Udonthanicityweblog.nl   de weblog voor iedereen.

3000 fans

Ze kunnen niet meer om ons heen.

Hoofdstuk Nr 7 van 3e boek over kustvaart 1960

Door een van onze fans.

De ouwe had via de VHF gevraagd voor een rustig
plaatsje en gezegd dat het maar een paar uur zou duren
voor een kleine reparatie en dat ze daarna weer naar zee
zouden vertrekken.
Gijs bleef vreemd genoeg na het meren beneden, ze
hoorden hem soms ergens mee hameren.
Ze waren niet van plan om naar beneden te gaan en te
kijken wat er nou kapot was aan de motor, anders zouden
ze zeker moeten helpen.
De ouwe was wel een paar keer naar beneden geweest
maar die had ook niets anders gezegd, dan dat Gijs het
wel zou klaren.
Ze lagen amper vast toen er een stationcar voor de
uitgelegde gangway stopte.
Een vrouw, een oudere man en twee evenbeeldjes van
haar, met wapperende haren stapten uit.
Dirk herkende haar gelijk van de foto in de salon van de
ouwe, toen ze hem dronken naar zijn hut hadden
gebracht.
In werkelijkheid was ze nog veel mooier met haar
heldere witte tanden en haar stralende lach.
Jullie zijn me een mooi stel lachte ze, door jullie zit ik
straks in de bak.
De ouwe die net op de brugvleugel kwam, hoorde wat ze
zei en brulde ongewoon hard voor hem, hallo lekkere
meiden van me.
Help ze even over de boeiing jongens en laat ze niet
vallen hoor.
Dirk tilde de eerste over de reling en omdat ze hem
angstig stevig vast hield kwam zijn neus in haar
wapperende haren, wat hem aan zijn zusje deed denken.
De vrouw verdween met de ouwe naar zijn hut.

92

Tot het donker werd werkten Dirk en Harry nog wat aan
dek, ze vertikten het om beneden bij Gijs te gaan kijken.
Toen ze naar hun hut gingen om af te wachten tot ze
weer zouden vertrekken, kwam de ouwe plots in hun hut
en vroeg of ze even wilden helpen.
Aan dek gekomen zei hij, jongens dat handeltje op het
sloependek moet even in de auto en trok gelijk het dekzijl
opzij.
Potverdorie lagen ze hier voor zogenaamde motorschade
en bleek de ouwe niets anders te zijn als een ordinaire
smokkelaar.
Of het de gewoonste zaak van de wereld was stapelden
ze de dozen bier, drank en sigaretten achter in de
stationcar.
Toen alles er in zat haalde de ouwe zijn vrouw en stapte
met zijn dochters op zijn armen over de gangway.
Hij zette ze achter in de afgeladen auto, de vrouw kuste
de kleine meiden en de oudere man, waarschuwde nog
dat ze voorzichtig moesten doen en dat ze gauw thuis zou
komen.
Toen de auto weg wilde rijden vroeg de man, waar moet
die handel eigenlijk naar toe?
Dirk, brulde de ouwe, waar woon je eigenlijk precies.
Verwonderd gaf Dirk zijn adres, en vroeg zich af wat de
ouwe daar nou mee moest.
De man achter het stuur groette nog met zijn hand door
het open raam en verdween in de nacht.
De ouwe hielp zijn vrouw aan boord en riep in het
voorbij gaan in de deur naar de machinekamer, Gijs
draaien maar.

