Van de redactie

Samen met BroerPeter  en onze trouwe  Duitse Herdershond Hertha  1946

 

Het begon al toen ik 6 jaar was. 

Het was    1 jaar na    de bevrijding van de  oorlog  met de Duitsers. 

We kregen toen ons huis   verwoest   was    een ander huis toegewezen door de gemeente Eindhoven. 

In dat huis had een meneer  Bloks   gewoond ,die was gestorven maar zijn hond Herta een mooie grote Duitse herder   van rond de 6 jaar oud was rond het huis blijven zwerven . 

En mijn broer Peter en ik    waren stapel  op deze fijne hond,  waar we dikwijls mee gingen wandelen naar de heide  aan de rand van Eindhoven. 

 

Deze hond liep elke dag met mijn vader mee dwars door de stad als hij met de fiets    naar het station in Eindhoven liep om op de trein te stappen naar zijn werk bij de Bata schoenfabriek in Best.

Station Eindhoven jaren 50. 

 

Als de hond dan rond half acht in de morgen terug kwam    bij ons huis, m dan zei mijn moeder altijd jongens Herta is terug dus vader is  goed aangekomen op het station. 

Er was in die tijd 1960 bijna geen verkeer    dus weinig autos   etc. 

Op een dag gingen mijn broer en ik met Herta  wandelen. 

We kwamen een oudere heer tegen die zei wat een mooie hond hebben jullie jongens daar   .

. 

En hij zei zouden jullie hem aan mij willen verkopen voor 10  gulden? 

Mijn handelsgeest begon meteen te werken    en ik zei   na overleg met mijn oudere broer   dat is goed.  Zo hadden we ieders 5 gulden.    

 

 

 

Maar we hadden geen riem of zo bij ons. 

Dus die oude meneer   deed zijn broeksriem los en   deed die    na het overhandigen van de 10 gulden  om de nek van onze Herta.

 

Hij ging dus huiswaards  met een hand zijn broek ophoudend en in de andere hand  de riem met onze Herta er aan.

Moeder had a eens gezegd   na 1 dag waar zou Herta toch uithangen. 

Wij zeiden  ma die komt wel weer opdagen   hij zal wel achter een kat aan zitten jagen   ,  want daar    moest hij niks van hebben. 

De 2e dag    na dat we hem dus verkocht hadden stond  Herta op eens weer aan onze  achterdeur. 

Hij was hem dus gesmeerd    bij die oude man    .   En die man wist niet waar wij woonde   ,  dus we hadden ieder  5 gulden  verdiend en de hond was weer thuis. 

Ik heb veel avonturen met grote broerPeter gedeeld.Hij was anderhalf jaar ouder maar  de helft groter als ik en hij was beresterk.

Samenop de school foto.

 

 

Toen zei mijn broer  tegen mij Lowy  ga met  Hertha nar het politie buro  en vraag of  ze daar een agent hebben die  haar wil dekken zo dat we dan allemaal politie honden  zouden krijgen. 

 

Daar ik al als kind van geintjes hield stapte ik met mijn grote duitse herder het politie buro  binnen,en vroeg heeft u een agent die mijnhond wil dekken .De dienstdoende agent moest er hartelijk om lachen.

Hij belde naar de kantine en binnen enkele seconden stonden er  5 agenten die kwamen vragen wat wil je jongetje?Ik zei ik wil politie honden  gaan fokken dus welke agent wil mijn hond dekken. 

Zijn er  politiemannen  die me willen dekken want we willen politiehonden  gaan maken.

 

Ze lagen krom van het lachen en ik ging weer  naar huis.Mijn moeder  vond hetniet zo grappig maar mijn vader  die vond het heel grappig. 

Toen werd het Sinterklaas  feest 

Mijn vader had    in de nacht    

Als  wij al sliepen  voor mij een mooie 2e hands fiets gekocht ,die hij dan snachts als wij sliepen   van een mooie zwarte laklaag  voorzien. 

De fiets leek wel een gloed  nieuwe.  

 

Nu was het de gewoonte    dat op sinterklaas     avond de buurman voor sinterklaas speelde. 

Die kwam dan als wij sinterklaasliedjes aan het zingen waren    snel achterom de mand    met cadeaus en ditmaal ook de fiets  aan de achter ingang zetten. 

Maar    deze Sinterklaas had totaal niet aan onze    hond Herta gedacht. 

En die   hond besprong de sinterklaas en    scheurde zijn hele mantel aan flarden. 

Het bleek dus ook nog een    goede waakhond te zijn. 

 

 

 

Herta is 12 jaar oud geworden,    Hij at gewoon met de pot mee aardappelen gekookt en wat groente en jus er over en soms wat spek zwoerd   dat at  hij graag. 

