De toeristenindustrie in Thailand heeft lang geprofiteerd van onmenselijke en uitbuitende technieken bij het omgaan met olifanten. De COVID-19-pandemie heeft nieuwe druk gelegd op de relaties tussen mens en olifant. De toeristenindustrie voor olifanten staat op instorten en de leefgebieden van wilde olifanten komen meer dan ooit in contact met mensen. Hoe kan Thailand zijn olifanten beter beschermen en tegelijkertijd het welzijn van olifanten met belangenbehartiging onder de aandacht brengen? Gastbijdrager Mark S. Cogan onderzoekt de kwestie. 

Voorafgaand aan de COVID-19-pandemie in Thailand, verhoogde de door toeristen aangedreven economie het gebruik van olifanten voor het amusement van bezoekers en de winst van eigenaren. In de periode tussen de pandemie en het trage economische herstel zijn er verschillende verhalen naar voren gekomen over de benarde situatie van olifanten, zowel in privébezit als in het wild. 

In 2019 werd een babyolifant genaamd Ploy in het trainingsdorp Ban Ta Klang in de provincie Surin gefotografeerd in kettingen , met zijn trainer met een ontmoedigende staaf, zogenaamd gebruikt bij het trainen van het dier om verschillende trucs uit te voeren. Eerder dit jaar werd, ook in Surin, een babyolifant genaamd Pho Jai gedwongen te dansen tijdens een ceremonie voor de wijding van monniken.

In Chiang Mai, Surin, Pattaya en andere provincies worden olifanten vaak naar grote bevolkingscentra gebracht om donaties te krijgen van zowel de lokale bevolking als toeristen, waar de olifant een optreden geeft in ruil voor fooien

. 

Volgens World Animal Protection, een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde dierenrechtenorganisatie, heeft Thailand bijna 75% van het aantal olifanten dat in Azië in het toerisme wordt gebruikt. Er zijn ongeveer 3.800 olifanten in gevangenschap in Thailand, en het aantal wilde olifanten wordt geschat op iets lager dan dat aantal op 3.300 .

Toen de pandemie zich versprei

dde, kwamen veel van de Aziatische olifanten in particulier bezit in Thailand in de problemen toen het coronavirus hun eigenaren van hun levensonderhoud beroofde. Olifantenverzorgers, of mahouts, hebben hun toevlucht moeten nemen tot wanhopige maatregelen om voor hun dieren te zorgen . 

Nu toeristeninkomsten niet langer binnenkomen om de olifanten te voeren of de trainers te betalen, moet het toerisme in Thailand’s bredere associatie met olifanten ingrijpend worden herzien. Cruciaal voor die herziening is de relatie tussen olifanten en mensen, die complex is en politieke, sociale en culturele lijnen overschrijdt.

Een deel van het probleem houdt verband met dierenrechten. Veel belangengroepen hebben misbruik gemaakt, waarbij trainers de dieren straffen met ruwe wapens die bedoeld zijn om de geesten van de olifanten te breken. Onderzoekers van de universiteit van Chiang Mai ontdekten onlangs dat bijna 60 procent van de olifanten in verschillende Thaise toeristenfaciliteiten nerveuze tics heeft, wat wijst op hun angst, frustratie en verveling. De olifanten ontwikkelden repetitief gedrag als coping-mechanisme om met stressvolle situaties om te gaan, zoals gescheiden zijn van familieleden of vastgehouden worden aan zware kettingen.

Deze zorgen omvatten culturele banden die Thailand al eeuwenlang met olifanten heeft. Een witte olifant werd vlak voor zijn kroning geschonken aan koning Maha Vajiralongkorn . Deze zeldzame witte olifanten zijn een symbool van koningschap en worden vaak aanbeden als goden. Bij de kroning van Vajiralongkorn knielden 11 wit geschilderde olifanten voor de Thaise koning , met hun lichamen en slagtanden versierd als koninklijke eerbetoon. 

Olifanten zijn diep geworteld in de Thaise geschiedenis en hebben Thaise koningen in de strijd geleid , versierden de nationale vlag tot 1917 en zijn nu gebruikelijk op postzegels, traditionele kunstwerken en lokale architectuur. In de Thaise taal wordt het Melkwegstelsel van de aarde aangeduid als thang cháng phùeak of ‘de weg van de witte olifant’.

Dierenrechtenactivisme en voorlichting over de ethische behandeling van dieren daarentegen staan ​​nog in de kinderschoenen. Zeer weinig Thais begrijpen de verschrikkelijke omstandigheden en staat van instandhouding van de Aziatische olifant in hun eigen land. De International Union for the Conservation of Nature (IUCN) heeft herhaaldelijk gewaarschuwd voor een dramatische afname van de olifantenpopulaties in Zuid- en Zuidoost-Azië. 

Het samengaan van culturele geschiedenis en veranderende sociaaleconomische omstandigheden in Thailand heeft geleid tot compromissen in ethisch gedrag.

Olifanten werden ooit veel gebruikt voor houtkap. Toen die praktijk in 1989 werd verboden , ontdekten mensen dat de handel in olifanten door toeristen ook lucratief kon zijn . 

