc. 

Ik werd Trainer   voorzitter van Hondenclub    Oud   Woensel

 

We groeiden als kool wat leden betrof.  We betaalden ieder    10 piek  lidmaatschaps geld per jaar. 

En we trainden 3x per week op ons oefenterrein aan de jacob van Campenweg eindhoven.

Maar we hadden nog geen clubhuis, dus als het regende   konden we niet samen komen. 

In overleg met de gemeente Eindhoven kregen we   een stuk grond in Bruikleen voor 1000 euro per jaar, daar mochten we op een omheind stuk grond aan de Jacob van Campenweg in Eindhoven oefenen.

Ik heb zelf met ambtenaren van de gemeente dit terrein uitgezonden destijds.

Na overleg met de gemeente   mochten we er een soort kantine op bouwen van 10x 5 meter ongeveer. 

Ik had   alle horeca papieren en diploma     dus ook    kwam er    in dat clubhuis een    bier bar. 

We hadden in die tijd jaren 70 ruim 100 leden. 

We organiseerden    clubwedstrijden    en ik ontwierp    de Eindhovendse   Joekeldag. 

Wat was een joekel dag precies ???

De hele dag door zijn er demonstraties behendigheid, gehoorzaamheid en een optreden van politiehonden. Als afsluiting worden er verkiezingen gehouden van leukste koppel baas/hond, grootste/kleinste hond en Joekel van het jaar. Het evenement is gratis en iedereen die mee wil doen aan de spelletjes of verkiezingen kunnen in de ring stappen en deelnemen. Op het terrein zijn kraampjes met hondenspeeltjes en voer. De trimsalon met gratis knipbeurt voor de nagels of de mogelijkheid om een fotoshoot laten maken van je hond.

 

Daar kon ieder een ook buitenstaanders aan mee doen.  We hielden een vlooienmarkt    ten bate voor de club en het geld stroomde binnen.  We hadden Voeder  fabriekanten   die ons sponsorden etc. 

Ik regelde dat een dierenarts uit Oirschot Hr Claudemans  al de honden  op ons oefenterrein van de jaarlijkse  inentingen kwam voorzien  we kregen een enorme korting  van hem.

Mijn hond Ardan  de bouvier  was een geweldige hond. Hem kon je alles leren ,een Bouvier iets leren  is niet gemakkelijk maar wat de hond eventueel  geleerd heeft vergeet hij nooit meer.

Toen  Ardan ongeveer 2 jaar oud was  hebben we  op de  hondenclub   buiten de gehoorzaamheids lessen die ik gaf ook het africhtingswerk met pakwerker etc gedaan.Samen met 6 andere mensen  deden we  pakwerk oefeningen  dan moesten de honden  de man in het boevenpak  stellen dwz tot stilstaan brengen.Dat deed Ardan geweldig.Hij trok als hij aan dat boevenpak hing menig pakwerker omver.

Ik heb met Ardan menig bewakings odracht uitgevoerd.

Zo was er in Eindhoven destijds 1 keer per jaar een  grote meubelbeurs.

De eigenaar  bood mij en nog een maat van me 100 piek per nacht als wij  met onze honden snachts  in dat beursgebouw het POC te Eindhoven rond wilden gaan zo dat er niet ingebroken kon worden.

 

Dat hebben we 5 nachten gedaan  dus we vingen ieders 500 piek voor de bewaking.

Mijn hond Ardan was na dat hij getoond had voor niemand bang te zijn de leeftijd van 12 jaar bereikt.Hij had voor 15 nakomelingen gezorgd die over heel Nederland gekocht werden en erg gewild waren.

We waren diverse malen op tv geweest met onze club. Ik gaf demonstraties op campings met mijn hond.
Toen Ardan mijn bouvier 12 jaar was werd hij blind en moest ik hem helaas laten inslapen bij de veearts ,

Wat me erg veel verdriet deed.

Echter een half jaar voor de dood van Ardan had ik er een 2e hond bij aangeschaft .

In het volgende hoofdstuk leg ik uit hoe je eenhond kan leren luisteren naar zijn baas.

Daarin geef ik raad aan mensen hoe ze van een hond meer plezier beleven  als  ze met hem werken.

Maar soms had ik meer moeite met de baas of bazin dan met de hond.

Lees hoe ik een blinde op mijn lessen had en een doofstom  jongetje van 10 jaar bij mij op de les  kwam met zijn flupke.

wordt vervolgd Lowy

Met dank aan onze sponsors

Thailandweblogmet de meeste onzin verhalen. all nonsense thailandblog

www.udonthanicityweblog.nl

3000 fans,bekend van google  titel de 1000 levens van Lowy Cremers.

Ze kunnen niet meer om ons heen.!!!!