Wij hebben gehuild toen hij dood was gegaan en we hebben hem achter in de tuin begraven met een echt houten kruis er   op. 

Hier rust Hertha onze trouwe Duitse Herder .

Wordt vervolgd.

Geef uw mening  of stuur uw verhaal naar

lowy.cremers.senior@gmail.com

 

. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hoofdstuk Nr 1 van 3e boek over kustvaart 1960

Door een van onze fans.

Deel 3 is is het vervolg  op deel 2 en gaat over de zoon van Dirk  en Willy.

Zijn vader omgekomen op zee was het voorbeeld van (Dirk de 2e)

Elke dag een nieuw hoofdstuk.

 

De “Sprinter” een kleine oude grijze coaster ploegde
door de Noordzee.
Aan het stuurrad stond een slungelige knul met een
peukje in zijn mondhoek, slaperig naar de zwak verlichte
kompasroos te staren, hij liet de spaken door zijn handen
spelen.
Soms keek hij door de ramen naar buiten of hij andere
schepen zag die onverwacht hun koers zouden kunnen
kruisen.
Zijn gedachten dwaalden af naar bakboord, waar achter
de duinen het huis van zijn ouders stond.
Vandaag zou hij voor een paar dagen naar huis reizen en
met een beetje geluk zou hij zijn buurmeisje weer eens
zien, dat vond hij nog belangrijker.
Hij herinnerde zich nog, toen hij voor het eerst met zijn
ouderwetse bultzak naast zich, op de bus stond te
wachten om naar zijn eerste schip te gaan.
Ze was van haar fiets gestapt om een praatje te maken.
Verrast dat ze zo spontaan was gestopt en belangstellend
had gevraagd waar hij naar toe moest.
Voor haar een normale vraag, de helft van Beverwijk had
wel iets met de zee te maken.
Hij kende haar al van school toen ze net in het dorp was
komen wonen, een klein opdondertje met kinderlijke
staartjes en duizenden sproeten.
Het was hem nog niet opgevallen, maar opeens was die
dondersteen van een kwajongen uit gegroeid tot een
aankomende dame.

3

Als hij dacht dat ze het niet merkte, had hij stiekem naar
die bobbeltjes, onder haar truitje gekeken.
Eerder was het hem nooit zo opgevallen dat het een
meisje was, ze klom sneller in een boom als menigeen
van zijn kornuiten, en vaak hadden ze gevochten in de
duinen.
Als ze niet kon winnen beet ze wilt om zich heen.
Glimlachend dacht hij er aan dat hij nu, die toen
scheldwoorden roepende mond wel eens zou willen
kussen.
Het schoot hem te binnen, toen ze weer eens had
gevochten en niet had kunnen winnen, ze huilend met
geschaafde knokkels in haar ogen wrijvend op een
holletje tussen de duinen was verdwenen.
Op zulke momenten had hij wel medelijden met haar
gehad en haar wel achterna willen rennen, om haar te
troosten, maar hij wilde niet voor paal staan bij zijn
maten.
Op een andere keer, slenterend in de duinen, had hij een
jong konijntje gevangen en was hij haar tegen gekomen.
Spontaan had hij haar het diertje in haar handen gedrukt
en gezegd, doe er maar mee wat je wilt!
Ze was op haar knieën in het zand gaan zitten, had het
trillende ding gestreeld en gefluisterd, ga maar naar je
moeder, lief konijntje.
Hij werd ruw uit zijn droom gewekt toen de stuurman uit
de kaartenkamer kwam waar hij een dutje had gedaan,
onder het mom dat hij de kaarten bij ging werken, maar
Dirk wist wel beter.
Laat mij maar even vasthouden Dirk, ga jij de kar maar
smeren en duik er nog maar even in. Over een paar uur
zijn we aan de sluis en moet je er weer uit.

4

Dirk liep naar beneden en stapte de ingang van de
machinekamer binnen, hij voelde de warmte en de stank
van de draaiende kar op zich af komen.
Hij had er een hekel aan om in de vetkuil te moeten, de
stank van verbrande olie en uitlaatgassen maakten hem
altijd een beetje misselijk.
Aan dek maakte het hem niets uit, al stond het schip op
zijn kop, dan had hij nergens last van, maar daar beneden
was het niets voor hem.
Snel spoot hij wat smeerolie op de draaiende delen, zoals
de machinist het hem eens voorgedaan had en snelde
weer naar de frisse lucht.
Voor hij naar beneden ging, boog hij nog even over de
boeiing en tuurde naar voren of er al wat van de lichten
van de hoogovens te zien was, maar het was nog te ver.
Hij had geluk dat ze het tij tegen hadden want dan gingen
ze niet zo snel en kon hij nog een uurtje onder de wol.
Slapen op zee is een kostbaar bezit was zijn motto, hij
sliep dan ook al half toen hij in zijn bed dook.
Hij werd wakker omdat de motor langzamer ging
draaien, zeker omdat ze voor de sluis kwamen.
Snel gooide hij met zijn handen wat water in zijn gezicht
en klom naar het sloependek om de trossen te voorschijn
te halen, die ze daar opgeborgen hadden, tijdens hun reis
over zee.
Wachtend tot hij een trosje aan de wal kon gooien,
maakte hij een praatje met de kok die over het halve
deurtje hing en hem ongevraagd een bakje koffie aan
reikte.