93

Of Gijs er op gewacht had zo snel startte de motor, de
ouwe was al op de brug en gaf bevel om de trossen los te
gooien.
Hij melde zich af bij de havenmeester die hem een goede
reis en het beste met de motor wenste.
Dirk die aan het roer stond kreeg het allemaal mee, maar
begreep er niets van.
Midden in de nacht drank en sigaretten aan de wal
smokkelen en een motor die niet kapot was, vreemd,
maar hij dorst niets aan de kapitein te vragen.
Het was ook zijn zaak niet en als er gedonder van kwam,
dan was het de ouwe zijn zaak.
Toen ze een maal buiten waren kwam de ouwe naast hem
staan en zei,
Vreemde zaak hé Dirk, maar ik zal je uit de droom
helpen.
Ik denk dat er veranderingen op tilt zijn, morgen komen
er aspirant kopers aan boord om het schip te bekijken,.
Misschien is het voor mij dan ook wel de laatste reis.
Mijn vrouw wilde al zo lang een reisje mee, dus moesten
we wel IJmuiden binnen en dat kwam nu goed uit, dat
precentje van het kantoor wordt bij jullie thuis bezorgd,
je moet nou niet denken dat alles voor jullie is, maar wat
hij bij je thuis af zet moet je maar delen met Harry.
Als jullie in dienst zitten zal het wel krap worden, dan
heb je tenminste een voorraadje.
Verdorie weer zo`n streek van de ouwe, kregen ze zo
maar een partij drank van de ouwe.
Waar voor, als de douane het had gemerkt hij een dikke
boete had kunnen krijgen.

94

Dirk voelde zo veel sympathie voor de ouwe, dat hij de
hele nacht wel aan het roer wilde staan.
Maar hoe moet dat nou als ze die spullen bij mijn ouders
aan de deur brengen, vroeg Dirk verbaast.
Ach mijn schoonvader die verzint wel wat, zit daar maar
niet over in, bromde hij en sloeg Dirk joviaal op zijn
schouder.
De “Sprinter” slingerde ongemakkelijk met de erts onder
in het ruim, ze waren dan ook blij dat ze de
Scheldemonding binnen voeren.
Toen Dirk `s morgens de wacht met de ouwe had, kwam
zijn vrouw in een peignoir onverwachts op de brug.
Op de foto had hij al gezien dat het een mooie vrouw
was.
Ze was niet helemaal blank, ze had waarschijnlijk een
tikkeltje Oosters bloed in haar aderen, ook had ze iets
mysterieus in haar doen en laten, wat Dirk niet helemaal
thuis kon brengen, maar wat haar ontzettend vrouwelijk
maakte.
Ze keek even door de ramen naar voren, knipoogde naar
Dirk liep vervolgens naar de ouwe, drukte zich tegen
hem aan en kuste hem zonder schaamte op zijn mond,
gelijktijdig één been achterwaarts optillend.
Zo iets kende Dirk alleen van uit de film.
Als hij dacht dat ze het niet merkte keek hij stiekem naar
haar profiel, potverdorie hij had zelden zo`n mooi
vrouwtje gezien.
De ouwe hield haar zich niets van zijn roerganger aan
trekkend stevig omarmd en wiegde op de slingering van
de “Sprinter” mee..

95

Toen ze de sluis van Terneuzen binnen voeren, zagen ze
uit het sluishokje een paar donkere mannen te voorschijn
komen, gekleed in fel gekleurde overhemden, die te
kennen gaven dat ze bij hen aan boord wilden komen.
Dirk herinnerde zich het gesprek met de ouwe en
vermoede dat het de aspirant kopers moesten wezen.
Met stralend glimlachende gezichten, die hun witte
tanden geheel ontbloten, vroegen ze of ze aan boord
mochten komen.
Ze klommen de trap op en bleven voor het stuurhuis
staan tot de ouwe hen uitnodigde om binnen te komen.
Tijdens de vaart naar Gent vroegen ze honderd uit en
roemden de ouwe, dat de schuit er zo goed uit zag.
Een van hen was naar de machinekamer gegaan, wat ze
er deden wist de ouwe niet, maar opeens ging de motor
op uiterst vermogen en zelfs nog ietsjes meer.
De aanvoerder van het stel, ontblote zijn tanden en zei
grijnzend tegen de ouwe wijzend op de uitlaat, oké no
smoke engine. Good ship, good ship.
Toen ze bij een brug kwamen en de ouwe de kar wat
afstopte, kwam als een duivel uit een doosje, de
machinist uit de vetkuil en vroeg iets in een taal, die ze
niet verstonden, aan de leider.
Die brabbelde wat terug en wees op de aankomende
brug, waarop hij grijnzend, en met zijn handen een
gebaar maakte wat er op neer kwam, dat ze die maar
kapot moesten varen.
Toen de vrouw van de ouwe op de brug verscheen,
maakte de voorman een galante buiging en kuste haar
hand.