Een bijdrage van een bloglezer van Thailand blog. Gringito de Maffo uit Hua-Hin

Hier zijn ze zo bang voor  concurentie  dat de ene noemde me  Jan Geluk de ander zei das Lowy Cremers.

Nu  ik heb al jaren de zelfde naam hoor Lowy Cremers Senior.

Maar ja ik hoef voor die zwetsers grootsprekers van Thailandblog niet te vrezen.

Zij bestaan uitdrukkelijk uit  reclame doelen en wij hebben  sponsors die voor ons  hebben gekozen.

En ze liegen  op tb nog als ze fluiten.

De bluf over we hebben elke maand 270.000 lezers  is ook achterhaald.

Ze gingen van 170.000 lezers in eens naar 270.000 lezers.

De telegraaf grootste krant van Nederland heeft 45.000 lezers  en  THB zegt er 275.000 te hebben.Das dus allemaal gelogen.

Zelfs de foto  van hun blog hebben z gepikt  van internet

En de naam van de beheerder was eerstKhun Peter want Heer Peter betekende maar daar is hijook van afgestapt  of was het niet zo een heer???

Maar wil je veel onzin lezen over emigratie en terugkeermogelijkheden dan volg je die Ron met zijn  verhalen over visa etc  iets wat elke ambasade en emigratie  je ook kan vertellen.

Onze weblog  is oncommercieel en zuiver een hobby weblog.

Wij bannen niemand om dat er een comma verkeerdstaat of een Hoofd letter te veel.

Het gaat bij ons om de inhoud en niet om aantal reacties.

Dus die lui van Thailandblog en hun demente schrijvers uit Nederland kunnen  mijn spreuk goed gebruiken.

 

Khun Peter zegt op zijn weblog.

Jan Geluk is Lowy Cremers uit Udon Thani die een behoorlijke dikke duim heeft waar hij vervolgens alles uitzuigt wat hij opschrijft. Je moet toch wel erg van het padje af zijn als je zelfs dit soort trieste dingen aangrijpt om zo maar iets te verzinnen.

Ik zal de moderator vragen er voortaan extra goed te kijken naar de reacties van de heer Geluk.

Ha ha  hij had me beter Lowy Geluk kunnen noemen  

Wij  hebben Fans en  mensen die tegen ons zijn.

Tegen Fans zeggen wij  ga zo door  we houden van u.

En tegen  mensen die tegen ons zijn  die 

raden we aan bij ons een tegeltje te

bestellen.

 

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Inglish edition

Here they are so afraid of competition that one called me Jan Geluk the other said das Lowy Cremers.
Now I have had the same name for years now Lowy Cremers Senior.
But yes I do not have to fear for those swept speakers of Thailand Blog.
They consist explicitly of advertising goals and we have sponsors who have chosen us.
And they still lie on tb when they whistle.
The bluff about we have 270,000 readers every month is also obsolete.

They went from 170,000 readers at once to 270,000 readers.

Even the photo of their blog stole from the internet
And the name of the manager was first Peter Peter because Lord Peter meant but he also left it or was it not a gentleman ???

all nonsense thailandblog.
But if you want to read a lot of nonsense about emigration and return options, you can follow that Ron with his stories about visas, etc. something that every embassy and emigration can also tell you.
Our weblog is uncommercial and purely a hobby weblog.
We do not ban anyone that there is a comma wrong or a capital letter too much.
We are concerned with the content and not with the number of responses.
So those people from Thailand blog and their demented writers from the Netherlands can use my spell well.

Khun Peter says on his weblog.

Jan Geluk is Lowy Cremers from Udon Thani who has a pretty big thumb where he then sucks out everything he writes down. You have to be very off the track if you even take these sad things to make up something.
I will ask the moderator to take a closer look at Mr Geluk’s reactions from now on.
Ha ha he should have called me Lowy Happiness
We have Fans and people who are against us.
To Fans we say keep it up we love you.
And against people who are against us who
we recommend having a tile with us
to order.

Those who speak behind my back are in the right place.
they can kiss my ass 

Thanks to our  Sponsors.

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

2e hoofdstuk uit 3e boek over kustvaart Nederland 1960

             

Hoofdstuk Nr 2 van 3e boek over kustvaart 1960

Door een van onze fans.

Deel 3 is is het vervolg  op deel 2 en gaat over de zoon van Dirk  en Willy.