5

De kok Aaldert, hij kon zich niet herinneren dat hij ooit
van boord ging, waakte als een vader over hem en zijn
maatje Harry, de andere matroos.
Als ze in een buitenlandse haven ergens een biertje
gingen drinken, zwaaide hij steevast met zijn vinger en
zei dan, laat ik het niet merken dat jullie bezopen aan
boord komen, dan is het niet best.
Wat, dan is het niet best, in hield wisten ze niet, maar ze
hadden ontzag voor de grote handen van hun kokkie met
zijn kale kop.
Na dat ze geschut waren dook Dirk onder de douche, nou
een douche, een hok wat verwarmd werd door de aan de
andere kant van het schot langslopende uitlaat van de
hoofdmotor.
Nadien trok hij zijn beste kloffie aan en pakte zijn tas met
wasgoed in, een presentje voor zijn moeder, zoals hij het
noemde.
De ouwe had hem beloofd om de “Sprinter” even met de
kop tegen een steiger voor het station in Amsterdam te
meren, net lang genoeg om hem aan de wal te laten
springen.
Spring er niet naast, had de ouwe lachend gezegd, want
ik stop niet om je op te vissen.
Dirk liep nog even naar het stuurhuis om een voorschot
op zijn laatst verdiende loon in ontvangst te nemen.
Zorg er voor dat het niet bij de hoeren terecht komt, had
de ouwe vermanend gezegd.
Gelijk bukte hij zich en pakte uit de sigarettenkast twee
sloffen sigaretten en zei, geef die maar aan je ouweheer,
verkwansel ze niet hé.

6

Ze hadden geluk met de ouwe, een joviale vent waar je
wel hard bij moest werken maar die ook veel voor hen
deed.
Harry was al met zijn tas naar voren gelopen en stond te
wachten tot ze dicht genoeg bij de kant kwamen om hem
aan de wal te gooien.
Hij liep nog even langs de kombuis, waar de kok hem
een paar, in papier ingepakte boterhammen toe stopte.
Gooi ze niet voor de eenden hé, mompelde hij, laat ik het
niet merken anders is het niet best. Zonder nog aandacht
aan hem te besteden draaide hij zich om en begon in een
pan te roeren.
Dirk liep door het gangboord naar voren, waar de kop al
vervaarlijk dicht bij een steiger kwam.
Met een sprong, half glijdend, kwam hij op het plankier
terecht.
Harry gooide zijn tas over en zei jennend, wij zullen wel
wat harder werken hoor, ga jij maar pierewaaien.
Hij keek naar het stuurhuis en zag door de ramen dat de
stuurman aan het rad stond te draaien om de “Sprinter”
weer in het midden van het IJ te krijgen.
De ouwe kwam op de brugvleugel en riep, we bellen wel
als we weten waar we naar toe moeten.
Hij zwaaide een laatste groet en verdween weer in het
stuurhuis.
Dirk zag onder het sloependek de kale kop van de kok
die over de boeiing hing en dat hij zich snel terug trok
toen Dirk naar achteren keek, hij was zeker toch nog
bezorgd of hij er tussen zou lazeren.
Hij staarde de verdwijnende “Sprinter” nog een tijdje na
tot hij om de hoek verdween.

7

In de verte zag hij een sleper aan komen, met een groot
zeeschip op sleeptouw.
Misschien stond zijn vader wel aan het roer, bedacht hij.
Zijn pa voer op zo’n havensleepboot, sinds hij de zee
vaarwel had gezegd.
Eigenlijk was het zijn tweede vader, zijn eigen vader was
voor zijn geboorte verongelukt, maar deze was als een
echte vader voor hem.
Hij had geen zin om te wachten, voor hij langs kwam, het
was nog maar de vraag of hij aan boord was.
Tussen de drukte op het station zocht hij zijn trein naar
huis die wonder boven wonder gereed stond.
Toen hij bij zijn straat de hoek om sloeg, rende er een
hondje keffend uit een steegje en trachtte hem in zijn
hielen te happen.
Hij hoorde een meisje in onvervalst westfries roepen,
kom hier, kom hier, rot hond.
Ze kwam met zo’n gang uit het steegje rennen dat ze
pardoes tegen hem aan botste en voor Dirk het wist wat
er aan de hand was, staarde hij in een gezicht vol
sproeten omgeven door een verwarde haardos.
Verdorie, riep hij verbaast, Paula?
Ze rende achter het diertje aan en riep, help me liever dat
loeder te vangen.
Dirk ging op zijn knieën zitten, deed net of hij wat uit
zijn mond haalde en maakte daarbij smek geluiden.
De stomme lummel stonk er natuurlijk in en met een
snelle graai greep hij de keffer in zijn nekvel.
Het is niet zo moeilijk, glunderde Dirk, maar je moet op
het idee komen.
Hij gaf haar het hondje.

