Nr 3 Mijn verhaal :ontmoeting in Kroatie met een Amerikaan
Welcome op Udonthanicityweblog.nl 
De beste Udonthani – Community voor iedereen.
lowy.cremers.senior@gmail.com
Ze kunnen niet meer
om ons heen!!
3000 Volgers,eigen YouTube kanaal,Thaise Lowy op FB
Google naar de 1000 levens van Lowy Cremers.
Een bijdrage van een anonieme schrijver: Tinus Klepdeksel
Een bizar verhaal achter een foto.
Jaren geleden trok ik met mijn broer samen met een vriend een paar weken door Kroatië. Mooie tijd. Op een dag belandden we op een terras in Zagreb en raakten aan de praat met verschillende andere terrasgangers.
We beleefden een fantastische middag die onverwacht tot ver in de avond voortduurde. Die middag werd in een foto gevangen, en dat resulteerde in een vergroting die mijn broer ingelijst in zijn kamer hing.
Dat ene beeld vatte de vakantie samen, de sfeer, het goede leven.
In de taxi getild
Ik en de vriend van mijn broer hadden met een van de andere terrasgangers, een Amerikaan van ergens tussen de 30 en 40 jaar, telefoonnummers uitgewisseld. De volgende ochtend belde vriend Broer naar de Amerikaan. Ze hadden hem die avond in de taxi getild en wilden even checken hoe het met hem ging. De Amerikaan nam niet op, de jongens vertrokken naar huis en het leven ging verder.
Heel lang geleden zou het daarbij gebleven zijn, tegenwoordig hebben we internet. Op een dag dacht vriend Broer: ‘Hé, hoe zou het met die gasten zijn van die fantastische avond tijdens die fantastische vakantie?’ (Vriend Broer heeft nooit bevestigd dat hij dit dacht, maar het zal vast op deze gedachte geleken hebben.)
Dus wat doe je dan? Je typt een naam in de zoekmachine, en voila.
Of niet, maar in dit geval was het een voltreffer.
Overlijdensadvertentie
Wat omhoog popte was een overlijdensadvertentie van een bedrijf waar de Amerikaan gewerkt had. (Tot dit dus niet meer ging.) Plotseling overleden. Vriend Broer keek eens naar de datum, fronste zijn wenkbrauwen en belde mijn broer. Ze controleerden de datum, en nog eens.
Bleek dat die Amerikaan diezelfde nacht dat zij op het terras gezeten hadden, overleden te zijn. Hoe bizar! Het kippenvel op mijn armen deed zijn werk toen mijn broer me dit vertelde.
Hier zit een verhaal in
Dat dit opmerkelijke verhaal mijn radartjes in werking zette vind ik zelf niet zo opmerkelijk. Ik ben gewend aan die onuitputtelijke bron van fantasie en dit was een pareltje die me werd toegeworpen.
Ik ving de parel en wist meteen: hier zit een verhaal in. En dan niet het verhaal van de Amerikaan zelf. Ik ken hem niet zo goed, net zomin als zijn achtergrond en het hoe en waarom. Het is hoe dan ook verdrietig dat een jonge man zo onverwacht uit het leven wordt weggerukt.
Iedereen een uniek verhaal
Wat mij intrigeerde was die foto met daarop een paar mensen met wie je een minuscuul deel van je leven hebt gedeeld. Mensen die je niet kent, waarschijnlijk nooit meer ziet, maar die hun eigen verhaal hebben. De lachende gezichten kijken je elke dag vanuit je woonkamer aan wanneer je langs de uitvergrote foto loopt.
Het zijn geen mensen meer, het zijn plaatjes geworden van een vage maar mooie herinnering van lang geleden. En dan ontdek je opeens dat een van die gezichten gestopt is met lachen. Dat die lach die daar aan de muur hangt, een van zijn laatste is geweest. Het doet je beseffen dat elke keuze die maakt, hoe klein ook, gevolgen kan hebben.
Daarom mijn advies :geniet van het leven,want soms duurt het ,maar even
En een mens is altijd langer dood dan dat men leefde.
Prachtig verhaal
U kunt uw verhaal ook hier kwijt
of reageren op het verhaal
Met dank aan onze sponsors:
Brick house in beste restaurant in Udonthani Euro tv beste tv kanalen.
Reageren of zelf een verhaal insturen?
Soms stonden ze er met personen te controleren.
Recente reacties