Zijn vader omgekomen op zee was het voorbeeld van (Dirk de 2e)

 

Je bent een dondersteen zei hij en pakte haar hand in de
zijne.
Ze lagen nog een poosje dingen op te halen die ze
vroeger beleefd hadden.
Al die tijd trok Paula haar hand niet terug.
Ze kon zich nu niet meer voor stellen dat ze vroeger en
dat was echt nog niet zo lang geleden, probeerden elkaar
een bloedneus te stompen.
Ze wilde dat Dirk haar weer zou kussen, maar die bleef
naar de zee staren, en te vertellen dat het zo mooi was
tussen de eilanden die rond om Zweden lagen.
En dat het zo gezellig was als ze eens ergens aan de wal
een biertje konden drinken.
Zijn daar de meisjes mooier dan hier, vroeg ze met een
pruilmondje.
Misschien, antwoordde hij bedachtzaam, nadenkend over
de laatste keer toen ze in Solvesborg lagen.
Maar jij hebt mooiere ogen, slijmde hij en jou kan ik
tenminste verstaan.
Het werd tijd om naar huis te gaan, ze zouden niet weten
waar hij uithing en al zijn vrije tijd buiten de deur, zou
zijn moeder niet erg waarderen.
Hij sprong weer op zijn fiets, Paula sprong zo
kwajongensachtig achterop dat ze bijna verongelukten.
Bij haar huis wipte ze er af en voor hij er erg in had, was
ze met een ajuuuu en een zwaai van haar hand in het
steegje naast haar huis verdwenen.
Verbouwereerd keek Dirk naar het lege steegje, verdraait
had ze nou niet even een afscheidszoen kunnen geven?

18

Paula liep het steegje in en verwachte dat Dirk haar
achterna zou komen maar dan zou ze lang kunnen
wachten, die stommeling kwam niet eens op de
gedachten.
Een beetje boos om zijn hufterigheid gooide ze de deur
met zo’n knal dicht dat haar moeder vroeg, zitten ze je
achterna?
Was het maar waar, stamelde ze zachtjes.
Ze ging naar haar kamertje opende het venster, en keek
over de straat, maar de zeeman was nergens meer te
bekennen.
Dat is nou een stoere zeeman mompelde ze zachtjes voor
zich heen, in ieder stad een andere schat, maar daar heb
ik niets van gemerkt.
Maar wacht maar af jongetje je bent nog niet van me af,
een glimlach trok om haar mond.
Ze plofte op haar bed en liet haar gedachten naar Zweden
dwalen waar hij over verteld had.
Ze zag hem met de voor haar onbekende Harry, omringt
door mooie meiden met lange blonde haren.
Verdorie daar zou zij wel even een stokje voor steken,
jaloers ging ze voor de spiegel zitten en begon haar
warrige haar te borstelen.
Ze wist niet dat Dirk op dat moment ook aan haar zat te
denken en dat hij in stilte vloekte omdat hij zo stuntelig
bezig was geweest.
Zijn vader vroeg zelfs, waar zit je met je gedachten, je
bent er helemaal niet bij.
Ik vroeg wanneer je weer naar boord moet.
Zijn moeder zette een kopje koffie voor hem neer en
legde er een brief naast, die van het ministerie van
defensie kwam.

19

Wat moet ik hier mee vroeg hij en draaide de enveloppe
om en om.
Als je er nou eens in kijkt dan weten wij het ook,
antwoordde zijn vader, hij ligt hier al een paar dagen en
we zijn stik nieuwsgierig.
Hij ritste hem open en las hem voor.
Of hij maar zo vriendelijk wilde wezen om op die en die
dag voor de keuring wilde verschijnen om zijn militaire
dienstplicht bij de marine te gaan vervullen,
Dirk schrok er van, nu hij het zwart op wit zag staan.
Hij had het er vaak genoeg met Harry over gehad, en als
ze niet samen konden blijven ging hij helemaal niet.
Harry was maar een maand ouder dan hij, dus zou er ook
wel zo’n brief bij hem thuis liggen.
Hij zag het al voor zich, samen met zijn maat op een
onderzeeër met van die braniepakken aan, aan iedere arm
een schone bruine, slenterend onder de tropenzon op een
strandje.
Verdraait, hij zag dat hij nog maar twee maanden had
voor hij moest opdraven.
Toen hij s’avonds op bed lag, kon hij het maar niet uit
zijn gedachten zetten.
Telkens moest hij er aan denken hoe hij ergens met een
kaal geschoren kop in een kazerne gedrild werd.
De volgende dag kon hij het haast niet wachten om het
Paula te vertellen.
Maar Willy hielp hem een handje door te vragen zal ik
even bij haar langs lopen en haar met een smoes naar
buiten lokken?
Stoer antwoordde hij, nou daar heb ik jou niet voor nodig
hoor.