8

Toen ze zo dicht bij elkaar stonden draaide ze
onverwacht haar wang naar hem toe.
In een reflex kuste hij haar half op haar oor en haar
warrige haar.
Lachend keek ze hem aan en zei gevat, het is niet zo
moeilijk maar je moet op het idee komen.
De hond die ze stevig in haar armen had, probeerde hem
nog te happen.
Die smiecht lijkt veel op jou lachte hij, vroeger
probeerde je ook altijd te bijten. Hij was nog een beetje
onder de indruk van haar plotselinge toenadering’s
poging, dat zou ze een paar jaar geleden nooit gedaan
hebben.
Hij vertelde waar hij vandaan was gekomen en dat hij
een paar dagen thuis zou blijven.
Heb je dan nog eens tijd om in de duinen te gaan kijken
waar we vroeger speelden vroeg ze, zichtbaar blozend.
Die tijd maken we, antwoordde hij vlug, bang dat ze van
gedachten zou veranderen.
Stommeling, schold hij zich zelf uit, dat had hij toch ook
kunnen vragen.
Ze ging met het hondje onder haar arm weer naar binnen
en Dirk wandelde naar zijn eigen huis.
Toen hij opendeed kwam zijn zusje Willy hem
glimlachend tegemoet.
Dat ze gek op hem was kon je wel zien aan haar stralende
lach.
Heb je wat voor me mee genomen vroeg ze plagerig en
kuste hem op beide wangen.
Natuurlijk lekker ding, jende hij en trok haar extra stevig
tegen zich aan.

9

Hij hield haar op een afstandje en bekeek haar
aandachtig. G’o het lijkt wel of je weer gegroeid bent,
maakte hij haar een compliment.
In wezen vond hij haar maar een sprieterig ding met die
spillepoten onder haar rokje vandaan.
Hij vergeleek haar plotseling met Paula.
Paula had veel lievere lippen, die in het midden wat
opkrulden en uitnodigden om te kussen.
Daar had hij bij zijn zusje nou helemaal geen zin in.
Ook vond hij dat Paula veel lievere ogen had, die je soms
zo brutaal aan konden kijken dat als je goed keek, haast
tot in haar ziel kon kijken.
Verdraait nog aan toe stond hij daar twee meiden te
vergelijken terwijl ze misschien niets met hem van doen
wilden hebben.
Als Harry hem zo bezig zag zou hij gezegd hebben, je
kan aan de buitenkant zien dat je smoor bent, pas maar
op dat je geen knal voor je kop krijgt.
Met een, zo daar is de zeeman weer eens een keertje,
kwam zijn moeder binnen.
Wat zie ik, je zusje verwennen, voor mij heb je zeker een
bult wasgoed mee genomen hè, lachte ze en omarmde
haar, voor een knuffelparty, eigenlijk veel te grote zoon.
Wat haar opviel, toen ze hem zo zag staan, was dat hij
sprekend op haar eerste liefde leek, toen ze lang geleden
voor het eerst zijn vader zag, in de bakkerij van haar
ouders.
Ondanks dat het al zo lang geleden was, voelde ze een
steek in haar hart.

10

Ze zag hem zo weer hun winkel binnen komen, samen
met zijn Scheveningse maatje Wim, nog voor hij aan zijn
eerste reis met de Gruno begon.
En hun eerste zoenen tussen de houtstapels die naar het
hoge Zweedse noorden geurden, proefde ze nu nog.
Als ze nu langs houtstapels kwam dan werd ze er steevast
aan herinnerd.
Ze gooide zijn bultzak leeg en vroeg pesterig, is er geen
cadeautje voor mij bij?
Dirk schaamde zich en beloofde dat hij op de volgende
reis iets voor haar zou kopen. Hij wilde het goed maken
door te zeggen, maar ik heb wel wat voor vader, en
grabbelde de sloffen sigaretten tussen zijn wasgoed
vandaan.
Ze had hem door, ja maar ik rook niet, jende ze nog even
door.
Het maakte haar niets uit dat hij niets had mee gebracht,
ze was veel te blij dat hij er weer eens was.
In stilte vroeg ze zich af of hij vaak aan de wal zat en
naar de kroeg ging of nog erger dat hij naar de wilden
wijven ging zo als Hein het noemde.
Als het weer eens hard waaide en ze met Hein in bed lag
dan had ze het er wel eens over, waar hun zoon uit zou
hangen.
Dan maakte Hein zich er van af door te zeggen, maak je
niet druk ze zullen wel ergens verwaaid liggen en met
een blonde del op schoot in een onguur barretje zitten en
jij ligt hier je zorgen te maken, ga nou eens slapen ik
moet er weer vroeg uit.
Dan dacht ze op zulke momenten aan Dirk sr volgens
haar had die nooit zulke dingen gedaan, ze had hem er
ook nooit naar gevraagd.