96

Ik weet niet waar ze vandaan komen mompelde de ouwe
zachtjes, in ieder geval niet direct onder de klapperbomen
vandaan.
Na het meren in Gent verscheen er een wit
overhemdventje, die met de kapitein en de bruinen in de
salon verdween.
Dirk hoorde ze later weg gaan en keek nog even aan dek
of ze wel goed aan de wal kwamen.
De ouwe stond ook aan de verschansing en vroeg of hij
en de andere jongens nog even in de salon wilde komen.
In de salon hoorden ze dat hun goede ouwe “Sprinter”
was verkocht.
Voor Harry en Dirk maakte het niets uit, omdat ze toch
van boord gingen, maar de stuurman, de kok en Gijs
vonden het maar niets.
Ze zouden zo wel weer een ander schip hebben, maar de
“Sprinter” was hun schip en nu moesten ze haar afstaan
aan een paar Caribeanen.
We moesten er maar een extra borrel op drinken, om het
te verwerken, bromde de stuurman.
Daar zag de ouwe ook wel wat in en pakte een volle fles.
Zijn vrouw zat in een hoekje van de bank, nieuwsgierig
de mannen te observeren, waar haar man dagelijks mee te
doen had.
We pakker er maar twee borrels op, sprak de ouwe, want
ik heb nog meer nieuws.
Als we leeg zijn, gaan we naar Vlissingen in het dok,
voor de onderwater keuring, dat zal ongeveer een dag
duren.
Worden we goed gekeurd en daar verwacht ik geen
problemen mee, dan varen we gelijk naar de overkant.

97

Ze willen graag dat we de schuit over brengen, er gaan
drie man van hun mee, als er iemand niet mee wil dan
hoeft het niet, zeg het maar.
Een stomme vraag, kwam Harry er tussen, iedereen wil
toch wel met z`on snoepreisje mee.
Vergis je niet, mengde nu de vrouw van de kapitein zich
in het gesprek.
Rinus heeft het al een beetje uit gerekend, het is meer dan
vijfduizend mijl en met het gangentje van deze oude
dame, hebben we zeker als we geen slecht weer krijgen,
drie en twintig dagen nodig, met een tussenstop in Las
Palmas.
En al die tijd moeten jullie het met mij doen, lachte ze.
Nou op mij hoeft u niet te rekenen, bromde Gijs, drie
weken niets anders dan water, als ik niet mee hoef dan ga
ik er bijtijds af.
Aaldert streek met zijn vinger over de rand van het
tafelkleed en vroeg aarzelend, als ik niet mee ga, wie gaat
er dan koken?
De ouwe keek verwonderd op en antwoordde, daar had ik
niet op gerekend Aaldert, maar dan zal mijn vrouw je
baantje wel overnemen, de jongens moeten dan natuurlijk
helpen, maar we zullen niet verhongeren, maar waarom
wil jij juist niet mee?
De kok bleef naar de tafel kijken en antwoordde, daar
hebben we het morgen wel over kapitein.
Ze waren veel te opgewonden van de toekomstige reis,
dat ze er verder geen aandacht aan besteden, waarom hij
niet mee wilde.

98

Gijs stak zijn vinger op, tikte met zijn glas op de
stoelleuning en bromde, ik doe ook niet mee kap, die
bruine draaien de kar in de soep, voor we aan de andere
kant zijn en ik wil niet verzuipen.
Dirk stond bruusk op en riep, maar Harry en ik kunnen
helemaal niet mee, want we moeten onder dienst en hij
liet een harde vloek van kwaadheid.
De ouwe wees grijnzend met zijn vinger op hem en zei,
daar heb ik ook al wat op gevonden.
Ik ga een brief schrijven aan het ministerie of jullie een
paar weken later mogen komen, omdat jullie op deze reis
onmisbaar zijn, jullie zijn de enigste, die bekend zijn met
dit schip.
Ja, maar als we op antwoord moeten wachten, dan zijn
jullie al aan de andere kant, riep Harry, hij zag het reisje
al aan zijn neus voorbij gaan.
Nu lachte de ouwe openlijk en schonk de glazen nog eens
vol, daarom geef ik de brief ook pas aan de agent, als we
uitvaren en als er gelazer van komt, dan zitten wij allang
op zee.
En ik denk dat het wel los loopt, die ambtenaren molen
gaat niet zo snel, proost.
De ander dag praatten ze nergens anders over, dan over
de oversteek en hoeveel proviand ze wel niet in moesten
slaan.
Dirk keek naar de vrouw van de ouwe en dacht er aan,
dat als ze mee zou varen, hij vaak met haar in de kombuis
zou staan, nu Aaldert niet mee ging, eigenlijk vond hij
het wel jammer, het was nog niet zo’n verkeerde kerel.
Morgen zou hij het wel eens vragen waarom hij niet mee
wilde.