20

Nou dan kon het wel eens avond worden, voor je ze weer
ziet antwoordde ze snibbig.
Snel legde hij een arm om haar schouder en smeekte, wil
je dat voor mij doen, lief zusje, anders ben ik misschien
wel gesneuveld voor ik haar weer zie, en hij keek haar
met zijn trouwste ogen aan.
Het duurde dan ook maar even toen Dirk de beide
meiden uit het steegje zag komen.
Hij liep op Paula toe met een uitgestoken hand en wist
niet beter te stamelen dan, daar ben ik weer.
Ze keek hem verwonderd aan en vroeg pruilend en
pesterig, phoe is dat mijn vriendje van vroeger?
Ze zag dat ze hem in verlegenheid bracht en stak
spontaan haar arm door die van hem en knipoogde
vertrouwelijk naar Willy, die tevreden over haar
koppelarij zich omdraaide en weer naar huis ging.
Omdat het zondag was en heel de dag de tijd hadden
besloten ze weer naar het strand te gaan.
Hun fietsen achterlatend tegen het zelfde paaltje,
slenterden ze even later door de duinen.
Als of ze het de gewoonste zaak van de wereld was pakte
Dirk Paula’s hand en trok haar achter zich aan tegen het
duin op.
Maar toen ze boven waren liet hij haar hand niet los en
ook Paula maakte geen aanstalten om haar hand uit de
zijne te trekken.
Dirk voelde de warmte van haar huid doortintelen tot in
zijn binnenste.
Het was nog nooit voorgekomen dat hij met een meisje
alleen ergens onbespied liep.

21

Hij had afgelopen winter toen ze een paar dagen in
Solvesborg ingevroren lagen ergens in een dancing een
meisje opgedoken.
Maar omdat ze geen Engels sprak en hij geen Zweeds
was de communicatie aller belabberd’s en verder dan en
paar stuntelige zoenen was hij ook niet gekomen.
Later aan boord had hij wel stoer gedaan tegen Harry die
op zijn beurt misschien ook wel zat te liegen over wat ze
allemaal uitgevreten hadden.
Maar toen ze toch nog onverwacht een week later door
een ijsbreker uit hun winterslaap werden gehaald,
stonden er geen Anne en Anita aan de kade om hen uit te
zwaaien.
Harry had wel schamper op gemerkt, dat als ze terug
zouden komen er wel een blond kereltje rond zou lopen.
Jaloers had Dirk zijn neus opgehaald en geantwoord, kan
hij mooi met die nakomeling van mij spelen.
Grappen makend waren ze weer aan het werk gegaan.
Maar nu liep hij met een jeugdvriendinnetje aan zijn hand
door de duinen en het moest raar lopen als hij haar
vandaag niet weer zou zoenen.
Ze waren aan het strand gekomen en liepen langs de
vloedlijn verder.
Zullen we zwemmen, vroeg Paula of durf je niet?
In mijn blote kont zeker, kaatste hij terug.
Nou is dat zo bijzonder antwoordde Paula brutaal, we
hebben sinds kort een naaktstrand daar kom ik nog wel
eens en jij zal wel niets bijzonders zijn, toch?
Ik durf wel, maar doe jij dan mee stotterde hij met de
gedachte dat hij aanstonds in zijn blote kont haar
achterna zou zitten.

22

Ik wel hoor antwoordde ze zo gewoon mogelijk, en trok
haar shirtje over haar hoofd.
Met ongeloof keek Dirk naar haar fier vooruit staande
aankomende borstjes.
Dat die dondersteen het meende merkte hij nu wel, hij
was er helemaal niet op voorbereid.
Maar hij begreep wel als hij niet snel zijn broek liet
zakken, hij haar een flater zou laten slaan.
Als in een flits zag hij Harry staan gapen als hij het hem
zou vertellen.
Ze had haar spijkerbroek uitgetrokken maar hield wel
haar onderbroekje aan, nou een onderbroekje, hij zou zijn
neus er amper in kunnen snuiten, zo klein was het
niemendalletje.
Doordat hij zo treuzelde was ze al haast in het water, en
als een wildeman rende hij haar achterna.
Alsof zijn hart stil kwam te staan zo koud was het water
toen hij in de golven dook.
Vlak naast haar kwam hij boven, maar niet voor lang, ze
sprong hem pardoes op zijn nek en drukte hem weer
onder.
Dirk graaide onder water naar haar, kreeg een been te
pakken, en was blij dat hij zijn kop even boven water
kreeg.
Maar voor hij haar ondersteboven kon trekken had ze
haar armen om zijn nek geslagen, en zoende hem vol op
zijn mond.
Totaal verrast door haar stoeipartij en omdat hij haast
geen lucht meer had omarmde hij haar en drukte haar
vast tegen zich aan, zich zelf trachtend staande te houden.
Haar naakte vel en haar naar zout smakende zoenen
hadden hem totaal overrompeld.