11

Ze wilden net aan tafel gaan, toen Hein binnen stapte.
Je vreet toch niet alles op hé, lachte hij en zoende zijn
zoon op beide wangen.
Dan had je beter aan boord kunnen blijven daar was zat,
ik zag tenminste dat de kok een halve pan aardappelen
over de muur gooide toen we ze tegen kwamen.
Ze zagen me niet eens, ze hadden het te druk met sturen,
ze knepen hem natuurlijk als een oude dief tussen al die
binnenvaarders.
Ze gekscheerden nog een tijdje en vertelden elkaar de
laatste nieuwtjes.
Paula vroeg gisteren nog wanneer je thuis kwam, kwam
zijn zusje er tussen.
Ze had het al steeds willen vertellen, maar ze had nog
geen gelegenheid gehad.
Ze had snel begrepen dat Paula een beetje gek op haar
broertje was, te vaak had ze tussen neus en lippen door,
naar hem gevraagd, net als of het maar gewone
belangstelling was.
Maar ze had als meisje instinctief aangevoeld dat er wat
meer was.
Maar Dirk dacht er heel anders over, als ze naar hem
gevraagd had, dan had ze belangstelling voor hem, hij
werd er helemaal warm van, was het maar morgenavond
dacht hij.
Na het eten stak zijn vader een paffertje op, die hij van
zijn kapitein had gekregen, en loofde hem dat hij het zo
goed getroffen had met zijn bootje.

12

Dirk leunde voor het slapen gaan nog even uit zijn
dakraampje en zag nog een paar late fietsers door de
straat rijden, hij kon het niet laten om te fluiten.
Nieuwsgierig keken de fietsers omhoog, maar voor ze
ontdekten lag hij al glimlachend op zijn bed.
Veel te lang bleef hij in zijn kooi liggen, eigenlijk
wachtend tot Harry hem zou wekken of dat de motor
zachter zou gaan draaien ten teken dat hij er uit moest.
Maar hier stond geen motor te draaien en hoefde hij niet
op wacht dus bleef hij een beetje doezelen.
Gestommel op de trap deed hem uit bed springen, zich
snel wassend riep hij naar beneden, is de koffie al klaar.
Ik dacht dat je dood was riep zijn moeder terug, ik ben al
een paar keer bij je bed geweest, slaapkop.
Na een bakkie gedaan te hebben, pakte hij zijn fiets en
reed een rondje door het dorp.
Toen hij weer op de terugweg was voelde hij dat er
onverwacht iemand achterop de bagagedrager sprong en
een hand om zijn middel sloeg.
Dat het een zij was, hoorde hij aan de stem die op een
plagerige manier vroeg, rij je me even naar huis, kereltje?
Toen hij de slingerende fiets weer onder controle had,
draaide hij zich half om en keek in het lachende gezicht
van Paula.
Naar huis, ik weet wel wat beters, antwoordde hij en
pakte brutaal haar hand die ze om zijn middel had
geslagen.
Hij had verwacht dat ze haar arm terug zou trekken, maar
in tegendeel pakte ze zijn hand vast.
Hij kon goed merken dat hij niet zo goed getraind was.

13

Hij moest haar dan ook na een paar minuten los laten en
zijn beide handen aan het stuur houden om meer kracht
te kunnen zetten om zodoende nog een beetje gang te
houden.
Vroeger reden ze vaak naar het strand met een vriendje
achterop, dus zou hij het nu ook wel kunnen dacht hij,
maar hij trapte zich kapot.
Paula merkte dat hij moe werd en vroeg, laat mij maar
eens een stukje fietsen, maar dat vond Dirk te gek en hij
deed nog meer zijn best.
Toen ze haast weer eens stil stonden omdat de weg wat
omhoog liep sprong ze van de fiets, zo dat hij wel moest
stoppen.
Ze pakte zonder te vragen het stuur uit zijn handen en
duwde hem van de fiets.
Stomme griet, hij had zijn been nog niet over de stang en
kon zich hinkende op één been nog maar net staande
houden.
Voor hij er erg in had sprong ze als een slagersjongen op
het zadel en riep lachend, spring maar snel achterop
anders moet je lopen.
Zo herinnerde hij zich weer de oude Paula, net een
jongen, niets was haar te gek, ook nu weer schaamde ze
zich niet om te fietsen met hem achterop.
Hij rende haar achterna sprong op de bagagedrager en
sloeg zijn handen om haar middel.
Een paar kwajongens schreeuwden hen achterna of hij te
lui was om te trappen.
Na een paar minuten fietsen, liet Dirk zijn handen
onderzoekend buiten haar truitje over haar buik gaan.
Hé zeeman hou op, anders belanden we in de berm,
waarschuwde ze.