99

De andere dag waren ze vroeg leeg en lagen nog voor de
avond in Vlissingen.
Toen ze in het dok lagen en de expert`s met de negers
onder de bodem door kropen, werd er een grote tank door
een kraan in het ruim gehesen voor extra dieselolie, die
nodig was voor de lange reis.
In Las Palmas zouden ze voor het laats kunnen bunkeren
hadden ze al gehoord.
Ook kregen ze zakken met zand in het ruim, voor ballast.
De negers vonden alles zeker goed, want voor ze er erg
in hadden, lagen ze weer te water en verhaalden ze naar
een kade, vlak voor een kroeg, waar ze besloten om
s`avonds een biertje te kopen, voor ze aan hun grote
avontuur zouden beginnen.
Harry en Dirk konden het nog steeds niet geloven, zo
waren ze nog gewoon aan het varen en ineens,
onverwacht was de “Sprinter” verkocht, het was allemaal
wel erg snel gegaan.
Dirk had nog geen kans gehad om het naar Anne te
schrijven, hij moest het vanavond nog doen, want
morgen zou Aaldert al van boord gaan.
Ze wilden net aan de wal een biertje gaan drinken, toen
er twee vrachtwagens voor de gangway stopten.
De zeilen werden er af geschoven en tot hun verbazing
kwamen er allemaal oude wasmachines te voorschijn.
De voorman die al een paar maal aan boord was geweest,
lachte zijn tanden weer bloot en vroeg aan Harry of hij de
dekmotor aan wilde slingeren dan zouden ze zelf de
spullen wel in het ruim laden.
De ouwe die ook mee aan de wal wilde, liep naar de
voorman en zei dat, dat zo maar niet ging.

100

Hij maakte duidelijk dat er ladingpapieren bij moesten
komen en de douane moest ingelicht worden.
Maar de voorman haalde uit een koffertje, een stapeltje
papieren tevoorschijn en overhandigde ze de kapitein
Die zag een paar douanestempels en had eigenlijk geen
zin om ze allemaal door te lezen, hij gebaarde met zijn
hand dat ze hun gang konden gaan.
Twee andere kornuiten hadden inmiddels de kleden er
afgehaald en een paar luiken open gelegd.
Onder het zingen van inheemse liederen en met veel
gelach begonnen ze de spullen van de vrachtwagens in
het ruim te laden.
Dirk vond het eigenlijk wel jammer dat ze naar de kroeg
gingen, hij stond geamuseerd naar de vrolijke zwarten te
kijken, hij vroeg zich af wat ze eigenlijk met die rommel
moesten doen.
De ouwe met zijn vrouw aan de arm, was al op weg met
de bemanning om de laatste borrel die hij beloofd had, in
te nemen.
Hij keek nog even in het tankje of er genoeg gasolie in
zat en ging de dorstige bemanning achter na.
Het leek wel of ze op bevel van de ouwe dronken
moesten worden, hij had tegen de kroegbaas gezegd dat
hij geen leeg glas wilde zien.
Het tempo lag hoog omdat de ouwe een snelle drinker
was en een enorme dorst scheen te hebben, terwijl ze
eigenlijk nooit hadden gemerkt dat hij aan boord
overdadig veel dronk.
De bartender had een goede collectie muziek van de
laatste tijd en dat nodigde dan ook uit om te dansen.