23

Een uurtje geleden had hij er nog over na gedacht hoe hij
het aan zou leggen om haar te kussen en nou stond hij
half naakt tegen haar aan.
Dat zou Harry nooit geloven, maar dat kon hem niet
schelen.
Je bent en blijft een dondersteen bracht hij er tussen twee
zoenen uit.
Ze keek hem lachend aan met haar, haar in natte slierten
om haar hoofd.
Dirk voelde haar borstjes tegen zijn borst drukken en
duwde haar een stukje van zich af, zodat hij tussen hen in
kon kijken.
Sodemieters wat een rijpe kersen bromde hij, smaken die
zoet?
Proeven, vroeg ze brutaal en richtte zich een stukje uit
het water omhoog zo dat hij er met zijn mond bij kon.
Dirk sloot zijn lippen om haar tepeltje en streelde die met
zijn tong.
Getverderrie alles smaakte naar zout maar de erotische
reactie die hij verwachtte bleef door de kou gelukkig uit.
Net een rimpelige pinda in de dop, maar dan veel zachter,
schoot het door zijn hoofd.
Ze vond het zeker welletjes en scheurde zich onverwacht
uit zijn omarming, rende naar haar kleren op het strand
en trok haar spijkerbroek over haar natte broekje aan.
Met moeite probeerde ze haar shirt over haar natte lijf te
trekken.
Langzaam liep Dirk naar haar toe, zich schamend omdat
zijn natte onderbroek niets te raden over liet.
Ze reageerde er niet op en schudden haar natte haren als
een hond om zich heen.

24

De zon en de wind een kans te gevend, hen te drogen
liepen ze nog een eind langs de vloedlijn.
Aan niets kon hij aan Paula merken dat hij haar half
naakt had gezien.
Vroeger leerden ze stiekem zwemmen en omdat ze toen
geen zwemgoed hadden deden ze dat ook in hun
ondergoed.
Maar toen had Paula nog geen borsten, alhoewel, nu was
het ook nog niet veel dacht Dirk.
Eigenlijk kon hij zich helemaal niet meer herinneren hoe
groot ze waren, het was allemaal te vlug gegaan.
Honger dwong hen terug naar het dorp, maar voor ze
ieder naar hun huis gingen maakten ze een afspraak voor
de avond.
De “Sprinter” was door gevaren na hun pitstop bij het
station.
Harry en de machinist waren druk doende om de stagen
los te draaien zodat de mast kon zakken voor de bruggen
op het kanaal.
Mopperend op die rot bruggen haasten ze zich om op tijd
klaar te zijn.
Moest hij nou zo nodig naar huis, hij had toch wel even
die troep naar beneden kunnen halen, bromde Gijs.
Als het niet zo vroeg was geweest, was hij in IJmuiden al
van boord gegaan en had je nog veel meer werk gehad
man, kanker niet zo en kijk uit, ik laat hem zakken.
De mast rustte nu in zijn stoeltje en terwijl Harry de boel
nog een beetje opruimde voeren ze een schip voorbij,
waarop een meisje op een bolder bij de roef een kopje
koffie zat te drinken, zo als wel meer de gewoonte was
op de scheepvaart.

25

Door het windje waaiden haar haren naar achteren en ze
keek belangstellend naar de voorbij varende coaster.
Harry kon het niet laten, zwaaide naar haar en maakte
gelijktijdig gebaren met zijn hand, of hij ook een bakje
kon komen drinken.
Spontaan stapte ze naar binnen en kwam met een
koffiekan naar buiten, hem uitnodigend omhoog
houdend.
Quasi boos stompte Harry met zijn vuist op de reling en
hief zijn handen met een machteloos gebaar in de lucht.
Stralend over haar hele gezicht dacht hij te horen dat ze
riep, ja als je er niets voor over hebt, en ze zette de pot
weer om het hoekje van de deur.
Verdomme dat heb ik nou altijd mopperde hij tegen Gijs.
Nou we kunnen toch ook een bakkie bij de kok krijgen.
Ja maar dat is wat anders, heb je dat lekkere ding niet
gezien?
Dacht ik het niet, als het maar een rok aan heeft, dan zijn
jullie niet meer te houden, spring overboord man als ze
jou ziet zitten pikt ze je wel op, antwoordde hij
brommerig.
Een paar uur later draaiden ze de haven van Utrecht
binnen en meerden af aan de loswal voor de fabriek.
Harry sprong aan de wal om de trossen om de meerpalen
te leggen.
Gijs mopperde aan een stuk door, dit is geen werk voor
een machinist en zeker niet voor een blanke.
We zullen het onthouden als je s’nachts in je nest ligt te
meuren dan porren we je er in het vervolg uit, als de kar
gesmeerd moet worden.
Gijs bleef mopperen, maar een stuk minder luid.