14

Toen hij zijn handen stil hield keek ze over haar schouder
en zei lachend, zo jij luistert snel.
Verrast door haar opmerking stak hij zijn hand onder
haar truitje en voelde haar spieren en ribben door het
fietsen bewegen.
Hij moest ineens aan zijn hond denken, die hij ooit eens
van zijn vader had gekregen, die voelde ook zo heerlijk
aan als hij tegen stribbelde om weer op de grond te
komen.
Hij zei tegen Paula waaraan hij dacht ze antwoordde
lachend, leuk om met een hond vergeleken te worden.
Het is net echt, ging Dirk verder, dit is zijn snuitje en hij
kriebelde met zijn vinger over haar naveltje.
Ze waren nu bij de duinen gekomen, Dirk sprong van de
fiets en stelde voor om de rest te lopen.
Ze zetten de fiets tegen een paaltje en klommen het duin
op.
Paula rende over de top aan de andere kant naar beneden.
In een flits zag Dirk het weer voor zich, vroeger was ze
ook altijd vooruit gerend als ze met z’n kornuiten in de
duinen gingen struinen.
Op de volgende top liet ze zich in het zand vallen, toen
Dirk boven kwam keek hij plotseling uit over de zee.
Verdorie, vroeger had hij altijd geweten waar ze waren
tussen die zandbulten en nu waren ze onverwacht aan de
laatste duin.
Hebben ze er een paar weg gehaald vroeg hij verbaast.
Ze lag op haar buik en stak een sprietje helmgras in haar
mond.
Hij plofte, nog een beetje na hijgend, naast haar neer.

15

Je kan wel merken dat je niet veel beweging meer krijgt,
plaagde ze hem.
Hij vond het heerlijk om naar haar Zaanse accent te
luisteren, weer eens iets anders als het halve Gronings,
wat normaal aan boord gebezigd werd.
Aan de horizon voer een schip naar de noord.
Hij wees er naar, dat is een Duitser deed hij wijsneuzerig.
Ach mannetje dat kan je niet eens lezen schamperde ze.
Nee maar ik zie het aan het model en de kleuren, maakte
hij duidelijk.
Nou het kan me niet schelen wat voor lui het zijn, vertel
liever over je eigen schip en waar je al zo bent geweest?
Hij vertelde over Denemarken en Zweden en wat hij en
Harry zo al hadden mee gemaakt.
Steeds sprak hij over Harry hier en Harry daar.
Op een gegeven moment vroeg ze plagerig, slaap je ook
bij Harry?
Hij is gewoon mijn vriend en ik hou echt wel van meiden
verdedigde Dirk zich. Te laat had hij er erg in dat ze met
hem dolde.
Paula liet droog duinzand van haar ene in haar andere
hand lopen en zei, zo doe je zeker ook met de meiden
waar je het over hebt hé.
Dirk sloeg vriendschappelijk zijn arm over haar schouder
en kuste haar op haar sprieterige haren.
Ze draaide haar gezicht naar hem toe en vroeg, proeft
mijn haar lekker, gelijktijdig rolde ze zich op haar rug.
Als dit geen uitnodiging is dacht Dirk bij zich zelf en
streelde met een vinger over haar lippen.
Vroeger was het hem ook al opgevallen dat ze van die
mooi gevormde lippen had, hij volgde de lijn met zijn
vinger tot ze plotseling in zijn vinger beet.