101

De ouwe begon als eerste, hij trok zijn vrouw in het
midden van de kroeg en stond meer te slijpen als te
dansen.
Dirk wilde ook wel eens met haar dansen, maar dorst het
niet te vragen omdat hij het zo`n mooie vrouw vond en
dacht dat zij er zeker geen belang bij had om met een
matroos te dansen.
Maar daar vergiste hij zich in, ze was als vrouw van de
kapitein eigenlijk de gastvrouw, en daar was ze zich
zeker van bewust, want ze danste eerst met Gijs, die het
maar matig vond, daarna wilde ze met de kok, maar die
haakte af omdat hij niet dansen kon vertelde hij.
De stuurman danste zelfs twee maal met haar, onderwijl
als hij langs de bar kwam, een slok uit zijn glas nemend.
Harry vond het niet eerlijk dat hij aan de gang bleef, hij
tikte de stuurman op zijn schouder en zonder iets van zijn
commentaar aan te trekken danste hij in het rond, soms
een stoel rakend die in de weg stond.
Dirk wilde natuurlijk ook graag een keer met haar dansen
maar hij was een beetje huiverig om haar te vragen en
bleef stug naar zijn bier staren, net of het hem niet aan
ging.
Plotseling, zonder wat te zeggen liet ze de brutale Harry
los en pakte Dirk bij zijn hand op het vrijgemaakte
dansplekje.
Dirk was zo zenuwachtig als de pest en hield haar op een
afstand, maar daar nam ze geen genoegen mee, ze trok
hem heel speels, zonder dat Dirk het merkte dichter tegen
zich aan.

102

Bedwelmd door haar parfum voelde hij soms tot
overmaat van ramp ook nog eens haar borsten tegen zich
aan prikken.
Dat moesten die anderen toch ook wel gemerkt hebben of
was hij nou de enige die gelijk hotel de botel was als hij
dicht bij een vrouw kwam.
Hij keek eens schuins naar de ouwe, of die niet zat te
kijken wat die matrozen met zijn vrouw deden.
Maar die had het veel te druk met heften, dat hij niet eens
merkte of ze eventueel zijn vrouw wilden versieren.
Maar Dirk merkte weldra dat ze goed op zich zelf kon
passen.
Er waren nog een paar andere gasten waaronder eentje
die wilde ook wel eens een dansje maken, en vroeg haar
dan ook.
Maar ze lachte vriendelijk tegen hem en zei dat ze alleen
met haar vrienden van de “Sprinter” danste en ging naast
de kapitein op een kruk zitten, de aspirant danser
beteuterd achter latend.
Tegen sluiting`s tijd trok de ouwe zijn portemonnee en
gebaarde dat hij wilde betalen.
Reken je een beetje eerlijk, riep hij lachend, en gelijk
dreigend, want we zijn met ons zevenen en hij wees met
zijn hand naar de bemanning.
Maar het had niet nodig, de waard had zeker een goede
dag gehad want hij tapte als afscheid nog snel een gratis
biertje.
Gijs was de enigste die een beetje wankelde en voor de
verandering nu eens niet kankerde, hij vond het redelijk
dat de ouwe een biertje weg gaf.
Ze werkten er hard genoeg voor, hij kon het niet laten om
dat nog even aan te halen.

103

Toen ze de kroeg uit liepen hoorden ze net de dekmotor
zijn laatste adem uitblazen.
De luiken lagen al weer dicht en alleen de aanvoerder zat
op het luikhoofd geduldig te wachten tot ze eindelijk uit
de kroeg kwamen.
Hij lachte zijn tanden bloot en zei beleeft, we kunnen
varen kapitein.
De ouwe maakte hem duidelijk dat, dat niet ging, omdat
ze morgen eerst nog moesten provianderen en uitklaren.
We gaan nu eerst slapen, hij sloeg vriendschappelijk een
arm om de man`s schouder en liep met hem door het
gangboord naar achteren.
In de messroom zaten de twee anderen die mee zouden
varen, geduldig te wachten en vroegen beleefd waar ze
konden slapen.
De kerels moesten doodop zijn na het verstuwen van de
lading en zo te zien wilden ze wel graag naar bed.
Daar had de ouwe helemaal niet aan gedacht en liet in
allerijl een hut vrij maken, meer hadden ze niet nodig
zeiden ze.
Dankbaar glimlachend verdwenen ze in de hut, hoe ze
daar moesten slapen begrepen we niet, want er waren
maar twee bedden dan zou er eentje op de grond moeten,
maar ze wilden het zelf.
De ouwe maakte zich er verder niet druk om en
verdween met zijn vrouw in de salon, jaloers na gekeken
door Harry en Dirk.