26

Harry liep naar achteren om van de stuurman de
achtertros aan te pakken.
Hij stond nog even naar het gedoe van de stuurman en
het schroefwater te kijken toen hij hoorde roepen, hé
zeeman pak je mijn trosje even aan?
Wij noemen het, een touwtje maar anders zal je wel niet
begrijpen wat ik bedoel.
Harry keek verbaast naar het naderende schip dat ook aan
de kade wilde meren. Ineens herkende hij het schip dat ze
in de loop van de morgen voorbij waren gevaren.
Hij haastte zich naar de plaats waar ze wilden meren en
pakte het hem door haar toe geslingerde touwtje.
Aangenaam kennis met u te maken zei Harry en
schudden als een verlengstuk van haar hand, aan het
meertouw.
Ze lachte hem toe en vroeg, zijn jullie blijven liggen voor
dat bakkie koffie?
Wat dacht je dan, fantaseerde Harry terug, ik ben wel de
enigste, de rest van de bemanning heeft al een bakkie op.
Nou er zit ook nog maar een restje in gekscheerde ze
verder en sloeg intussen behendig het touwtje om de
bolders.
Haar vader kwam uit het stuurhuis, pakte het achtertouw
om vast te maken maar Harry was hem voor en pakte de
strop aan en legde hem om een paaltje.
Je kunt wel zien dat jullie dat gewend zijn zei hij
vriendelijk, wij moeten het allemaal zelf doen.
Het meisje kwam naar achteren gelopen en hing handig
nog een extra wrijfhout tussen het schip en de kade.
Moeten jullie hier ook lossen vroeg hij belangstellend,
niet dat het hem wat kon schelen waar ze moesten lossen,
maar hij wilde gewoon een praatje maken.

27

Hij had wel gezien dat het meisje een verrekt mooi ding
was met haar door de zon gebruinde gezichtje.
Haar vader vroeg waar ze vandaan kwamen en wanneer
ze gingen lossen.
Het meisje was naar binnen gegaan en kwam even later
naar buiten met een kopje koffie die ze hem aan reikte en
zei, hier is je bakkie dan toch nog.
Haar vader keek van de een naar de ander en vroeg,
kennen jullie elkaar?
Helemaal niet lachte ze, maar onderweg wilde hij een
kopje mee drinken.
Haar vader begreep er niets van en zei mompelend, het
zal wel zo wezen.
Lapzwans, klonk het ineens van de “Sprinter”, kom je
nog helpen, die rotzooi moet nog overeind.
Gijs en de stuurman waren bezig om de mast weer
omhoog te zetten.
Nou je schijnt onmisbaar te wezen zei het meisje, kunnen
ze dat niet alleen?
Harry nam en slok van de koffie maar proestte het gelijk
weer uit, gedver dat is goor riep hij.
Ja dacht je dat het eeuwig warm blijft, lachte ze.
Ze pakte het kopje van hem aan en gooide de rest tussen
het schip en de wal.
Ze zette het kopje op de roef en vervolgde, ik loop even
met je mee, kijken hoe jullie dat doen.
Toen ze langs het achterschip liepen vroeg de ouwe van
af de brug, ben je hier bekend buurvrouwtje?
Ze keek naar boven en antwoordde, het ligt er maar aan
waar u heen wilt.
Kom maar even boven, nodigde hij haar uit.

28

Denk er om met aan boord stappen, Harry help haar even
wil je.
Nou of Harry het wilde, overdreven pakte hij haar
handen en hielp haar over de hoge boeiing aan dek.
Ze keek hem ondeugend aan en zei zachtjes, ik denk dat
ik het ook wel alleen had gekund denk je niet?
Je kunt maar niet weten, antwoordde Harry en hij
bloosde als een biet, iets heel ongewoons voor hem.
Hilda zo hete ze, liep door het gangboord naar achteren
en klom de trap op naar de brug.
Toen hij even later de lier bediende kon hij van zijn
plaats naar de stuurhut kijken en zag haar voor het open
raam verschijnen.
Verdomme dacht hij, zit die ouwe natuurlijk dat ding te
versieren en wij het werk doen.
Hij wist ook wel dat de ouwe nooit wat aan dek deed als
het niet hoognodig was, maar hij gunde het hem toch
niet.
Toen de dekmotor stil stond en hij bezig was de stagen
weer aan te draaien hoorde hij haar lachen.
Hij verdomde het om naar het stuurhuis te kijken, maar
dacht koortsachtig na hoe hij haar straks weer aan de wal
kon helpen.
Als de mast en gieken overeind stonden kon hij wel een
praatje maken maar hij moest wel in de gaten houden dat
ze natuurlijk niet ongezien aan de wal zou stappen.
Nou dat deed ze ook niet, plots klonk er een schreeuw
van Gijs, die lette even niet op toen er een zwaar blok
van de giek viel en op zijn voet terecht kwam.
Kermend lag hij half tegen de boeiing in het gangboord.