16

Rot meid schold hij gemoedelijk, waarom beet je nou, je
hebt toch niet verloren?
We hebben toch ook nog niet gevochten antwoordde ze,
en sloot haar ogen.
Hij kon nu ongestoord naar haar gezicht kijken, verdorie
dat hij er nou nooit erg in had gehad dat ze, ondanks al
die sproeten, zo’n lief gezichtje had.
Zou ze het erg vinden als ik haar kuste schoot het door
zijn hoofd, nou ja hij kon hoogstens een knal voor zijn
kop krijgen besloot hij, en drukte voorzichtig zijn mond
op de hare.
Geen knal voor zijn kop maar het tegendeel gebeurde, ze
opende haar lippen een beetje, hij voelde de vochtige
binnenkant van haar mond en streelde die met zijn tong.
Niet dat Dirk zo ervaren was maar hij merkte dat Paula
ook niet wist wat ze er mee aan moest.
Aan boord had hij genoeg verhalen van Harry gehoord
over tongzoenen en wat hij nog al niet meer had
uitgevreten maar nu had hij niets aan die theorie.
Voor hem was het voorlopig genoeg, hij smolt helemaal
weg van het gevoel dat deze kus bij hem teweeg bracht.
Voorzichtig streelde hij met zijn tong haar tanden, maar
weer kwam een van haar streken naar boven en beet ze
heel zachtjes in zijn tong.
Misschien schoot het haar ook te binnen want ze drukte
snel het puntje van haar tong tegen de zijne.
Dat ze nog vol rot streken zat, bleek wel omdat ze opeens
een hand vol zand over zijn nek in zijn overhemd liet
lopen.
Hij draaide zich op zijn rug en keek naar de hemel, nog
nagenietend van het heerlijke moment.

Wordt vervolgd ,elke dag een nieuw hoofdstuk.

Met dank aan de sponsors.

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

De beste weblog,met 3000 fans,eigen youtub kanaal en fb thaise lowy

Ze kunnen niet meer om ons heen

Een bijdrage van Frans  een echte  resortganger  uitUdonthani. 

Het coronavirus houdt ons thuis. De gevolgen daarvan zijn wereldwijd voelbaar in het toerisme, de sector die tot voor kort zo floreerde. Wordt het nog ooit zoals het was? En nog belangrijker: moeten we dat wel willen? „Als het enige dat we doen wachten is tot het moment dat we weer mogen, hebben we er vrij weinig van opgestoken.”

Net als in Pucket en Pattaya dreigen veel resorts hun deuren te moeten sluiten.

Er zijn er echterbij die al gelden voor reserveringen hebben ontvangen.

Dus als je pech hebt ben je straks  je resort reservering en ook je geld kwijt.Want een Thai  geeft niet  graag terug wat  hij al ontvangen heeft.

Advies is daarom  niks reserveren of vooraf betalen  en afwachten of de  maatregelen  misschien  zeer lang gaan duren.

Nu is  de tijdlimiet September maar dat kan ook januari 2021 worden .Dit is Thailand.

Geef een reactie wij plaatsen alles. lowy.cremers.senior@gmail.com

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Inglish weblog

 

The corona virus keeps us at home. The consequences of this are felt worldwide in tourism, the sector that flourished until recently. Will it ever be the way it was? And more importantly, should we want to? “If all we do is wait until we get back to it, we haven’t learned much from it.”
As in Pucket and Pattaya, many resorts are in danger of closing their doors.
However, there are some who have already received funds for reservations.
So if you are unlucky, you will soon lose your resort reservation and your money, because a Thai does not like to give back what he has already received.
The advice is therefore not to reserve anything or to pay in advance and to wait and see whether the measures may take a very long time.
Now the time limit is September but that may also be January 2021. This is Thailand.

Thanks to our sponsors.

 

 

 

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

 

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

3000 fans,eigen  youtube kanaal,fb .

Ze kunnen niet meer om ons heen !!

Bent u voor ons  dan  bent u automaties fan.

Bent u tegen ons dan kunt u  de volgende spreuk goed  gebruiken.

 

De weblog Nu  ook in  Inglish

Een bijdrage van onze man in de misdaad AlCapone uit Bangkok.

 

Geldgesprekken, criminele wandelingen ’: Thailand overweegt beslissing om‘ Boss Red Bull ’vrij te geven
Bangkok 24 juli 2020 |

Activisten en politieke figuren voegden zich vandaag bij degenen die het besluit afwezen om de laatste aanklacht tegen beschuldigde politiemoordenaar en erfgenaam Red Bull Vorayuth Yoovidhya in te trekken.

Veroordelingen vermengd met verzoeken om antwoorden en ten minste één oproep aan de rechercheurs om vrijdag te worden onderzocht nadat de aanklagers en de politie hadden besloten dat Vorayuth geen gerechtelijke vervolging zou krijgen wegens de dood van een politieagent die hem in 2012 werd beschuldigd van moord.

“De zaak #BossYoovidhya is een ander voorbeeld om de twijfels te beantwoorden die Thaise mensen altijd hebben gehad over het rechtssysteem van het land”, zei oppositielid Rangsiman Rome van de Move Forward Party in een tweet. ‘Mensen uit de armen en de middenklasse kunnen op geen enkele manier aan de warrants ontsnappen en acht jaar vrij in het buitenland wonen en eindigen met alle aanklachten tegen hen duidelijk.’