Om ethische en dierenrechtenkwesties aan te pakken, is een combinatie van bewustzijn en staat van instandhouding door een maatschappelijk middenveld nodig. Als particuliere bedrijven en de overheid deze zorgen aanpakken, kan dit ook nuttig zijn, evenals aanpassing aan veranderingen in economische en structurele omstandigheden. 

Meer wetenschappelijke gegevens zouden bijvoorbeeld kunnen helpen het aantal gevallen van conflicten tussen mens en olifant te verminderen , blijkt uit een recent rapport waarin een olifant door de keukenmuur van een vrouw in het Kaeng Krachan National Park in Phetchaburi crashte. Er is meer begrip en voorlichting van het publiek nodig om situaties te vermijden waarin de leefgebieden van olifanten worden aangetast of beperkt, of waarin olifanten routinematig in contact komen met menselijke populaties .

Op een lichtpuntje heeft het Thaise ministerie van Nationale Parken, Natuur en Plantenbehoud (DNP) een 10-jarig actieplan ontwikkeld om conflicten tussen mens en olifant te verminderen, met name in gebieden waar mensen en olifanten strijden om dezelfde hulpbronnen en leefgebieden delen, vooral in de buurt van rijst-, maïs- en cassavevelden. Dit leidt vaak tot onnodige dood van olifanten door elektrocutie of geweerschoten.

De Thaise regering loopt echter ook achter op het maatschappelijk middenveld op het gebied van het behoud van Thailand’s gedomesticeerde en wilde olifantenpopulatie. Hoewel de Aziatische olifant wordt vermeld als een “geconserveerd dier” onder de Wildlife Conservation and Protection Act van 2019 en de slagtanden van olifanten worden beschermd door de Elephant Ivory Tusks Act van 2015, zijn er verschillende classificaties en beschermingen voor gedomesticeerde olifanten. 

World Animal Protection pleitte o

nlangs voor een wetsvoorstel dat een aantal van de zwakke punten in de Thaise dierenbeschermingswetten zou wegwerken, inclusief die welke van toepassing zijn op olifanten in gevangenschap, evenals die met betrekking tot commercieel fokken. 

Politieke partijen hebben aangewezen dagen, zoals ‘Thai Elephant Day’, 13 maart, gebruikt als een middel voor belangenbehartiging. Chart Thai Pattana gebruikte die dag onlangs om het welzijn en de situatie van Thaise olifanten onder de aandacht te brengen.

De filosofie en praktijk van duurzaamheid vormen de kern van de oplossing voor Thailand’s strijd om de Aziatische olifantenpopulatie te behouden en te beschermen tegen uitbuiting en misbruik door mensen. Instandhoudingsmaatregelen, zelfs bij agentschappen van de Verenigde Naties, blijven pijnlijk traag.

Vanaf 2005 adviseerde de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) stilzwijgend de overgang van gedomesticeerde olifantenpopulaties van de houtkapindustrie naar de toeristenindustrie, en publiceerde ooit een handboek voor lokale mahouts . Het handboek pleit nipt voor het gebruik van de bull hook, die bij verkeerd gebruik aanzienlijk letsel kan veroorzaken. 

Er zijn meer investeringen nodig op het gebied van bevolkingsbeheer en -controle, evenals de handhaving van de huidige wetten in de boeken die verondersteld worden te helpen conflicten tussen mens en olifant te beteugelen.

Hoewel de kwestie van economische diversificatie een slepende kwestie is en buiten het bestek van dit artikel valt, is bescherming nodig voor olifanten die mogelijk de gevolgen van schokken voor de Thaise economie blijven ondervinden. Het zal nog wel even duren voordat Thailand terugkeert naar een omgeving waar het toerisme maar liefst 12 procent van het bruto binnenlands product (bbp) kan uitmaken.

Wat nodig is, is een herstel van het evenwicht tussen mens en olifant. Marktkrachten veranderen de traditionele mens-olifantrelaties, zelfs tussen de Karen-bevolking , waar getrainde olifanten worden verkocht voor maximaal twee miljoen baht. Gehuurde olifanten brengen maar liefst 30.000 baht per maand mee. 

Sommigen hebben aangedrongen op een terugkeer naar een meer milieuvriendelijke samenleving, waar olifanten en mensen in gelijke mate van elkaar afhankelijk zijn. Traditionele praktijken hebben echter geen plaats in een moderne samenleving als ze niet duurzaam zijn of ethische grenzen schenden. 

Thailand’s behandeling van Aziatische olifanten moet evolueren, wat betekent dat er een einde moet komen aan corrupte, onmenselijke en uitbuitende praktijken. Dat betekent afzien van het trainen van olifanten, in plaats van toeristen en de lokale bevolking toe te staan ​​om in een meer natuurlijke staat met olifanten te wandelen of te communiceren. Een duurzamere praktijk zou meer lokaal handwerk of aanverwante producten moeten aanmoedigen om de verzorging en het welzijn van gedomesticeerde olifanten te ondersteunen.  

Om deze doelen te bereiken, is agressieve belangenbehartiging op lokaal niveau, onderwijs en training onder het Thaise maatschappelijk middenveld nodig, evenals een grotere politieke wil