29

De ouwe keek uit het stuurhuisraam, liet een vloek van
jewelste, om even later op zijn sokken naast het
slachtoffer te knielen.
Hilda kwam er ook bij staan en keek hoe de ouwe, Gijs
zijn sok voorzichtig uit trok.
Het bloede niet, maar je zag zijn enkel dik worden.
Is er geen verbanddoos aan boord vroeg Hilda, anders
haal ik er wel eentje bij ons vandaan.
Maar de stuurman kwam al aangelopen met een kist waar
de eerste hulp spullen in moesten zitten.
Hilda hielt zijn been vast en de ouwe probeerde of zijn
voet nog heen en weer kon zonder dat hij het uit
schreeuwde.
De stuurman merkte onverschillig op, ik zou mijn handen
straks maar wassen meisje, onze machinist is niet zo erg
fris.
Ik denk dat er niets gebroken is, maar we zullen er maar
een verband omdoen en even aankijken, voorlopig moet
hij maar een dagje rust houden.
Mooi is dat, dan kan ik me helemaal rot werken
schamperde Harry, net nou Dirk weg is.
Dan bellen we hem toch dat hij weer terug moet komen,
opperde de ouwe.
Met veel moeite en troostende woorden van Hilda,
sleepten ze Gijs naar zijn hut.
Toen ze door de nauwe gang naar zijn hut strompelden,
kwam Harry een paar maal ongewild met zijn arm tegen
Hilda aan.
Hij vond het wel aangenaam en hij stootte dan ook vaker
dan nodig tegen haar blote arm.
Eindelijk lag Gijs in zijn bed, de stuurman vroeg zullen
we je broek uit trekken?

30

Volgens mij kan zij ons wel een handje helpen en hij
knikte met zijn hoofd naar Hilda.
Opgesodemieterd brulde Gijs, die wel wist dat hij niet
zo`n erge schone onderbroek aan had.
Ondanks dat ze wisten dat hij pijn had gingen ze lachend,
Gijs achterlatend, naar de messroom.
Eerst maar eens een potje bier, opperde de stuurman en
trok een paar blikjes open.
De ouwe kwam binnen met de geopende verbandkist en
vroeg kwaad, wanneer is deze kist bijgevuld, stuurman?
Ik zou het niet weten, maar dat kunnen we morgen wel
doen.
Niks morgen antwoordde de ouwe kwaad, nu en direct.
Je zorgt er wel voor hé en hij verliet zonder een antwoord
af te wachten de messroom.
De ouwe kon soms echt uit zijn slof schieten, als hij
merkte dat er iets niet in orde was.
Er zal toch wel een apotheek open zijn, bracht Hilda in
het midden, ik weet er wel eentje.
Zou je wel met een van de jongens mee willen lopen om
hem de weg te wijzen, vroeg de stuurman.
Hij had helemaal geen zin om nog de wal op te moeten
en zeker niet voor die stommelingen.
Zal ik het doen, vroeg Harry zo ongeïnteresseerd
mogelijk.
Wie komt er dan anders nog voor in aanmerking, je denkt
toch niet dat ik ga?
Er is niemand anders, dus ga maar op pad ik zal je zo een
lijstje geven.
Hij verliet de messroom om even later terug te komen
met een pappiertje en wat geld.

31

Hebben jullie een fiets aan boord vroeg Hilda, want
lopen is wel erg ver.
Ik gooi er wel eentje aan de wal, dan mag jij achterop, of
wil je liever voorop antwoordde Harry.
Het vooruitzicht met haar nog een avondritje te maken
lokte hem wel aan.
Ze stapte over de waterkering en zei, ik trek wat anders
aan en zal ook even tegen mijn ouders zeggen waar ik
heen ga.
Snel waste Harry zijn gezicht en wilde een schone broek
aan trekken maar hij had er geen meer, dus trok hij in
Dirk’s hut een kast open waar hij tussen andere broeken
nog een knappe zag hangen.
Eigenlijk wat aan de lichte kant, voor op de fiets maar als
hij voorzichtig deed en zijn ene pijp in zijn sok stopte
zodat hij niet tussen de ketting kon komen dan zou Dirk
er niets van merken.
De stuurman was inmiddels al zo goed geweest om het
vehikel aan de wal te zetten en stond een band op te
pompen.
Met de fiets aan zijn hand kwam hij bij haar schip, waar
ze net uit de roef kwam.
We zijn er zo weer hoor riep ze nog naar binnen, voor ze
behendig aan de wal sprong.
Harry reed zachtjes weg voelde dat ze achterop sprong en
hoorde dat ze zei, rij maar een stukje recht uit, dan de
brug over en dan vertel ik het wel verder.
Tot de brug ging het wel maar nu moest hij toch wel
stevig trappen om boven te komen.
Hij hijgde dan ook als een oud molenpaard toen ze
midden op de brug waren.