Rome is ook lid van de parlementaire commissie juridische zaken.

Activistenadvocaat Srisuwan Janya, een verstokte klager, zei dat hij de nationale anticorruptiecommissie zou vragen de aanklagers en de politie die bij de zaak betrokken waren, te onderzoeken. Hij merkte op dat de beschuldiging van roekeloos rijden met dodelijke afloop – de enige van de vijf die niet was verstreken – nog zeven jaar op de klok had.

Vorayuth is acht jaar op de vlucht voor justitie in een zaak die als het beste voorbeeld wordt beschouwd van de straffeloosheid van de rijkste van Thailand. Hij weigerde talloze dagvaardingen te beantwoorden en vluchtte later het land uit nadat hij had toegegeven dat hij een Thonglor-politieagent Sgt. Maj. Wichian Klanprasert met zijn Ferrari. Vorayuth reed naar verluidt op hoge snelheid toen hij Wichian sloeg, die op een motorfiets zat. Wichian’s lichaam werd meer dan 200 meter onder de auto gesleept.

In 2012 werden beschuldigingen van rijden onder invloed, te hard rijden, het niet stoppen van zijn auto om het slachtoffer te helpen en roekeloos rijden met materiële schade en de dood tegen hem ingediend. In de loop der jaren zijn die kosten ingetrokken of vervallen.

Vorayuth, ook bekend als ‘Boss Red Bull’, is over de hele wereld gezien als jet-setting. Hij woonde zelfs race-evenementen bij van Red Bull, de gigant van energiedrankjes, mede opgericht door zijn grootvader Chaleo Yoovidhya. Drie jaar geleden spoorden journalisten van Associated Press hem op naar een tony buurt in Londen waar hij ondergedoken woonde.

Zijn vader Chalerm Yoovidhya werd dit jaar door Forbes gerangschikt als de op een na rijkste persoon van Thailand, met een geschatte nettowaarde van 20,2 miljard dollar (641 miljard THB).

Sinds politiewoordvoerder kolonel Krissana Pattanachareon aankondigde dat de politie met de aanklagers had ingestemd met hun besluit om de laatste aanklacht te seponeren, bruist het publiek.

Krissana zei dat Vorayuth nu een onschuldige man was en welkom zou zijn in Thailand. #BossYoovidhya was de hele vrijdag populair op Thaise Twitter, met mensen die in de rij stonden om het nieuws aan de kaak te stellen.

“Thailand is een land van glimlachen en lachende elite-moordenaars”, schreef @ Honestyisbest8.

‘Geld praat. Criminele wandelingen. Schaam je voor het Thaise rechtssysteem ”, twitterde @Kimmybkk.

“Pls stop met het drinken van RED BULL !! Stop met het steunen van de moordenaar als je nog steeds humaan bent. Als geld macht is, dan zouden ze ons geld niet moeten verdienen om zo iemand wreed te doen ”, schreef @Foamuline.

Oproepen aan de politie van Thonglor voor hun reactie op vrijdag bleven vanaf de publicatietijd onbeantwoord.

De woordvoerder van de politie verwierp beschuldigingen dat de politie de kant van de rijken had gekozen en zei dat het de kracht zelf was die de benadeelde partij was.

Door de jaren heen liepen de onderzoekers het onderzoek langzaam en het leek te stoppen wanneer de media-aandacht ergens anders heen ging. Er werd geen serieuze poging gedaan om hem uitgeleverd te krijgen, behalve om Interpol te vragen een bericht te plaatsen.

Krissana voegde eraan toe dat de familie van Wichian nieuwe klachten kon indienen als er meer bewijs of getuigen naar voren kwamen. Vorayuths familie heeft hen naar verluidt al minstens 3 miljoen THB aan compensatie betaald.

Verwant

Erfgenaam Red Bull verlaat Londen met een winkelkist van Harrods (VIDEO)

Geen enkel land is teruggekeerd naar Thailand over de verblijfplaats van de erfgenaam van Red Bull

10 foto’s van onaantastbare Red Bull-erfgenaam die een hoog leven leidt zoals hij wordt gezocht voor de dood van de politieagent

Erfgename van Red Bull voor de 5e keer uitgesteld

De hit-and-run-zaak van Red Bull erfgenaam doorgestuurd naar aanklagers

Red Bull-telg geeft toe dat hij de politieman heeft gedood, de advocaat zegt dat hij niet dronken was

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Inglish

 

 

 

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

 

 

Reactie  op bericht van udonthani dat  Thailand niet meer   zo toerist vriendelijk is als 3 jaar geleden.

De   redactie van udonthaniweblog  heeft het goed verwoord en complimenten voor die Hoerige  Hry uit Chang=May. Ga zo door   afz  Hosemoos uit Chang-May