104

De andere dag werden ze al vroeg gewekt door gezang
van de negers, die zich met een puts en een emmer water
op het dek aan het wassen waren.
Toen ze gingen kijken en hen vertelden dat ze aan boord
een douche hadden lachten ze maar wat en maakten
duidelijk, dat er maar een beetje zoet water was en
zeewater was er heel veel, en bovendien goed tegen
ziektes, maar wel koud beaamden ze.
Het was te klein in de messroom voor hen allen, de een
zat op een kratje en de andere op de waterkering maar ze
vonden alles goed en prachtig.
Dat Hollandse woord hadden ze al geleerd en gebruikten
het te pas en te onpas.
Als ze zo bleven, dan kon het wel eens een gezellige reis
worden.
Inmiddels wisten ze ook dat ze de “Sprinter” naar Belize,
een plaatsje in Brits Honduras moesten brengen.
Ze hadden in de kaartenkamer op een atlas nog moeten
zoeken waar dat lag.
Kaarten van die streek hadden ze niet aan boord, maar
die zouden ze nog brengen.
Dirk had eens naar de kapitein gekeken en bij zich zelf
gedacht, echt een stunt voor hem, en hij twijfelde er geen
moment aan, dat de ouwe hen er niet heen zou brengen.
Of hij nou naar Kopenhagen moest of naar Belize, hij
stoomde naar buiten zette een koersje uit en voer er
gewoon heen.
Harry merkte nog schamper op, u weet toch wel dat, dat
niet in de Oostzee ligt, hé kapitein.
Ach als ik het niet meer weet, dan vraag ik het jou wel,
lachte de ouwe.

105

De dag vulden ze op met het verstuwen van de extra
proviand, die door de negers aan boord werd gebracht.
Ze schenen overal hun mannetjes voor te hebben,
plotseling stopte er weer een auto voor de gangway, die
wat af kwam leveren.
De ouwe had met hulp van de makelaar, het druk met de
douane, die hun ongeïnteresseerd afhandelde, alsof het
een gewone reis zou worden.
Eindelijk, het was inmiddels avond geworden, waren ze
klaar om te vertrekken.
De bunkers waren tot de nok toe gevuld en de blikken
met proviand stonden opgestapeld tot in de
stuurmachinekamer.
Het leek er meer op, dat ze een wereldreis gingen maken.
Maar ja, Belize was nou ook niet naast de deur.
Dirk en Harry verwachten steeds dat er een auto van de
MP naast de plank zou stoppen, om hen van boord te
halen.
Vanmorgen hadden ze nog een flottielje mijnenvegers de
haven zien verlaten.
Overdreven had Harry naar de marinemannen gezwaaid
en geroepen, tot over een jaartje.
Dat ze eerder, dan ze verwachten, op zo`n mijnenveger
zouden varen, daar hadden ze nog geen weet van.
Dirk had tussendoor nog kans gezien, om in een brief
naar Anne te schrijven, dat ze een tussenstop in Las
Palmas zouden maken.
Voor hij de brief in de bus liet vallen, gaf hij er nog een
kus op.
Hij liep ook nog even de kroeg in, om naar huis te bellen.