32

Na een paar straten door gereden te hebben kwamen ze
bij de nog geopende apotheek en lieten ze de spullen in
pakken, om vervolgens weer naar boord terug te fietsen.
Harry zag het al aan komen, als ze direct weer naar boord
reden, was de avond om en zou hij haar nooit weer zien.
Morgen gingen ze lossen en zou hij het te druk hebben
om een praatje te maken.
Toen ze dan ook langs een cafetaria reden vroeg hij of ze
zin had in een ijsje. Voor hij er erg in had was ze al
afgestapt en lachte hem uit om dat hij nog een eindje
door schoot.
Genietend van haar gebabbel over de vaart en de vragen
over, waar hij zo al was geweest zat hij tegen over haar,
in stilte te genieten van haar open blik en zachte stem.
Hij kon zich geen meisje voorstellen die zo snel zo
amicaal zou doen als zij, en zeker niet omdat ze elkaar
eigenlijk helemaal niet kenden.
Hij zou Dirk wel eens vertellen wat hij al zo mee had
gemaakt.
De wildste gedachten tolden door zijn hoofd.
Hij kwam intussen wel te weten dat ze net zo oud was als
hij en dat ze graag ook eens op zee wilde varen.
Dat ze nu in een ziekenhuis werkte, maar een paar vrije
dagen had en zodoende een reisje bij haar ouders aan
boord was.
Nou dat komt goed uit, speelde Harry er op in, als je een
reisje mee wilt kan je gelijk morgen beginnen, nu we een
man missen.
Hij kon Gijs wel omhelzen dat hij zijn poot had
gebroken, het kon hem geen biet schelen dat hij met pijn
in zijn nest lag.

Wordt vervolgd,elke dag een nieuw hoofdstuk,blijf onsvolgen en reageer.

Met dank aan onze sponsors.

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

 

Deel 2 je kan wat mee maken met je hond door Lowy Cremers snior.

Aanschaf en dood door ongeluk onze lieve  Tippy.  1949 Eindhoven.

   Samen met grote broer Peter op school.                       Ze kunnen niet meer om ons heen.

Na de dood van Hertha de Duitseherder verhuisden wij  naar debinnenstad van Eindhoven naar het centrum de H.Geeststraat.

Alles was vlak bij de school,bandweer en politieburo.

Er was  al wel meer verkeer,auto,s reden af en aan in de stad.

We misten Hertha  enorm.

Dus toen we eenmaal overgehuist waren  en alop de school in de binnenstad  zaten  kregen we van de Melkboer  een mooi lief klein  zwartwit  soort boerenfox hondje van 10 weken oud.

We moesten het dier aan een riempje uitlaten omdat er zoveel verkeer  was.

Dat ging goed tot Tppy  ongeveer 1 jaar oud was  toen gebeurde er iets verschrikkelijks.

Ik was aan de beurt omTippy uit telaten  en deed hem aan het riempje.

Daar mijn klas  iets eerder uit was op school besloot ik mijn broer Peter  te gaan afhalen metTippy  er bij.

Echter op de Groteberg vlak voor het politieburo trok Tippy zich los en wilde  naar een andere hond aan de overkant van de straat rennen.

En ja hoor  het beestje kwam onder een auto en was opslag dood.

Ik stond te huilen bij tippy en de politie trooste mij.

Toen kwam mijn broer uit school die zag wat er gebeurt was en rende naar huis ,dat was maar 1 straat verder.

Hij kwam jamnkend en schreeuwend bij mijn moeder aan met de woorden ze hebben hem doodgereden  voor he tpolitieburo.

Moeder rende in paniek naar de plaats des onheils en zag mij daar bij  de dode Tippy staan.

Ze viel me in de armen want toen Peter het nieuws  bracht dacht  ze werkelijk dat ze mij dood hadden gereden.

Wij waren een hechte familie de cremertjes werden we genoemd  Links vader met peter dan 3 zussen en moeder met Lowy

Het zou nog geruime tijd duren voor dat ik  weer een hond  had. In  de volgende aflevering vertel ik u  alles over hondenafrichten en mensen opvoeden,  blijf het dus volgen en geef reactie.

lowy.cremers.senior@gmail.com.

Met dank aan onze sponsors.