106

Zijn vader kwam gelukkig aan de lijn, want hij
verwachte, dat zijn moeder nogal wat bezwaren zou
hebben, nu kwam hij er gemakkelijk van af.
Vervelend genoeg vroeg zijn vader, of hij het aan Paula
moest vertellen.
Daar had hij nou net niet aan gedacht, hij schaamde zich
en zei dan ook, dat hij het haar maar moest vertellen, een
goedkopere smoes, dan dat hij geen nummer van haar
had, kon hij op dat moment niet bedenken.
Gijs kwam net aan dek met een paar koffers en een tas,
toen hij aan boord stapte.
In de kombuis stond Aaldert nog aanwijzingen te geven
aan Evelien, de vrouw van de kapitein waar alles stond
en hoe het fornuis werkte.
Op de kookplaat stond als afscheid nog een grote pan met
stormsoep, een specialiteit die alleen hij zo lekker kon
maken.
Tijdens de reis vroeg ze een keer wat dat nou was,
stormsoep.
Harry zei eerst dat hij dat niet wist, maar omdat ze aan
bleef dringen, verklapte hij dat de kok wel eens gezegd
had, dat hij, als hij zeeziek was, stiekem in de pan gekotst
had, vandaar stormsoep.
Toen de taxi hen op kwam halen keek Aaldert, treurig
naar de achterblijvers en zei, denk er om als ik wat hoor,
wat niet door de beugel kan, dan is het niet best als jullie
terug komen,
Als ze terug komen bromde Gijs zachtjes, maar net hart
genoeg dat ze het konden horen.
Met klappen op hun schouders verlieten ze de gangway.

107

Dirk meende tranen in de ogen van de kok te zien, maar
het kon ook van de wind zijn geweest.
Zonder nog een keer om te kijken, verdwenen ze om de
hoek.
Terug in de messroom zagen ze een schone schort en een
koksmuts op het tafel liggen, een stille wenk voor zijn
opvolger.
Eindelijk was het dan zo ver, de agent met de makelaar
en de douane kwamen aan boord en klaarden de
“Sprinter”, voor waarschijnlijk de laatste keer in Europa
uit.
De ouwe klom op de brug en gaf een bevel om de trossen
los te gooien.
Goed en wel buiten werd de loods van boord gehaald of
het de gewoonste zaak van de wereld was,
Hij had hen amper een goede reis gewenst en niet eens
gevraagd waar de reis naar toe ging.
Eenmaal buiten zette de kapitein koers naar het zuiden,
vooraleerst niets bijzonders, dat hadden ze al zo vaak
gedaan, als ze naar een Franse haven moesten.
Maar nu stoomden ze alsmaar zuidelijker tot Quessant,
daarna gingen ze pal de zuid in en voeren de golf van
Biscayé in, ze zetten koers naar La Coruna, zo ver was
Dirk nog nooit geweest.
Hij was met Harry aan het werk op het voorschip en
keken naar de horizon ver voor hen uit.
Het is al niet anders, als in de Oostzee mijmerde Dirk,
water,water en nog eens water.
En van de Portugese kust, zullen we ook wel niet veel
zien, geef mij maar de Baltic.

108

Belangstellend keken ze naar de negers die nu het weer
zo mooi bleef, een gedeelte van de luiken hadden open
gelegd, en bezig waren onderdelen van wasmachines
overboord te gooien.
Twee stuks zetten ze op de luiken, de machinist was
bezig de dekwas aan te sluiten op één van de machines.
Verdraait ze kwamen dan wel uit een bananenrepubliek
maar het waren specialisten in het repareren van
wasmachines,
Ze hadden het ook al gemerkt toen ze eenmaal op zee
waren en eens een kijkje in de machinekamer kwam
nemen.
De eeuwig glimlachende machinist, ze namen aan dat hij
dat was, kon hen nog wat leren.
Het was maar goed dat Gijs niet mee was gegaan, die had
beslist ruzie met hem gekregen.
Gijs dacht altijd, en liet het ook duidelijk merken, dat hij
de enigste was, die verstand van de kar had. En niemand
mocht aan zijn motor komen, alleen als hij in zijn kooi
lag, dan werd het ineens anders.
Bill, een andere neger, kwam met een pak waspoeder
aanlopen en vroeg in zijn brabbeltaaltje of ze nog wat te
wassen hadden.
Hoe ze het voor elkaar hadden gekregen, was een raadsel,
maar even later stond er een nog keurige machine op de
luiken, overals te wassen.
De aanvoerder, die zich had voorgesteld als Maria, vroeg
de ouwe de oren van zijn hoofd.
Hij had duidelijk gemaakt, dat als ze in Belize waren, hij
de kapitein zou worden, maar dat hij eigenlijk niets wist
van navigatie.

109

De ouwe vond het prima en deed hem zo veel mogelijk
voor, na een paar dagen, liep hij samen met de ouwe de
wacht en was Dirk eigenlijk overbodig, meestal lag hij
dan ook op de bank.
Maria scheen nooit slaap te hebben, smorgens, als het
maar net dag was, zat hij al in boeken over zeevaartkunde
te lezen, die de ouwe waarschijnlijk nog nooit in had
gekeken.
Hij vroeg steevast iedere morgen of hij de piloot uit
mocht schakelen en stuurde dan met de hand.
Met zijn onafscheidelijke grijns op zijn gezicht, stond hij
dan trots te sturen en waakte er voor, dat hij goed op
koers bleef.
Op een morgen had de ouwe, nadat Maria was wezen
eten, de schuit honderd tachtig graden gedraaid en
voeren ze weer terug naar Vlissingen, op z`on lange reis
maakte dat half uurtje niet veel uit, alleen om hem eens te
testen.
Toen hij terug in het stuurhuis kwam, zat de ouwe
zogenaamd geintresseert op de bank een tijdschrift te
lezen.
Dirk keek door de verrekijker naar de horizon, net of hij
wat bijzonders zag.
Maria zette, zo als ze verwacht hadden, de piloot uit en
pakte het stuurrad, keek op het kompas en stuurde de op
dat moment voor liggende koers.
Nadat hij een paar minuten had gestuurd, zagen ze, dat
hij zenuwachtig begon te worden.
Hij keek eens door het achterraam, maar daar was alleen
het schroefwater, als een liniaal achter hen te zien.

110

Weer keek hij op het kompas, vervolgens naar de ouwe,
maar die keek zo onschuldig, dat hij nogmaals op het
ompas keek en verder stuurde.
Net toen de ouwe hem duidelijk wilde maken dat hij rond
was gegaan, schakelde Maria de piloot weer in en liep
naar de kaartenkamer.
Niet wachtend wat hij zou doen, stond de ouwe op en
wenkte Dirk, dat hij mee naar buiten moest komen.
Ze liepen de trap af en bleven uit het gezicht, onder het
sloependek staan, wachtend wat, nu hij alleen op de brug
was, zou gaan doen.
Ze hoorden hem op de brugvleugel lopen en weer naar
binnen gaan, hij zocht hen waarschijnlijk.
Net toen ze weer naar boven wilden gaan, om hem te
vertellen dat ze een grap hadden uitgehaald, zagen ze aan
het schroefwater dat ze rond gingen.
Ze treuzelden nog een poosje in de kombuis, waar de
vrouw bezig was met het eten, tot de ouwe het genoeg
vond en terug naar het stuurhuis ging.
Zo gewoon mogelijk stapte hij binnen en ging op zijn
plaatsje aan tafel zitten en sloeg zijn tijdschrift weer
open.
Maria keek wantrouwig naar hem, maar zei niets.
Nadat hij een paar maal heen en weer, van de stuurhut
naar de kaarten kamer was gelopen, kon hij het niet
langer voor zich houden, ging voor de ouwe staan en
vroeg, you make joke.
I not, bud Dirk, antwoordde de ouwe en hij wees met
zijn vinger naar Dirk.
Verbaast keek hij van Dirk naar de ouwe en begreep dat
hij in de maling genomen was.

Wordt vervolgd,elke dag een nieuwhoofdstul.

Met dank aan de sponsors.

       poolbiljart Meetingpoint Sampan Udonthani

Vooral uw PC problemen 2e Floor Central Plaza

Resort and swimmingpool and Fishing pool

Bed and Breakfast Honnybee 400 thb  for 1 night .

Leeya resort swimming and fishing.

Gold filler  jksuradee chonburie

Kamer huur per dag,per maand per uur .Honnybee Soi Donudom Udonthani

Bemiddeling  bij koop of verkoop goederen via  gratis advertentie op deze weblog.

Indien u ook een sponsor wil worden dan hier infomeren.

lowy.cremers.senior@gmail.com

ludovicuswcremers80@gmail.com